به گزارش خبرگزاری شبستان، علی اکبر صالحی، وزیر امور خارجه در گفت و گو با روزنامه اتریشی استاندارد تصریح کرد: از لحاظ منطقی پذیرش حق غنی سازی باید در ابتدای مذاکرات باشد؛ گروه 1+5 خود همواره موضوع غنی سازی اورانیوم را در مرکز توجهات قرار داده است. توقف مذاکرات را هیچ کسی نمی خواهد، فقط از طریق گفت و گو می توان رفع ابهام کرد.
بنابر گزارش پایگاه اطلاع رسانی دولت، متن کامل گفت و گوی رئیس دستگاه دیپلماسی ایران با روزنامه استاندارد را که با تیتر 'متشکرم که ما را بیدار کردید' منتشر شده است، درپی می خوانید.
از آخرین دور 'مختصر' مذاکرات هسته ای میان ایران و کشورهای1+5 در استانبول که چند روز پیش انجام شد، کمتر خبری شنیده شده است. کجا و چه زمانی دور بعدی نشست سیاسی میان مذاکره کنندگان تشکیل خواهد شد؟
چرخه مذاکرات در ماه آوریل در استانبول با موفقیت آغاز شد: هر دو طرف واقع گرا تر بودند و اهداف خوبی داشتند. در دور بعدی مذاکرات که در بغداد انجام شد به این نتیجه رسیدیم که برخی از کشورهای طرف مذاکره پنداشته اند انعطاف پذیری ما نتیجه فشار تحریمها است. از این رو روش خود را در برخورد با ایران تغییر دادند. این روند در مسکو نیز ادامه داشت، توقفی نبود، اما با گامهای کوچکتر پیش رفت. در آنجا بر سر یک نشست فنی توافق شد و پس از آن دو دور نشست پیگیری. هدف این است که میان خانم اشتون و سعید جلیلی مذاکره کنندگان ارشد شخصا و یا از طریق تلفن گفتگویی انجام گیرد. بعد آنها تصمیم خواهند گرفت که دور بعدی مذاکرات چه زمانی و در چه محلی تشکیل شود.
اما آیا این مذاکرات برگزار خواهد شد؟
من نمی توانم کاملا با اطمینان بگویم، اما اگر همه چیز عادی پیش برود، آنگاه مذاکرات ادامه خواهد داشت. توقف مذاکرات را هیچ کسی نمی خواهد. فقط از طریق گفتگو می توان رفع ابهام کرد.
این بار فقط 'این روند' را بدون کسب نتیجه نمی توان حفظ نمود؟
کلید آن شناخت نگرانیها و تامل طرف مقابل است؛ ما باید بپذیریم که نگرانیهایی در مورد فعالیت هسته ای ما وجود دارد، اگر چه به نظر ما اصلا جایی برای نگرانی نیست. اما ما باید این نگرانی را از بین ببریم، برای این کار ابزار، روشها و عملکردهای به رسمیت شناخته بین المللی وجود دارد. از طرفی دیگر توقع ما این است که طرف مقابل نیز با توجه به معاهده منع گسترش سلاح هسته ای حقوق ما را به رسمیت بشناسد.
حق غنی سازی اورانیوم. آیا این به رسمیت شناختن نمی تواند در آخر روند مذاکرات حاصل شود؟
از لحاظ منطقی باید در ابتدای مذاکرات باشد. گروه 1+5 خود همواره موضوع غنی سازی اورانیوم را در مرکز توجهات قرار داده است.
اما موضوع به رسمیت شناختن یک حق اساسی است؟
درست است، اصل آن مورد توجه است. آنگاه می توان مذاکره نمود و نگرانی گروه 1+5 را از میان برداشت، بدون آنکه حقوق ما نیز نقض شود.
وضعیت ایران با وجود تحریمهایی که در حال حاضر بسیار سخت شده اند، چگونه است؟
ما 33 سال است که تحریم هستیم. هیچگاه تحریمی حذف نشد و همواره به تحریمها افزوده شد. تحریمهای کنونی تقریبا جامع هستند. اما ما تجارب بسیاری در برخورد با تحریمها داریم.
اما این بار مردم تحریمها را حس می کنند. همه از گرانی شکایت دارند.
