نفحه ای که پیله روح آدمی را پروانه می کند

خبرگزاری شبستان: یکی از زیباترین فرازهای نیایش هایی که امام سجاد (ع) با محوریت ماه رمضان مطرح می کنند فرازی است که در آن رمضان به مثابه یک موجود زنده مورد خطاب قرار می گیرد. " ای یاوری که ما را در برابر شیطان یاری کردی و ای همراهی که راه های نکویی را برای ما هموار ساختی ... ای که همراهی با تو ناپسند نیست و همدلی با تو نکوهیده نیست ...ای همسایه ای که در کنار تو دل ها نرم و گناهان کاسته می شود" معلوم است کسانی که قلب و ذهن و روح آن ها با پرتو رحمت پروردگار جلا و روشنی یافته باید هم چنین چشم و بصیرتی داشته باشند که نعایم الهی را حی و زنده و اثرگذار ببینند.
ادیان الهی پا به پای رشد ظرفیت های ذهنی و روحی آدمی بر اساس سنت تکامل تدریجی به سمت انسان حرکت کرده اند، به خاطر همین است که اوج فضایل و ادعیه و آیات الهی در اسلام متجلی می شود، از همین رو است که امام سجاد در دعای ماه رمضان خطاب به پروردگار عرضه می دارند "ثُمَّ اثَرْتَنا بِهِ عَلى‏ سآئِرِ الْاُمَمِ، وَ اصْطَفَیْتَنا بِفَضْلِهِ دُونَ اَهْلِ الْمِلَلِ/ سپس ما را با این ماه بر دیگر امت ها برتری دادی و با فضیلت آن ما را – نه ملت های دیگر را – برگزیدی"
زبان آدمی در شکرانه نعایم الهی قاصر است. نعمت ها بسیار است و زبان نعت و ستایش انسان الکن، نعمت ها گوناگونند اما یکی از برجسته ترین نعمت ها از جانب پروردگار، روزها و ماه های خاصی هستند که فقط در دین اسلام وارد شده اند. همچنان که به درستی امام سجاد (ع) در دعای ماه رمضان بر آن تأکید می کنند "بار خدایا تو ماه رمضان را از ناب ترین وظایف و ویژه ترین واجبات قرار دادی، ماهی که آن را در میان دیگر ماه ها ویژه گرداندی و از میان همه زمان ها و روزگاران برگزیدی و آن را بر همه اوقات سال برتری دادی زیرا در آن قرآن و نور را فرو فرستادی و ایمان را در آن دو چندان کردی و روزه را در آن واجب گرداندی و مردم را برای شب زنده داری برانگیختی و در آن شب قدر را بزرگ داشتی که بهتر از هزار ماه است"

نفحاتی که از جنس لحظه اند

اگر کمی دقت کنیم می بینیم افضل نعمت های الهی از جنس لحظه و ساعت و دقایق و روزها و ماه ها هستند. خداوند است که دقایق و لحظه ها را بر انسان سعد و مبارک می کند. این خداوند است که در ماهی خاص، سفره ضیافتش را برای بندگانی خاص برپا می کند. این خداوند است که لحظه هایی را پیش پای انسان روزه دار قرار می دهد که بسیار برتر از همانندان خود هستند. همچنان که رسول مکرم اسلام می فرمایند "إنّ لربکم فی ایام دهرکم نفحات الا فتعرّضوا لها/ همانا در طول عمر شما، نسیم های الهی وزیدن می گیرد، پس بیدار باشید و خود را در معرض این نسیم ها قرار دهید." در ایام عمر همه ما نسیم هایی از جانب خداوند شروع به وزیدن می کند. نسیم هایی که غنچگی و گره های درون آدمی را باز می کند و چشم او را به سمت آفتاب می گرداند. اما رمضان و روزهایش از جنس همین نفحات و نسیم ها هستند که بر پوست و پیله غنچگی ما می وزند. تفاوت انسان خاکی و افلاکی تفاوت کرم و پروانه است. تا زمانی که کرم از پیله اش بیرون نیاید و بال هایش را باز نکند پروانگی را تجربه نخواهد کرد. انسان هم همین سرنوشت پیش رویش قرار دارد. ما هم تا زمانی که به خور و خواب و خشم و شهوت چسبیده ایم و با همین اسباب روزگار می گذرانیم و پیله عادت های خاکی را دور روح و روان مان تنیده ایم به آن مقصد عالی دست نخواهیم یافت. همچنان که امام سجاد (ع) در دعای ماه رمضان به همین مضمون پیامبر اشاره می کنند و می فرمایند "فَصُمْنا بِاَمْرِکَ نَهارَهُ، وَ قُمْنا بِعَوْنِکَ لَیْلَهُ، مُتَعَرِّضینَ بِصِیامِهِ وَ قِیامِهِ لِما عَرَّضْتَنا لَهُ مِنْ رَحْمَتِکَ / روز رمضان را به فرمان تو روزه گرفتیم و در شب آن به یاری تو برای عبادت برخاستیم و با روزه روز و برخاسن شب خود را در معرض رحمتت که خود ما را در معرض آن گمارده ای قرار دادیم"

آنجا که سکان قلب ها به سمت نعایم می چرخد

اما یکی از زیباترین فرازهای نیایش هایی که امام سجاد با محوریت ماه رمضان مطرح می کنند فرازی است که در آن رمضان به مثابه یک موجود زنده مورد خطاب قرار می گیرد. " ای یاوری که ما را در برابر شیطان یاری کردی و ای همراهی که راه های نکویی را برای ما هموار ساختی ... ای که همراهی با تو ناپسند نیست و همدلی با تو نکوهیده نیست ...ای همسایه ای که در کنار تو دل ها نرم و گناهان کاسته می شود" معلوم است کسانی که قلب و ذهن و روح آن ها با پرتو رحمت پروردگار جلا و روشنی یافته باید هم چنین چشم و بصیرتی داشته باشند که نعایم الهی را حی و زنده و اثرگذار ببینند. این درسی است که از مکتب حضرت سجاد (ع) می توان آموخت؛ نعایم الهی پایدار و حی و برقرار هستند، این ما هستیم که باید از خواب غفلت برخیزیم و سکان قلب و روح مان را به سمت این نعایم بچرخانیم.

پایان پیام/