به گزارش خبرنگار شبستان، مسلما اگر برپاداشتن نماز در میان مردم، نقشی بنیانی نمیداشت و همچون پایه استواری برای پیشبرد هدفهای بزرگ نظام اسلامی به شمار نمیآمد، چنین تأکید بلیغی بر اهمیت نماز نمیشد.
بد نیست در این گفتار مروری بر ستایش نماز از بیان ستوده امیرالمومنین(ع) داشته باشیم. در نهجالبلاغه چنین آمده است: و عن ذالک ما حرس الله عباده المومنین بالصلوات و الزکوات و مجاهده الصیام فی الایام المفروضات ، تسکیناً لاطرافهم و تخشیعا لابصارهم و تذلیلا لنفسوهم و اذهابا للخیلاء عنهم …؛ خداوند بندگان مومن را با نمازها و زکات ها و روزه های دشوار از کبر و خودبینی محافظت و حراست میکند، به پیکر آنان آرامش میبخشد، به دیدگان آنان فروتنی میدهد، نفس آنان را رام میسازد، دلهای آنان را افتادگی میآموزد، و خودپیندی را از آنان دور میکند.»
رهبر انقلاب هر ساله تنها به دواجلاس پیام صادر می کنند که اجلاس نماز یکی از آن ها است و این نشان می دهد که موضوع نماز یکی از موارد مورد اهتمام رهبر انقلاب است. در این مجال در حد توان بخشی از توصیه ها و رهنمودهای رهبر انقلاب در این حوزه را از پیام ها و سخنان گهربار ایشان استخراج کردیم که به اختصار در پی می آید.
- برای تبیین ژرفای نماز و معرفی رازها و زیبائیهای آن،دست به تلاش پیگیر و همه جانبهای زده شود. در کتابهای معارف دانشگاهها و کتب درسی دورههای پیش از دانشگاه و جزوههای کوچک و قابل فهم همه، سخنان نغز و پرمغز و مضمونهای تازه فراوان در این باره وارد شود.
- فصلی نیز باید برای آسان کردن انجام نماز گشوده شود .در همه مراکز عمومی: مدارس ، دانشگاهها ، کارخانه ها ، سربازخانه ها ، فرودگاهها ، ایستگاههای قطار ، ادارات دولتی و امثال آن ، جایگاههای مناسبی برای نماز پیش بینی شود . مساجد و نمازخانه ها پاکیزه و مرتب و رقبت انگیز باشد . نماز در وقت فضیلت و جماعت گذارده شود.(اجلاس اول)
- در صدا و سیما، نماز همچون موضوعی که باید به همه آموخت ، تلقی گردد و در برنامهای جداگانه یا در دل برنامه های گوناگون، از آن سخن رود و اعماق و رازها و درس های آن برای همه مردم بیان گردد. در سخنرانی های دینی در مساجد و غیره ، بارها و بارها معارف نماز نیز همچون مسائل آن بازگو شود.(اجلاس چهارم)
- هیئتی از این مجمع نماز درباره آنچه تاکنون گفته شده به جستجو و فحص پردازد و گزارشی از چگونگی و اندازه تحقق آن خواستهها فراهم آورد.(اجلاس پنجم)
- توصیه مؤکد اینجانب به همه بویژه جوانان آن است که خود را با نماز مأنوس و از آن بهرهمند سازند. یعنی اینکه نماز را با توجه به معنی و با احساس حضور در محضر پرودگار متعال (( جلت عظمته )) به جای آورند و این کار را با تمرین بر خود هموار و آسان سازند و تا بتوانند نوافل، مخصوصاً نافله نمازهای صبح و مغرب را نیز ادا کنند و اگز هنوز در میان کسان و نزدیکان و دوستان آنان، کسی هست که خود را از فیض نماز محروم کرده باشد، او را از این گناه بزرگ و خسارت عظیم بازدارند و اینکار را با زبان خوش و رفتار حکیمانه انجام دهند، البته پدران و مادران نسبت به نماز فرزندان خود مخصوصاً نوجوانان، مسئولیت بیشتری دارند.(اجلاس پنجم)
- نماز صبح در مساجد اقامه شود. (اجلاس ششم)
- مدیران دستگاههای اداری و دولتی، خود متصدی اقامه نماز در آن دستگاهها شوند. (در پیام به اجلاس ششم)
- درمیان جاده های بیابانی، مسجد بقدر کافی ساخته شود و در شهرهای سر راه در همه بیست و چهار ساعت، مسجد باز و آماده وجود داشته باشد. در شهرها و شهرکهائی که تازه ساخته میشود، مسجد جامع، نخستین بنا و مرکز حقیقی شهر قرار گرفه و ساخته شود. (در پیام به اجلاس ششم)
-- ائمه محترم جماعات، مساجد را از همیشه فعالتر کنند و آموزش ترجمه و مفهوم و روح نماز را به شکل نوین و جذاب، در برنامههای خود بگنجانند.(اجلاس هفتم)
- فصل تازهئی از اقامهی نماز – که بحمدالله در سطح شهرهای دیگر کشور تا حدود گستردهئی صورت گرفته- باید در سطح روستاهای کشور آغاز شود. ترویج صورت و معنای نماز در روستاها را با برنامهریزی وسیع، آغاز کنید.(اجلاس هشتم)
