به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، این گزارش، پس از ارائه تصویری از سینمای ایران در داخل کشور و در جهان، مهم‌ترین رخدادهای سال ۱۳۹۸ ازجمله سیل و زلزله بهار و زمستان، اعتراضات آبان‌ماه، قطعی اینترنت، شهادت سردار سلیمانی، سقوط هواپیمای اوکراین و شیوع کرونا را ذکر و پیامد آنها بر سینما را شرح می‌دهد. هم‌چنین، افت و خیز فروش در این سال، بررسی شده و با میزان فروش سینما در سال ۱۳۹۷ مقایسه تطبیقی صورت گرفته است. «بررسی سیاست‌ها و برنامه‌های سازمان سینمایی»، از دیگر محورهای موضوعی است که این گزارش به آن پرداخته و سیاست‌هایی چون شفافیت در همۀ شئون، چابک‌سازی و کوچک‌سازی (ادغام مؤسسات، تعطیلی مدرسۀ ملی سینما)، عدالت در اکران، رده‌بندی سنی فیلم‌ها و سیاستِ «ایران تهران نیست» را، بررسی کرده است.
اقتصاد سینما در سال ۱۳۹۸، گزارش تفصیلی از فعالیت بخش‌های مختلف سینما به تفکیک فرآیندهای اجرایی و سیاست‌گذاری سینما در سال ۱۳۹۸، سرفصل‌های دیگر این گزارش هستند که محقق، ذیل بند آخر، موضوعات قانون کپی‌رایت، نظام رده‌بندی سِنی، حفظ شأنیت قانون‌گذاری شوراهای پروانه نمایش و چالش حذف پروانه ساخت را از نظر گذرانده است.
پژوهشگر در پایان، یکی از مشکلات مهم سینمای ایران را بیماری صعب‌العلاج ناشی از درمانگری‌های پیوسته و ناخواستۀ دولت، ذکر می‌کند و راه درمان آن را در کوچک‌سازی دولت و کاهش قطعی نقش دولت در سینما، کاهش بودجه و هزینه‌های پشتیبانی می‌بیند و الزاماتی برای رسیدن به هدف مذکور عنوان می‌کند که تعیین ژانر و مضامین سینمایی در بازار عرضه و تقاضا، در کنار برنامه‌های آموزشی برای مخاطب و هدایت سلیقۀ هنری و فرهنگی از سوی دولت، آموزش حقوق مؤلف و اخلاق طرف‌داری از سینمای محبوب، آموزش حقوق و وظایف مخاطبان برای رسیدن به جامعۀ حرفه‌ای مخاطبان سینما، هدایت سرمایه‌های دولت به زیرساخت‌های سینما، ارتقای سطح تکنولوژی، پخش، سالن‌سازی و...، از آن جمله‌اند.
تشکیل جلسات همفکری با اصناف، همراه با ارائۀ مستنداتی از تجربیات اصناف سینمایی در سراسر دنیا، حذف حمایت‌های مستقیم دولتی به‌موازات حذف مداخلات دولت در مضامین، محدودیت ممیزی‌های سینما و رعایت احترام به فیلم به‌عنوان یک اثر هنری، تنظیم جلسات نقد و گفتگو پیرامون پیامدهای وجود یا حذف ممیزی در سینما، تأکید بر ایجاد اخلاق حرفه‌ای در گروه‌های صنفی سینما و نهادهای دولتی و حکومتی، برگزاری نشست‌های علمی به‌منظور ارتقای محتوای فیلم، تعمیق معنا و تغییر رفتار در جامعۀ هنری، با دعوت از هنرمندان و اساتید نام‌آور فلسفه و جامعه‌شناسی، دریافت مالیات از فروش بلیت و اصناف سینمایی، اختصاص آن به مجموعۀ سینما و ایجاد انگیزه برای فروش بالاتر و ... ازجمله پیشنهاداتی هستند که پژوهشگر در پایان، برای بهبود وضعیت سینما در ایران مطرح کرده است.
نظر شما