سید علی پیرغلامی که افتخارش نوکری امام حسین (ع) بود

«سید محمد حسینی» در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان از جنوب کرمان، گفت: سید علی حسینی از منبری ها و پیرغلامان امام حسین (ع)، افتخارش نوکری برای ارباب بود و در طول حیات خود بیش از ۴۵ سال در ماه های محرم مجلس عزای حسینی را برگزار کرده و میزبان عزاداران بود.


این مداح اهل بیت (ع) جیرفتی افزود: مرحوم پدرم سال های اول در آستانه ماه محرم برای برپایی مجلس روضه ارباب کَوار (بنایی که با شاخ و برگ درختان نخل درست می شود) را می ساخت اما بعدها در سال ۱۳۴۹ در جوار منزلش یک حسینیه ساخت.

 
وی بیان کرد: پدرم به مدت ۱۰ شب مراسم سوگواری همراه با نوحه خوانی و سخنرانی را برپا می کرد و علاوه بر دعوت از یک سخنران چند شب نیز پدر سخنران مراسم بوده و مداحی نیز می کرد، در آن دوران روستای الله آباد سید تنها روستایی بود که مجلس عزای سید الشهداء (ع) در آن برپا می شد.


حسینی ابراز کرد: در آن زمان ساکنین قریب ۱۵ روستا در مجلس روضه امام حسین (ع) که به همت پدرم برپا می شد، شرکت می کردند و می توان گفت؛ تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و سال ها بعد از آن روستای الله آباد سید در ماه محرم محل اجتماع عزادران حسینی بود.


این مداح اهل بیت (ع) جیرفتی ادامه داد: یکی از کارهایی که مرحوم پدرم در آستانه ماه محرم انجام می دادند، حسینیه را سیاه پوش می کردند.


وی اظهار کرد: برای اطعام عزاداران حسینی در روز عاشورا، یک راس گوساله و چندین گوسفند ذبح می شد و پرای پخت غذای نذری هیزم جمع آوری شده و آتش روشن می شد.


حسینی عنوان کرد: نذر هر ساله پدرم برای اطعام عزاداران حسینی پخت آبگوشت با لوبیا پلو بود و به همین منظور بیش از ۱۲ دیگ برای پخت غذای نذری روی آتش گذاشته می شد.


این مداح اهل بیت (ع) جیرفتی بیان کرد: روز عاشورا بیش از ۲ هزار نفر مهمان سفره اباعبدالله الحسین (ع) بودند و یکی از آداب و رسوم آن زمان این بود که غذا در دیگ های مسی پخت شده و در کاسه و بشقاب های مسی سرو می شد و قبل و بعد از اطعام عزادران آفتابه و لگن برای شستن دست ها آورده می شد.


وی افزود: یکی دیگر از فعالیت های پدرم در دوران ستم شاهی، آموزش احکام به اهالی روستاها بود و بسیاری از مردم برای فراگیری احکام شرعی نزد آن مرحوم می آمدند.


حسینی ابراز کرد: پدرم در عید فطر سال ۱۳۶۸ پس از چند روز بودن در بستر بیماری به رحمت خدا رفت و آرامگاه ایشان در بهشت زهرای روستای الله آباد سید است.


 این مداح اهل بیت (ع) جیرفتی ادامه داد: از آن زمان تاکنون همچنان مجلس عزای امام حسین (ع) بر پا است و در روز عاشورا نیز عزاداران حسینی اطعام می شوند.


وی اظهار کرد: من از کودکی با امام حسین (ع) و مجلس عزای حسینی آشنا شدم و در اوایل نوجوانی از پدر مرحومم مداحی و نوحه خوانی را فرا گرفتم.


حسینی اضافه کرد: از آن زمان تاکنون همواره در ماه های محرم در حسینیه امام حسین (ع) مداحی می کنم و علاوه بر این نیز از اول ماه محرم تا پایان ماه صفر هر شب زیارت عاشورا را قرائت می کنم.


این مداح اهل بیت (ع) جیرفتی یادآور شد: یکی از سبک های قدیمی مداحی که تا قبل از شیوع کرونا همچنان اجرا می شد، سبک نوحه خوانی واحد بود در این نوع از سبک سینه زنی، عزاداران به صورت یک حلقه ایستاده و با هر خم شدن و ایستادن به صورت هم زمان سینه تک ضرب می زنند.


وی عنوان کرد: پس از فوت مرحوم پدرم مراسم عزاداری حسینی روزهای تاسوعا و عاشورا در جوار مزار ایشان برگزار می‌شود و بسیاری از هیئت های مذهبی روستاهای همجوار نیز در این مراسم شرکت می کنند.


حسینی در خاتمه تاکید کرد: پدرم معتقد بود نوکری اباعبدالله الحسین (ع) اخلاص می خواهد و ایشان فردی خوشرو، با اخلاص، مهربان، مهمان نواز، حامی ایتام و پشتیبان فقرا بود.


شایان ذکر است؛ به دلیل ارادت مردم به مرحوم سید علی حسینی روستای محل سکونت ایشان به روستای الله آباد سید معروف شد و این روستا در ۲۰ کیلومتری شهر جیرفت قرار دارد.