خبرگزاری شبستان؛ گروه اندیشه: امام حسین علیه السلام، در سوم ماه شعبان در شهر مدینه به دنیا آمد. مادرش فاطمه دخت رسول الله (ص) بود. آن حضرت با نثار خون پاک خود و یارانش، از اسلام و ارزش های اسلامی پاسداری نمود. روز میلاد آن امام عزیز به روز پاسدار نام گذاری شده است. مام حسین علیه السلام سومین امام و دومین نواده رسول خدا(ص) و یکی از دو سرور جوانان اهل بهشت و دو گل خوشبوی محمد مصطفی و یکی از پنج نفر اصحاب کساست. او سرور شهیدان نام داشت و مادرش فاطمه دخت رسول الله(ص) بود. در سوم ماه شعبان در شهر مدینه به دنیا آمد. برخی گویند تولد آن حضرت در پنجم شعبان سال سوم یا چهارم هجری بوده است.
همین که امام حسین به دنیا آمد وی را نزد جدش رسول الله(ص) بردند و تولد وی را به ایشان مژده دادند. آن حضرت نیز در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت. و پس از گذشت هفت روز او را حسین نامید. برای او گوسفندی عقیقه کرد، و به مادر این کودک دستور داد که موی سر فرزند خود را بتراشد و همانند برادرش امام حسن برای او نیز هموزن موی سرش نقره به مستمندان بدهند. فاطمه(س) این دستور را به مرحله اجرا درآورد.
حجت الاسلام محمد هادی هدایت در گفتگو با خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان با گرامیداشت سوم شعبان سالروز میلاد امام حسین(ع) و روز پاسدار اظهار داشت: نکته اساسی در مورد شخصیت حضرت امام حسین(ع) این است که در بسیاری از موارد از چنین شخصیتی سریع می گذریم.
این استاد حوزه توضیح داد: به این معنا که چون از دوران کودکی همواره امام حسین (ع) نزدیک ترین امام ما بوده است و موقع نماز می گفتند تربت امام حسین(ع) و یا همواره به روضه ایشان می رفتیم و آرزوی همه انسان‌ها را مشاهده می کردیم که زیارت کربلای سید الشهداء بوده و این قدر این وجود مقدس در زندگی ما حضور داشته شاید کم پیش می آمد تا یک بار دقیق متوجه شویم که این امام کیست؟
وی بیان کرد: ما اصطلاحی داریم و گاهی می گوییم یک چیزی از شدت بداهت و وضوح ناشناخته می‌شود خداوند متعال این گونه است، چون این قدر واضح است که ما اصلا کمتر این خدا را شناخته ایم.
حجت‌الاسلام هدایت با اشاره به روایتی عنوان کرد: یک روایتی وجود دارد، زید بن ابی ارقم می گوید وقتی نزد پیامبر(ص) رفت ایشان به امام حسین(ع) فرمود: پدر و مادرم فدای تو، ای زینت آسمانها و زمین! و زید ابن ابی ارقم می پرسید یا رسول الله! چگونه جز تو، زینت آسمانها و زمین، تواند بود؟
وی ادامه داد: در این هنگام رسول خدا(ص) می فرماید ای ابی! سوگند به آن که مرا به حق پیامبری برانگیخته، به راستی که حسین بن علی، در آسمان بزرگتر از آن است که در زمین شناخته می‌شود و در آسمان ها شناخته تر است، هر آینه بر سمت راست عرش خدای عزوجل نوشته شده است: حسین، چراغ هدایت و کشتی نجات، است.
این استاد حوزه تصریح کرد: دنیا دو خصوصیت دارد، اولین ویژگی این است که دنیا تاریک است و روز قیامت یعنی خدا آشکار می شود، در دنیایی که تاریک است، خداوند نور هدایت است؛ دومین خصوصیت اینکه دنیا مانند بحر عمیق است، لقمان به فرزندش توصیه کرد فرزندم دنیا یک دریای عمیق است، بسیاری در آن غرق شده اند، دعا کن من را جز غرق شده ها قرار ندهد.
وی همچنین خاطرنشان کرد: حسین کشتی نجاتی است که در دنیا هر کس به ایشان متمسک شود نجات پیدا می کند، زیرا هدایت گر هستند و ما را به مقصود می رسانند.حجت‌الاسلام هدایت گفت: برای اینکه شخصیتی را بشناسیم باید از اطرافیان بشناسیم و برای اینکه امام حسین(ع) را بهتر بشناسیم می بینیم این دو شخصیت بزرگ فانی امام حسین(ع) هستند، یعنی حضرت عباس(ع) و حضرت علی اکبر (ع) فانی امام حسین(ع) هستند، نام عباس در زیارت عاشورا نیست برخی می گویند و عَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ، محور این ارواحی که فانی در فنای امام حسین(ع) می شود حضرت عباس(ع) است.
