خبرگزاری شبستان: یا بَنی آدَمَ خُذُوا زینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ وَ کُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفینَ؛ اى فرزندان آدم! نزد هر مسجد (به هنگام نماز، لباس و) زینتهاى خود را برگیرید و بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید، همانا خداوند اسراف‌کاران را دوست ندارد. (اعراف، 31)
شاید بتوان گفت آنچه در قرآن با خطابِ «یا بنى آدم» بیان مىشود، مربوط به تمام انسانها و همه ادیان و از مشترکات آنان است.
قرآن به مال و فرزند، زینت گفته است، بنابراین ممکن است آیه بیانگر این باشد که مال و فرزند خود را هنگام رفتن به مسجد همراه داشته باشید تا با مال، به حل مشکلات اقتصادى مسلمین بپردازید و با حضور فرزند در مساجد و جماعات، مشکلات تربیتى نسل آینده را حل کنید.
در روایات، امام جماعت عادل، آراستگى ظاهر، عطر زدن ولباس زیبا پوشیدن به هنگام نماز، بلند کردن دستان به هنگام رکوع و سجود در نماز، شرکت در نماز عید و نماز جمعه،از جمله مصادیق زینت شمرده شدهاند.
امام مجتبى (ع) به هنگام نماز و حضور در مسجد، بهترین لباس خود را مىپوشید و مىفرمود: خداوند زیباست و زیبایى را دوست دارد، و من لباس زیباى خود را براى پروردگارم مىپوشم و آنگاه این آیه را تلاوت مىفرمود.
خداوند زیبایى و زینت را دوست دارد وگرنه به آن امر نمىفرمود، «خذوا زینتکم» چنانکه اسلام، آیین فطرى است و انسان نیز فطرتاً از زینت لذت مىبرد.
با زینت به مسجد رفتن، احترامى است به بندگان خدا، به عبادت خدا و همچنین سبب ایجاد جاذبه و ترغیب عملى دیگران به آمدن در آنجاست.
گرچه استفاده از زینت و طعام، امرى فطرى و طبیعى است، ولى در شرایط خاص مانند وجود نیازمندان و محرومان، باید با آنان همدردى کرد. لذا در تاریخ مىخوانیم که نوع لباس امام صادق (ع) که مردم در رفاه نسبى به سر مىبردند با لباس امام على (ع) که مردم فقیر و ندار بودند، متفاوت بود، چون شرایط اجتماعى هر کدام فرق داشت.
با کمى دقت و تأمل در آیه مىتوان نکتهها و پیامهایى را استفاده کرد، از جمله:
1. مسجد که پایگاه مسلمانان است، باید آراسته، زیبا و با جاذبه باشد. «خذوا زینتکم عند کل مسجد»
2. بهترین و زیباترین لباس، براى بهترین مکان است.«خذوا زینتکم عندکل مسجد»
3. اسلام، هم به باطن نماز توجه دارد، «فى صلاتهم خاشعون»، هم به ظاهر آن. «زینتکم عند کل مسجد» آرى، در اسلام، ظاهر و باطن، دنیا و آخرت بهم آمیخته است.
4. زینت، اگر چه در نماز فردى هم ارزش است اما در اجتماع و مسجد، حساب ویژهاى دارد. «عند کل مسجد»
5. اوّل نماز، آنگاه غذا. «عند کل مسجد و کلوا و اشربوا» اول توجه به روح و معنویّت، آنگاه توجه به جسم.
منبع: کتاب دقایقی با قرآن
پایان پیام/
نظر شما