حجت الاسلام محمد بهشتی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در رابطه با نوع برخورد حضرت زهرای مرضیه (س) با فرزندان و کردکان خود به خبرنگار شبستان گفت: تربیت فرزند در سیره حضرت زهرا (س) بسیار برجسته و متعالی است. از جمله مسایل قابل توجه درباره تربیت فرزند، طرز برخورد با کودک، چگونگی احترام به او و شخصیت دادن به کودک است. حضرت زهرا (س) در برخورد با فرزندان خود، در درجه اول به آنها شخصیت می دادند، آنها را بزرگ شمرده و با احترام با آنها برخورد می کردند.
وی افزود: نمونه عینی برخوردهای عاطفی و مهرورزانه حضرت را ما در حدیث کساء می بینیم. نقل است که روزی رسول خدا(س) نزد دختر بزرگوارشان آمده و از احساس ضعف در وجودد مبارکشان می گویند. حضرت زهرا (س) عبای یمانی ایشان را آورده و پدر را در زیر عبا جای می دهند. در فاصله زمانی نه چندان طولانی، هر یک از حسنین (ع) و سپس امیرالمومنین(ع) وارد منزل می شوند. نوع برخورد مادر با امام حسن و امام حسین (ع) که در دو نوبت وارد منزل شدند بسیار جای تامل دارد.
حجت الاسلام بهشتی تصریح کرد: هنگام ورود هر یک از دو فرزند بزرگوار زهرای اطهر(س) پس از جواب سلام آنها، حضرت با سه خطاب خاص پاسخ آنها را می دهند و تعابیری بسیار بلندی را به کار می برند. حضرت زهرا (س) خطاب به هر یک از امام حسن و امام حسین علیهما السلام از لفظ « یا ولدی! ای فرزندم » استفاده می کنند. این لفظ بار عاطفی بسیار بالایی در بردارد همچنین می فرمایند:«یا قرة عینی؛ و یا ثمرة فوادی! ای نور چشمم و ای میوه دلم» این طرز برخورد بسیار مهم و درسی است برای تمام مادران و پدران و افرادی که تربیت کودکان را به عهده دارند.
این استاد حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: اگر امروز تنها همین موضوع یعنی برخورد سرشار از عطوفت و لطافت در ارتباطات میان والدین و فرزندان رعایت شود، بسیاری از مشکلات از میان می رود. علاوه بر این وقتی امام حسن و امام حسین (ع) در سنین خردسالی بودند حضرت زهرا (س) با آنها انس داشتند، رفیق بودند به عنوان نمونه وقتی حسنین (ع) با هم در خانه حضور داشتند مادر آنها را به کشتی گرفتن با هم ترغیب می کرد. و خود در حضور نبی مکرم اسلام(ص) و حضور حضرت امیر(ع)، آنها را نظاره می کردند، تشویق می کردند و در این زورآزمایی دخالت می کردند یعنی این دو بزرگوار را تحویل می گرفتند موردتوجه قرار می دادند.
وی در تبیین یک از اصول تربیتی یعنی همبازی شدن با کودک نیز یادآور شد: وقتی حسنین علیهما السلام کودک بودند، حضرت با آنها هم بازی می شدند. در حالات زهرا (س) دارد که ایشان امام حسن (ع) کودک دلبند و زیباروی خود را روی دست گرفته، حرکت می دادند و این شعر را زمزمه می کردند که « یا حسن! انت شبیه بابی، لست شبیه بعلی» تو شبیه به پیامبر (پدرم) هستی و به علی شباهت نداری!! یا شعری درباره حضرت امام حسین (ع) نقل است که می فرمودند: حق و حقیقت را از پدرت بیاموز !!
حجت السلام بهشتی تصریح کرد: بازی با کودک و همنوا و همراه شدن با او بسیار مهم و تاثیرگذار است. امام صادق (ع) فرمودند: «من کان له صبئی فلیت صاب» یعنی کسی که کودک دارد باید خود را همپای کودک قرار دهد یعنی با عقل خودش، کارهای کودک را ارزیابی نکند بلکه با عقل کودک کارهای او را ارزیابی کند و رفتار زهرای مرضیه با کودکان خود اینگونه بود.
پایان پیام/
نظر شما