یکی از ابتکارات اسلام تاسیس و ایجاد مسجد بود. شارع مقدس با ایجاد مسجد، یکی از مهم‌ترین قرارگاه‌های فرهنگی و عملیاتی اسلام را بنا کرد و البته از همان زمان، مسجد تنها مرکزی برای عبادت و نماز خواندن نبود بلکه تمامی امورات مسلمین به نوعی در مساجد دفع و رفع می شد.
مسجد محلی برای عبادت، محلی برای تحصیل علم، محلی برای قضاوت و دادگری، محلی برای صلح و سازش، محلی برای اعزام به جبهه و تشکیل بسیج مردمی، محلی برای استراحت مسافران و در راه ماندگان و... بود.
این کارکردها ایجاد می کرد که مساجد به صورت شبانه روزی دایر بوده و درب آن بر روی مردم باز باشد.
به تدریج و طی سالیان از کارکردهای مساجد کاسته شد و امروزه اکثر مساجد کشور صرفا نمازخانه هستند و بس. حتی در بعضی از مساجد، سه وعده نماز هم به صورت جماعت اقامه نمی شود!!!
و وقتی علت را از متولیان و امام جماعت مسجد می پرسیم می گویند: نمازگزار نیست!!!
در اینکه در برخی موارد و برخی از مساجد، دچار ریزش مخاطب شده ایم شکی نیست؛ اما علت کم شدن تعداد نمازگزاران برخی از مساجد چیست؟ علت قهر کردن جوانان با مسجد چیست؟
حضرت آقا در بیاناتی می فرمایند: «مسجد متعلق به تمامی اقشار یک جامعه اسلامی است». جمله کاملا گویاست و نیاز به توضیح اضافه ندارد. ما در جذب جوانان و نوجوانان به مساجد به شدت بی سلیقگی به خرج داده ایم، یعنی اصلا دنبال جذب نوجوان و جوان نرفته ایم.
کدام روحانی مسجد را سراغ دارید که بسان قول طبیب دوار بطبه به دنبال جوانان و نوجوانان ساکن در اطراف مسجد رفته باشد؟ اصلا به نظرم خیلی از روحانیون محترم مساجد شیوه های جذب را بلد نیستند.
اکثر هیئت امنای مساجد نه تنها نمی توانند جوانان و نوجوانان را جذب کنند بلکه بیشتر دافعه دارند. سه سال پیش در نشستی با حضور استاندار وقت خراسان جنوبی اعلام کردم: مساجد امروزه خالی از جاذبه شده و جوان که دنبال تازگی می گردد به هزاران جای پر رنگ و لعاب تر از مسجد، متمایل خواهد شد.
ایجاد جذابیت کار روحانی و امنای مسجد است. چه زیبا حضرت آقا فرمودند: «زمزمه ی محبت متولیان، مدیران و امنای مساجد باید دل‌های پاک جوانان را مجذوب و مشتاق کند».
و اما در خصوص روحانی مسجد که مدیر طبیعی مسجد است و کلیه ی امورات مسجد بر حول و محور روحانی قوام می یابد: «روحانی پرهیزگار، خردمند،کارشناس و دلسوز در مسجد، همچون پزشک و پرستار در بیمارستان ، روح و مایه ی حیات مسجد است».
اینها بیانات رهبر حکیم انقلاب اسلامی است.
رهبری حضور صرفا یک روحانی ملبس در مساجد را کافی ندانسته و با تعابیر خردمند، کارشناس دلسوز و... برخی از ویژگی های لازم و ضروری روحانی مسجد را برشمرده اند.
مطالبه ما از مرکز رسیدگی به امور مساجد اینست که آیا این فرمایش رهبر عزیز و حکیم انقلاب در تعیین روحانیون مساجد، نصب العین مسئولین مرکز است یا خیر؟
آیا به این حقیقت باور دارند که روحانی تنها پیشنماز مسجد نیست و باید نقش روح و حیات مسجد را داشته باشد؟ آیا روحانیون مساجد به صورت مستمر مورد نظارت و ارزیابی قرار دارند یا خیر؟
آیا در صورتی که روحانی فاقد این شاخصه ها باشد یا از برخی از این شاخصه ها عدول نماید، به سرعت تغییر می‌کند یا خیر؟
البته آنچه شخصا در برخی از مساجد مشاهده کرده ام، بر خلاف منویات مقام عظمای ولایت هست و همین است که رغبت جوانان و نوجوانان هر روز به مساجد کمتر می شود.
حال آنکه اکثر جوانان چونان آهوی گریز پای منتظر جذب هستند.
نظر شما