خبرگزاری شبستان//قم
شاید از نظر خیلی از ما، مساله عمر وگذر زمان آن طور که باید وشاید، مهم نباشد. خب، دلیلش ممکن است برای هر کدام از ما متفاوت باشد اما بالاخره نمی توانیم نسبت به این واقعیت بی توجه باشیم که یکی از مهم ترین توصیه های دینی که هم در آیات قرآن کریم وهم در احادیث گرانقدر وارده از اهل بیت عصمت وطهارت(ع) بر آن بسیار تاکید شده، اهمیت دادن به مساله وقت و زمان است ، به گونه ای که پیامبر عزیزمان درخصوص اهمیت وقت به ما چنین توصیه فرموده اند:« در مورد عمر خود بخیلتر از پول و ثروت خود باش.»
این کلام گهربار حضرت محمد مصطفی(ص) اشاره ای حکیمانه به این معنای ژرف است که هر چند بخیل بودن برای یک مسلمان امر ناپسندی است اما در خصوص عمر این بخل نه تنها بد نیست بلکه توصیه مهم بزرگان دین ماست، دقیقا از همین رو هم است که مولای متقیان امام علی (ع) نیزدر کلامی با بیان این که سختترین غصهها، از دست دادن فرصت هاست، فرموده اند: «همانا وقتهای تو، جزء جزء عمر توست، پس بکوش وقتت جز در مواردی که موجب نجاتت میشود، تلف نشود.»
اگرخوب دقت کنیم متوجه می شویم که ثانیه ها،دقیقه ها وساعت‌ها، عمرهای گرانبهای ما را به غارت می‌برند و آنها را فانی می‌گردانند. در عین حال که ما زیباترین واژه‌ها و اصطلاحات را در فرهنگ غنی خود داریم و وقت را به تعبیری "طلا" می‌نامیم، ولی متاسفانه بیشترین اتلاف زمان را در زندگی روزانه شاهد هستیم و این همه آه و حسرت در حالی است که می دانیم و خود به خوبی به این حقیقت واقفیم که وقت و عمر ، سرمایه ای است که آن را بازگشتی نیست.
به راستی چه زیبا گفته اند که عمر آدمی چون ابر به سرعت می گذرد و چون باد تندی، روان است، به طوری که در هنگام مرگ، این همه عمر همچون ساعتی و لحظه ای در دنیا به نظر می رسد اما چه فایده وقتی که گذشته بر نمی گردد !
با توجه به این اصل کلیدی و غیر قابل انکار طبیعت مادی که وقت زود گذر است و هرگز بر نمی گردد و هیچ چیز جای آن را نمی گیرد و به تبع آن عوض هم ندارد پس به خوبی متوجه می شویم که وقت نفیس ترین و گرانبهاترین چیزی است که انسان دارد زیرا وقت مثل ظرف هر عملی و هر تلاشی و هر چیزی است که انسان به دست می آورد.
واقعا حیف نیست که چنین سرمایه بی نظیری صرف بیهوده گویی، بیهوده زندگی کردن شود و اسف بارتر این که سبقه گناه نیز با خود به همراه داشته باشد!!
اینجاست که باید فریاد حسرت سر داد، آن سان که در سوره مبارکه یس آمده است «یا حسره علی العباد»!
این همه گفتیم و شما را دردسر دادیم که قبل از هر چیز به خود و بعد به شما عزیزان مخاطب این سطور این را گوشزد کنیم که وقت چه برای افراد و چه برای جامعه ی انسانی ،سرمایه ی حقیقی بزرگی است که باید همواره قدر آن را دانست. پس تا آن را در کف داریم در بازار پر هیاهوی دنیا به آسانی از دستش ندهیم. انشاالله.
پایان پیام/
نظر شما