- جوانان با مضامین و معارف گنجانیده از نماز به درستی آشنا شوند. جا و فضا برای نماز گزاردن در همهی مکانهایی که مردمی در آن گرد میآیند به شکل شایسته و جذاب آماده گردد هر برنامهی مزاحم با نماز در اول وقت از سوی دستگاههای مؤثر مانند مراکز رسانه و فرهنگی و مراکز جابجایی مسافران و مراکز کسب و کار برطرف گردد. آهنگ اذان و لزوماً با صدای خوش در همهی اوقات نماز در همه جای کشور به گوش رسد.(اجلاس نهم)
- به مدیران آموزش و پرورش و علوم یادآوری میکنم که سهم مسجد سازی و مسجد پردازی باید در اعتبارات فعالیتهای فوق برنامه، در ردیف اول و بیش از سهم دیگر بخشهای این سر فصل باشد.(اجلاس یازدهم)
- امامان محترم جماعت، اگر خود بر اثر کهولت و غیره نمیتوانند وظیفهی رابطه و انس و راهنمایی را برای نمازگزاران، بویژه جوانان فراهم کنند ، در کنار خود فضلای جوان و پرنشاط را به کار گیرند و آنان را در کار با خود شریک سازند.(اجلاس یازدهم)
- توصیهی مؤکد اینجانب این است که از نیروهای خلاق، متفکر و مولد در مجموعهی پیگیر امر نماز،بیشترین بهرهگیری صورت گیرد. ازتوانائیهای نرمافزاری در زمینههای: هنر، ادبیات، فیلم و تبلیغات حداکثر استفاده برده شود.(اجلاس چهاردهم)
- یک نکتهاى را آقاى قرائتى الان اشاره کردند، قبلاً هم مکرر گفتهاند، ما هم گفتهایم؛ در مورد کمبود مسجد و نمازخانه در مراکز پرجمعیت. این را باید دوستانى که از دولت اینجا تشریف دارند - وزراى محترم که اینجا تشریف دارید - در دولت به طور جد مطرح کنید. همهى کارهاى مهندسى بزرگ بایستى یک پیوست مسجد و نمازخانه داشته باشد. وقتى مترو طراحى میکنیم، براى ایستگاه مترو، مسجد در آن ملاحظه شود؛ ایستگاه قطار طراحى میکنیم، فرودگاه طراحى میکنیم، مسجد در آن حتماً دیده شود. شهرک طراحى میکنیم، مسجد در مراکز لازم که ممکن است بیش از یکى لازم باشد، در او حتماً ملاحظه شود.
آیا ممکن است ما یک شهرک را طراحى کنیم، خیابانکشىِ او را فراموش کنیم؟ میشود شهرکِ بدون خیابان؟ با این چشم باید به مسجد نگاه کرد. شهرک بدون مسجد معنى ندارد. وقتى انبوهسازان ساختمان میخواهند مجوز بگیرند براى انبوهسازى و ساختمان بسازند، در نقشهاى که ارائه میدهند که مجوز بر اساس او صادر میشود، باید نمازخانه دیده شود. ما باید با نمازخانه اینجورى برخورد کنیم.(اجلاس هفدهم)
-مسجد نیز باید کانونی باشد که مشکات نماز در آن بدرخشد و نور معرفت و محبت و انس و صفا از آن ساطع شود. امامان جماعت، هیئتهای امنا خادمان موظف و متبرع، هر یک باید بخشی از این کار بزرگ و اثرگذار را بردوش خود حس کنند.(اجلاس هجدهم)
- حضور نسل جوان پاکنهاد ما و حضور روحانیون و معلمان آگاه و دلسوز، مسجدهائی را به درستی، کانون ذکر و عبادت و اندیشه و معرفت ساخته و یادهای عزیز و گرانبها را در دلهای ما برانگیخته است. لیکن تا این وظیفه به تمام و کمال گزارده نشود، هیچیک از ما نباید و نمیتوانیم خطری را که از کمبود مسجد یا ضعف و نارسائی مساجد، جامعه و جوانان و خانوادهها و نسلهای آینده را تهدید میکند، غافل بمانیم و خود را از برکات عظیمی که مسجدِ طراز اسلامی به کشور و نظام و مردم هدیه میکند، محروم سازیم.
نخستین مطلب مهم، بنای مسجد و حضور روحانی شایسته در آن است. هم اکنون با وجود دهها هزار مسجد در کشور، جای هزاران مسجد دیگر در روستاها، شهرها، شهرکها و مجتمعهای مسکونی خالی است. دسترسی آسان به مسجد، نیاز ضروری مؤمنان و جوانان و نوجوانان ما است.(اجلاس نوزدهم)
- مسجد، مرکز و کانون اصلی است. در بنای شهر و روستا، در مدرسه و دانشگاه، در مراکز جمعیتی از بازارهای کسب و کار تا فرودگاه ها و جاده ها و پایانه های سفری و تا آسایش ها و بیمارستان ها و بوستان ها و گردشگاه ها، در همه و همه باید مسجد را همچون قطب و محور بنا نهاد.(اجلاس بیستم)
- مسجد در همه جا باید پاکیزه، زیبا و آرامبخش باشد. مدیریت محتوائی و معنویِ مسجد که بر دوش روحانی مسجد است باید خردمندانه و مسئولانه، و حتی عاشقانه باشد. حوزه های علمیه برای آماده سازی روحانیانی در این طراز، وظیفه ئی ذاتی و طبیعی دارند.(اجلاس بیستم)
پایان پیام/
نظر شما