قیمت کالاهای مواد خوراکی در تمام دنیا افزایش پیدا کرده است و ما به برخی واردات وابسته هستیم. علاوه بر این سال گذشته برخی از حمایتها حذف شدند. ادغام وزارتخانه های اقتصاد و بازرگانی نیز مشکلاتی در روند معاملات به همراه داشته است. این نیز درست است که بخاطر تحریم، انتقال پول به خارج از کشور سخت تر شده است. اما این مشکلات را تا یکی دو ماه دیگر برطرف خواهیم نمود.
همیشه گفته می شود که هدف از تحریمها دولت هستند و نه مردم، انگار که می خواهند بگویند ما نگران ایرانیها هستیم. اما حقیقت این است که هدف تحت فشار قرار دادن مردم است تا بپا خیزند و دولت را سرنگون کنند. اما ما انقلابمان را 30 سال پیش کرده ایم.
بله، اما اینکه جمهوری اسلامی در جامعه بخش کاملا بیگانه ای دارد را حداکثر از زمان انتخابات سال 2009 می توان درک کرد.
ما این مشکلات را بعد از انتخابات داشتیم، مشکلاتی که در دیگر کشورها نیز پیش میآید. اگر هر دو طرف عقلانیت و درایت بیشتری نشان می دادند، کار به اینجا نمی کشید.
و اکنون گاهی 'اعتراضاتی به نان' می شود.
باید میان راه پیمایی، قیام و انقلاب تفاوت قائل شد.
ایران تهدیدات نظامی را تا چه حد جدی می گیرد؟ و تهدید به بستن تنگه هرمز از سوی ایران تا چه حد جدی است؟
زمانی که رئیس جمهور آمریکا بگوید تمامی راه حلها موجود هستند و برخی از کشورهای غربی و نمایندگانشان در منطقه نیز همان لحن را بکار می برند، آنگاه وضعیت را جدی می گیریم، این اما بدین معنی نیست که کار به آنجا کشیده خواهد شد. نمی توان مانع از وخیم شدن اوضاع شد. اما ما آمادگی آن را داریم از خود دفاع کنیم، ما خواب نیستیم.
ایران در زمینه ایجاد ثبات و امنیت در منطقه بسیار حائز اهمیت است. خلیج فارس شاهراهی است برای ایران، منطقه و جامعه بین الملل. ما منطقی هستیم، ما نمی خواهیم این شاهراه را قطع کنیم و باعث مشقت شویم. اما اگر مجبورمان کنند، آنگاه برای حق حاکمیت و منافع ملی از تمامی راهها برای دفاع از خود استفاده خواهیم نمود.
ما تمایلی برای ایجاد اختلاف ها نداریم. من همواره خصوصا به اروپاییان می گویم: با ایران کنار بیایید. ایران شریک مطمئنی است. ما گاز و نفت جمع کرده ایم و دارای بزرگترین ذخیره سازی انرژی در دنیا هستیم.
آیا در حقیقت اما یک جنگ پنهان آغاز نشده است؟ جنگ سایبری و تروریستی؟
در خصوص جنگ سایبری باید گفت: متشکریم از اینکه ما را بیدار کردید، حتی اگر با برخی از مشکلات همراه بوده است. ببینید: ما بخاطر تحریمها نمی توانستیم سلاحی خریداری کنیم و مجبور شدیم خود آن را تولید کنیم و اکنون در زمینه استقلال تسلیحاتی بهترین کشور در دنیای اسلام و یا شاید بهترین کشور در میان کشورهای در حال توسعه هستیم. براساس مجله Janes Defense ما کمترین هزینه نظامی را داریم. همه آن چیزهایی که به ما داده نشد مانند هواپیما، موشک، رادار و ماهواره را خود تهیه کردیم. جنگ سایبری نیز به همین نحو بود: ابتدا باید به آن میپرداختیم و اکنون در این راه بسیار موفق هستیم.
و جنگ تروریستی، بطور مثال بلغارستان؟
من همیشه می گویم که کم مانده بگویند ما در سونامی نیز دست داشته ایم. همیشه هر وقت اتفاقی می افتد تا زمانی که عامل آن را دستگیر کنند، ایران را متهم می کنند. این در حالیست که دستان آنها برای کشتن دانشمندان ما باز است.
پایان پیام/
نظر شما