وی افزود: ایشان چه شخصیتی است که چنین ویژگی دارد، در زیارت نامه ایشان دارند که امام صادق(ع) می فرمایند خدا لعنت کند کسی که حق حضرت ابوالفضل را نمی شناسد، به درستی حضرت عباس و حق ایشان را نشناخته و حرمت حضرت را زیر پا گذاشته اند، پس ببینید پس چه مقامی می تواند داشته باشد.
این استاد حوزه بیان کرد: همچنین وجود مقدس حضرت علی اکبر(ع) که ایشان نیز شخصیت بزرگ و عجیبی است و تعبیراتی که حضرت در مورد علی اکبر(ع) در کربلا به کار می برد در مورد هیچ کس به کار نبرد و حالا این حضرت علی اکبر(ع) فدایی حضرت امام حسین(ع) است، وقتی این دو شخصیت را بشناسیم متوجه می شویم امام حسین(ع) چه شخصیتی است.
وی تصریح کرد: یادمان باشد امام صادق(ع) فرمود السُّجُودُ عَلى تُربَةِ الحُسَینِ علیه السلام یَخرُقُ الحُجُبَ السَّبعْ، یعنی ما اهل بیت(ع) به تربت امام حسین(ع) نیاز داریم، چون خداوند متعال به وسیله این تربت، حجاب ها را از بین می برد.حجت‌الاسلام هدایت عنوان کرد: با این اوصاف یک مقداری شخصیت و عظمت امام حسین(ع) را متوجه می شویم، چرا این قدر توصیه شده ایم که به امام حسین(ع) متوسل باشیم و از امام حسین(ع) و منش و رفتار و حرکت ایشان را الگو بگیریم.
وی خاطرنشان کرد:اینکه زیارت ایشان این قدر اهمیت دارد که صفوان ابن جمال از امام صادق(ع) نقل می کند خداوند به همراه ملائکه، مقربین امام حسین(ع) را زیارت می کند، اینکه امام حسین(ع) مورد زیارت همه انبیای الهی است، همه این ها به این دلیل است که ایشان غایت و الگو برای هدایت و نجات گری می باشد.این استاد حوزه گفت: امام حسین(ع) برای هدایت انسان ها با توجه به اینکه مصباح الهدی هستند تنها به سخنرانی و نشر معارف نپرداختند ولیکن آن چه که محور حرکت امام حسین(ع) بود، حرکت بزرگ ایشان به همراه خانواده و عزیزترین اصحاب برای همه مخاطبین او نسان ها تا روز قیامت بود.
وی اظهار داشت: ایشان یک عملیات بزرگ داشته اند و به قول شهید مطهری که می گوید ایجاد یک صحنه نمایش توحیدی بوده است، امام حسین(ع) وقتی می خواهند خدا را در صحنه کربلا نشان دهند برای مخاطب کودک چه دختر و یا پسر یک نماینده دارند و حضرت رقیه(س) و حضرت علی اصغر(ع) و عبدالله ابن حسن را می برند.حجت‌الاسلام هدایت افزود: ایشان برای مخاطبین نوجوان، نماینده دارند و برای دختر و پسر های جوان نیز نمایندگانی چون قاسم ابن حسن می برند و برای جوان دختر و پسر حضرت سکینه(س) و علی اکبر(ع) را می برند و برای شیرمردان، حضرت عباس (ع) و برای زنان عالم نیز حضرت زینب(س) را می برند.
وی بیان کرد: در واقع برای همه اقشار جامعه حضرت فکر کردند و به واسطه شخصیت هایی که به کربلا آوردند پیام خود را به قشر و مخاطب خاص رساندند پس نشان می دهد حضرت در نهایت ایجاد یک عملیات فرهنگی و عظیم تبلیغی حرکت کردند و در نهایت این نمایش عظیم با با خون خودشان صحنه را رنگین کردند تا در قلب ها ثبات پیدا کند و از بین نرود اگر امام حسین این کار را با خون خودش امضا نمی کردند ماندگار نمی شد این اثر دادن جان و خون در راه خدا که پیام را ماندگار می کند.
نظر شما