خبرگزاری شبستان: مسجد خانه خدا و جایگاه عبادت و پرستش خالصانه اوست. از این رو قرآن کریم از هرکسی که به مبارزه با این نقش مساجد برخیزد را «ظالم» عنوان کرده است: «چه کسی ظالم تر است از آن که از بردن نام و یاد خدا در مساجد جلوگیری کند و در راستای خرابی آن تلاش کند.»
اکنون دو سوال مطرح می شود: جلوگیری از یاد خدا در مسجد ظلم در حق چه کسی است و این ظلم چگونه صورت می گیرد؟ در پاسخ باید گفت: این کار از یک سو مسجد را از ایفای نقش اصلی و حیاتی خویش باز می دارد. پس در حقیقت نوعی ظلم و ستم به شمار می آید و از سوی دیگر ستمی بر مومنان و نمازگزاران است. چه این کار مایه محرومیت آنان از این مکان مقدس می شود. بلکه می توان گفت: جلوگیری از یاد خدا در مسجد و تلاش در راستای کاستی و بی رونقی آن، ستمی بر مجموعه دین و شعائر الهی به شمار می آید. زیرا مسجد مظهر و نشان اسلام و مسلمانی است پس سعی و کوشش برای خرابی آن در حقیقت عملی در راستای تضعیف دین و مبارزه با آن محسوب می شود. و در پاسخ به بخش دوم سوال می فرمایند: این کار به انجام اعمال مهمی نیاز ندارد.
هر عمل و رفتار به ظاهر ساده ای ممکن است در شرایطی جلوگیری از یاد خدا در مسجد به حساب آید. اهمیت خودداری از کارهایی که مانع ذکر و عبادت مومنان در مسجد می شود تا بدان جاست که برخی از فقهای اهل سنت همچون ابوحنیفه بستن در مساجد را در هر شرایطی جلوگیری از یاد خدا در مسجد به شمار آورده اند. هر چند این سخن نادرست به نظر می رسد زیرا اگرچه مسجد جایگاه ذکر و یاد خداست و بایستی به روی مومنان و نمازگزاران باز باشد ولی از سوی دیگر حفظ و نگهداری مسجد و وسایل و ابزار موجود در آن و جلوگیری از اعمالی که مایه هتک حرمت مسجد می شود نیز واجب است.
بنابراین بستن در مساجد در اوقاتی که معمولاً مومنان برای برپاداشتن نماز در مسجد گرد می آیند جلوگیری از یاد خدا در مسجد به شمار می آید از این رو شایسته است سرپرستان و خادمان مساجد شیوه هایی در پیش گیرند تا آن جا که مصالح مسجد اجازه می دهد و هتک حرمت و خسارتی به خانه خدا وارد نمی آید اوقات بسته بودن در مسجد را کاهش دهند.
آیه شریفه عقوبت و عذاب زیان باری که بر جلوگیری از یاد خدا در مسجد و تلاش در راستای ویرانی آن هست را یادآوری می کند: «لهم فی الدنیا خزی و لهم فی الاخره عذاب عظیم.» برای آنان در همین دنیا خواری و در سرای دیگر عذابی دردناک درنظر گرفته ایم. بنابراین، این کار عذاب و بدبختی و حرمان از نعم الهی را در هر دو جهان به دنبال دارد.
پایان پیام/
نظر شما