به گزارش خبرگزاری شبستان، "حسین موسویان" از اعضای سابق تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران که الان به عنوان محقق مهمان در دانشگاه "پرینستون" آمریکا مشغول فعالیت است، در مصاحبه تلفنی با خبرگزاری رویترز درباره مذاکرات آتی ایران و گروه 1+5 در مسکو گفت که فکر نمی‌کند که ایران پیشنهادهای غرب را بپذیرد.
وی گفت: من نمی‌توانم انتظار زیادی داشته باشم. اگر قدرت‌های بزرگ آمادگی حرکت به سوی موضوعات حساس را نداشته باشند و به تدریج تحریم‌ها علیه ایران برداشته نشود و حق ایران برای غنی‌سازی اورانیوم به رسمیت شناخته نشود، می‌ترسم که گفت‌وگوهای مسکو نیز به شکست بیانجامد.
حسین موسویان در ادامه گفت که ایران آماده "معامله بزرگ" است اما قیدهای سیاسی در آمریکا که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری نوامبر وجود دارد و همچنین دیگر فاکتورها، نشان از عدم آمادگی دیگر طرف‌ها دارد.
وی افزود: "باراک اوباما" رئیس جمهور آمریکا فضای بسیار محدودی برای مانور در سال برگزاری انتخابات دارد.
مذاکره کننده سابق هسته‌ای ایران درباره پیشنهاد غربی‌ها به ایران در مقابل توقف غنی‌سازی اورانیوم گفت: من معتقدم که این [پیشنهادات غرب] مبادله الماس در مقابل بادام زمینی است.
وی با اشاره به این موضوع که ایران پیشتر نیز میله‌های سوخت داشته است، گفت: بنابراین این چیز بزرگی برای پیشنهاد به ایران نیست.
حسین موسویان در ادامه گفت که ایران آمادگی اقدامات اعتماد ساز در رابطه با غنی‌سازی 20 درصد اورانیوم خود را که از سال 2010 آغاز شده، دارد.
وی اضافه کرد: پیشنهاد من این است که ایران موافقت خواهد کرد که این چنین موادی [اورانیوم 20 درصد] در انبارهای خود باقی نماند که این کار می‌تواند با تبدیل این اورانیوم به سوخت یا صادر کردن آن یا کاهش غنی سازی آن به 3.5 درصد که برای نیروگاه‌های هسته‌ای مورد نیاز است، انجام دهد.
موسویان در پایان گفت: این طرح می‌تواند بهترین ضمانت برای عدم انحراف به سوی مقاصد نظامی باشد.
از سوی دیگر، موسویان طی مقاله‌ای که در روزنامه انگلیسی "گاردین" به چاپ رسید به بررسی نشست آتی ایران و گروه 1+5 در مسکو پرداخت.
وی در این مقاله نوشت: پس از یک دهه، در حال نزدیک شدن به یک پایان بازی درباره فایل هسته‌ای ایران هستیم. فضای مثبت اولیه‌ای که در جریان گفت‌وگوهای ایران و 1+5 در استانبول بوجود آمد، در نشست بعدی گفت‌وگوها در بغداد در ماه می از بین رفت.
به نظر می‌رسد که در استانبول تمامی بازیگران به این درک رسیده بودند که مهمترین موضوع، ایجاد اعتماد و نه تعداد سانتریفیوژهای جمهوری اسلامی است. این موضوع توسط کاترین اشتون مطرح شد و گفت که موضوعات بر اساس پیمان منع گسترش تسلیحات اتمی بوده است.
حسین موسویان در ادامه این مقاله به فرصت‌های مذاکره‌ای که میان ایران و آمریکا از سال 2003 از بین رفت اشاره کرد.
وی اضافه کرد: در بغداد گروه 1+5 به طور گسترده‌ای به قدرت بازدارنده تحریم‌ها اعتماد کردند و اشتباه استراتژیکی مرتکب شدند و فکر کردند که اقدامات تنبیهی، ایرانیان را به تسلیم شدن واداشته است. همین موضوع باعث شد تا مذاکرات کنندگان ایران به این اعتقاد برسند که همتایان غربی خود خواستار برداشته شدن تحریم‌ها نیستند.
وی در ادامه این مقاله تاکید کرد که برای موفقیت مذاکرات مسکو نیاز به اقدامات دوجانبه از سوی تمامی طرف‌های شرکت کننده در مذاکرات است و دو طرف باید شجاعت انجام این اقدامات را داشته باشند.
پایان پیام/
نظر شما