به گزارش خبرنگار شبستان، کامران عدل، از عکاسان شاخص کشور درباره مستند "دیوان قضا" که به زندگی و فعالیت های حرفه ای او در زمینه عکاسی می پردازد، گفت: عکاس باید در میان مردم باشد و زندگی آن ها را از نزدیک حس کند تا بتواند آن را در عکس های خود بازنمایی کند.
وی درباره منتقدان و مخالفان خود نیز گفت: منتقدان کامران عدل کم نیستند اما همواره پشت سر من صحبت می کنند و هیچ گاه نقدهایشان را مکتوب نمی کنند در حالی که اگر نقدها مکتوب شود، امکان پاسخگویی به آن ها به وجود می آید و این یعنی آغاز دیالوگ که به رشد جامعه می انجامد.
عدل هم چنین با اشاره به فراگیر بودن معضل عدم نقد رودر رو در جامعه هنرمندان افزود: معماران پشت سر هم سخن می گویند و مستندسازان، فیلم های هم را می بینند اما مستقیماً اظهارنظر نمی کنند. همین معضل در جامعه عکاسان نیز وجو دارد و هنرمندان مختلف، نظرات مخالف خود را تاب نمی آورند.
وی در ادامه خود را عکاسی مستقل معرفی کرد که در طول سال های طولانی عکاسی در خارج و داخل کشور، عاشق عکاسی از مردم بوده و بسیاری از موضوعات اجتماعی، مراسم مذهبی و ... سوژه عکاسی وی بوده اند.
این عکاس معاصر هم چنین به فعالیت خود در زمینه عکاسی معماری اشاره کرد و افزود: کارهای من در زمینه عکاسی معماری، در ایران و جهان شناخته شده است. وقتی از سوی یک آژانس بین المللی عکاسی – که عکس هایم از معماری کویت را دیده است- به کارائیب فرستاده می شوم، به این خاطر است که پیش از این عکاسانی به این منطقه فرستاده شده و موفق نبوده اند.
بخش دیگری از سخنان کامران عدل به موضوع خلاقیت هنری اختصاص یافت که وی در این زمینه گفت: مسئله هنر، یافتن موضوع است. یافتن موضوع، اساس کار هنری است.
وی افزود: به طور مثال، من از مجسمه های باغ موزه هنرهای معاصر عکسبرداری کرده بودم و با آثار هنری مور آشنا بودم. بعدها به طور اتفاقی توجهم به یک سیب زمینی جلب شد که بسیار شبیه مجسمه های مور بود. بنابراین سیب زمینی برای من سوژه عکاسی شد و با نورپردازی خاص، عکس هایی از سیب زمینی ها گرفتم که دیگر، سیب زمینی نبودند و در عکس، هم چون مجسمه های مور شده بودند. مجموعه عکاسی از گربه ها یا نمایشگاه مفتول های آهنی نیز محصول همین دقت در محیط بودند.
عدل ادامه داد: اگر من به عنوان یک عکاس با مجسمه های مور آشنا نبودم هرگز نشانه ای از آثار او را در سیب زمینی ها نمی یافتم.
وی در پایان تصریح کرد: همیشه می گویم جلوی پایتان را ببینید. موضوعات جلوی چشمان شما هستند. در جامعه راه بروید که ایده هنری در خانه به سراغ شما نمی آید. ایده ها، در کنش میان هنرمند و محیط اطراف او شکل می گیرد و آن گاه می توان با ابزارهای نوین و هزینه ای اندک، اثر هنری خلق کرد.
پایان پیام/
نظر شما