حجت‌الاسلام احمد مبلغی، مدیر پژوهشگاه علوم و معارف اسلامی به خبرنگار شبستان گفت: در میان ائمه معصومین (ع) و اهل بیت رسول خدا (ص) چند نفر به عنوان شخصیت‌های شاخص و برگزیده در میان اهل تسنن مطرح هستند که از جمله این شخصیت‌های برجسته وجود مبارک ثامن‌الحجج حضرت علی بن موسی الرضا (ع) است.
وی با اشاره به مناظرات فراوان امام رضا (ع) و دامنه گسترده این مناظرات گفت: اصل ورود به مناظره و گفتگو حاکی از آن است که امام (ع) برای ایجاد و حفظ همگرایی و وحدت در میان امت اسلامی و بالاتر از آن در میان اتباع ادیان مختلف تلاش می‌کردند چون تجربه امروز ثابت می‌کند که جامعه در حال گفت‌وگو از اختلاف به دور است.
حجت‌الاسلام مبلغی افزود: توجه به کوشش گسترده، فراگیر و پرحوصله امام در مناظره با مجموعه‌های متنوع و مختلف ما را به این نتیجه می‌رساند که آنچه امروز به عنوان اختلافات عملی و خط‌کشی شده در سطح امت اسلامی مطرح می‌شود مورد تأیید حضرت رضا (ع) نبوده و نیست.
وی افزود: این موضوع به معنای عدم تقویت هویت شیعی نیست چرا که امامان شیعه همواره هدایت‌گر اصلی این جریان بوده‌اند اما بحث در مناسبات اجتماعی و نحوه برخورد امام معصوم و مناسبات اجتماعی با سایر فرق و ادیان است.
در نگاه امام رضا (ع) اختلافات عملی و صف کشیدن در مقابل هم جایگاهی ندارد
حجت‌الاسلام مبلغی با بیان اینکه در نگاه، مکتب و آموزه‌های حضرت رضا (ع) اختلافات عملی و صف کشیدن در مقابل هم جایگاهی ندارد، اظهار کرد: در جایی که امام رضا (ع) این شیوه تعامل و ارتباط با ادیان مختلف را به رسمیت می‌شناسند اتحاد و همگرایی در درون جامعه اسلامی به طریق اولی و به عنوان یک ضرورت مدنظر قرار می‌گیرد.
مدیر پژوهشگاه علوم و معارف اسلامی افزود: مقصود از این همگرایی آن نیست که حقانیت اسلام یا بحث‌های علمی پراختلاف «از حیث علمی» مطرح نشود. در گفت‌وگو و مناظره وجود اختلاف و کوشش برای اثبات دیدگاه خود جزء اولیات و بدیهیات است اما بر اساس این آموزه‌ها و سیره امام اختلاف‌ها به جای آنکه در صحنه عمل به رویارویی و صف کشیدن در مقابل یکدیگر بیانجامد باید در فضای علمی، به صورت عقلانی و منطقی مطرح و پیگیری شود.
حجت‌الاسلام مبلغی یادآور شد: اینکه امام رضا (ع) در حدیث معروف سلسله‌الذهب ابتدا موضوع توحید و سپس بحث امامت را با مکثی کوتاه بیان می‌کنند حاکی از آن است که پایه و اساس جامعه اسلامی باید بر مبنای لاالاالهالله استوار باشد و موضوع امامت که شرط تکمیل‌کننده و راه تحقق کارکردهای لاالاالهالله است یک بحث درون‌جامعه‌ای است.
وی افزود: بحث و مسئله امامت را باید در فضای جامعه اسلامی مطرح کرد. ما مباحث شیعی را نه در فضای خلاء یا رویارویی با اهل تسنن بلکه در یک جامعه اسلامی پایبند به لاالاالهالله و فضای شکل گرفته از آن طرح می‌کنیم.
سیره امام رضا (ع) ارتباط و تعامل با اقوام و فرق مختلف بخصوص اهل تسنن بود
مدیر پژوهشگاه علوم و معارف اسلامی گفت: حدیث سلسله‌الذهب حضرت امام رضا (ع) را با وجود آنکه این حدیث متضمن موضوع امامت نیست هست، احمد ابن حنبل امام حنبلیه ذکر کرده و در ذیل آن می‌گوید این حدیث از حیث سند طلایی است و چنان ارزش و جایگاهی دارد که اگر بر مجنونی خوانده شود به حالت هوشیاری بازمی‌گردد.
وی افزود: حجم بالای توجه راویان اهل سنت به امام رضا (ع)، پرآوازه بودن نام امام نزد اهل سنت، آمد و شد اهل سنت با امام رضا (ع) و عدم بروز تنش میان شیعه و سنی در عصر حضرت همه گویای این واقعیت است که امام در عصر خود با اهل تسنن در ارتباط و تعامل بوده و به وحدت امت اسلامی می‌اندیشیده‌اند.
امام رضا (ع) امامت را نظام همه مسلمانان می‌دانند
حجت‌الاسلام مبلغی افزود: در نگاه امام کلیه مسلمانان یک منظومه واحد هستند و مناسبات اجتماعی واحدی دارند. حضور امام در جامعه موجب انتظام و ایجاد نظم برای مسلمانان می‌شود.
وی افزود: از منظر امام «امامت» کارکرد لازم در جهت ایجاد انسجام و اتحاد میان مسلمانان را دارد حتی اگر مسلمانان به امر امامت التزامی نداشته باشند.
مدیر پژوهشگاه علوم و معارف اسلامی خاطرنشان کرد: امروز نیز در ایران اسلامی حضرت رضا (ع) با معنویتی خاص سیطره و نفوذی فوق‌العاده در تک‌تک ایرانیان خواه شیعه خواه اهل تسنن دارند و کم نیستند برادران و خواهران اهل سنت که با احترام و برخوردی ویژه به زیارت امام رضا (ع) می‌روند و حتی برای ایشان نذر می‌کنند.
پایان پیام/
نظر شما