خبرگزاری شبستان: مقوله صوت و لحن دو اصل مهم یک قرائت فنی محسوب می‌شوند و شاید بتوان گفت هفتاد درصد یک تلاوت تشکیل شده از صوت و لحنی که قابل اجرا توسط قاری قرآن است.
صوت محوری بدون توجه به لحن عربی و خالص قرآن شاید از نظر شنوندگان بسیار جذاب باشد زیرا توانایی‌های منحصر به فرد در صدای تلاوت‌کننده قرآن بسیار گیرا بوده ولی از نظر فنی در حد مبتدی نیز حساب نمی‌گردد.
خیلی از افراد قرآن را با صدای خوش می‌خوانند ولی به واسطه عدم استماع آهنگ‌ها و لحن‌های قرآنی که اغلب از قاریان مصری به ما رسیده قادر به ارایه یک تلاوت مطلوب نیستند. در سطح پیشرفته قاریانی که تلاوت صوت‌محور دارند دچار چندین آفت در قرائت خود می‌شوند.
از مهم‌ترین آفت‌های تلاوت‌های صوت‌محور می‌توان به عدم ماندگاری صدا پس سال‌های بسیار اشاره کرد یعنی قاریانی که نقطه قوت قرائت خود را متمرکز بر صوت‌شان کرده‌اند در صورت استفاده غلط، صدا فرسوده شده و دیگر کارایی اولیه خود را ندارد.
آفت دیگر در تلاوت صورت‌محور یکنواختی و لختی لحنی است که اکثر قراء به آن مبتلا می‌شوند به علت استغنا قاریان خوش‌صدا از لحن کم‌کم دچار روزمرگی آهنگ قرآنی شده و انسان بعد از شنیدن تلاوت‌های متعدد یک قاری دچار خستگی شده و به عبارت دیگر تلاوت آن قاری قابل پیش‌بینی می‌شود.
نقطه مقابل قاریان صوت‌محور، قاریان لحن‌محور بوده که به واسطه حفظ نغمات و الحان قرآنی قرائت فنی را ارایه می‌دهند.
فراگیری لحن‌های متعدد دست قاری را به قدری باز می‌گذارد که وی می‌تواند به واسطه ارایه مطلوب الحان مختلف برخی از نواقص صوتی خود را بپوشاند ولی مهم‌ترین اصل در قرائت قرآن همگامی صوت و لحن یک قاری در کنار هم بوده و نیز گاهی سبقت‌گرفتن اجرای نغمات قرآنی در تلاوت یک قاری می‌تواند مطلوب‌تر باشد.
تلاوت قاری‌ای ماندگار است که تنها به قوت صدای خود اتکا نکند و از لحن‌های متنوع در جای جای قرائت خود بهره‌مند شود.
شاید یکی از دلایل رشد تلاوت قاریان ایرانی در میان قرائت جهان اسلام توجه بالای آنان به مقوله لحن و بکارگیری آن در بخش‌های مختلف قرائت باشد.
ولی باید توجه داشت که الحانی قابل بحث هستند که از غنای بالایی برخوردار باشند و از این میان می‌توان به تلاوت استاد عبدالباسط، منشاوی، کامل یوسف، مصطفی اسماعیل، عبدالفتاح شعشایی و چند تن دیگر اشاره کرد.
پایان پیام/
نظر شما