توطئه صهیونیستی «وابستگی اقتصادی»/ جنگی که ویران می‌کند و کارگرانی که ناپدید می‌شوند

خبرگزاری شبستان، جهان اسلام: تعداد کمی از گروه‌ها در تاریخ هستند که به اندازه مردم فلسطین در مدت کوتاهی متحمل امواج بلا شده و آواره شده باشند.

در ۱۵ می ۱۹۴۸، بیش از ۷۰۰ هزار فلسطینی از سرزمین خود رانده شدند و بیش از ۵۰۰ روستای فلسطینی در آنچه به نام نکبت یا فاجعه معروف است، ویران شدند.

نکبت یک رویداد تاریخی ثابت نیست، بلکه یک پدیده جاری است که با هفتاد و پنج سال اشغال، خشونت استعماری و آوارگی مشخص می شود.

نوار غزه، یکی از پرجمعیت‌ترین مکان‌های روی زمین، محل زندگی بسیاری از این پناهندگان است که برخی هنوز کلید خانه‌های قبلی خود را دارند، خانه هایی که شاید دیگر هرگز به آنها برنکردند.

 سه هفته گذشته نیز برای فلسطینی‌ها بسیار سخت بوده است. بیش از هشت هزار فلسطینی در اثر بمباران های اسرائیل به مساجد، مدارس، بیمارستان ها و ساختمان های مسکونی کشته شده اند.

از سال ۲۰۰۷، غزه به دلیل محاصره ای که مانع از ورود مواد غذایی، دارو و مصالح ساختمانی به داخل می شود، از نظر اقتصادی دچار خفگی شده است.

 نرخ بیکاری در این منطقه ۴۷ درصد است و به همین دلیل است که بسیاری از اکتبر ۲۰۲۱ از این فرصت استفاده کرده اند تا به مجوزهای کار دسترسی داشته باشند تا به عنوان کارگر روزمزد در اسرائیل امرار معاش کنند.

روند درخواست مجوز کار دشوار و غیرقابل پیش بینی است. اسرائیل این مجوزها را از طریق سیستم سهمیه بندی صادر می کند و بسیاری از متقاضیان رد می شوند. کسانی که مجوزها را دریافت می کنند با چالش های روزانه از جمله انتظار طولانی در گذرگاه های مرزی، بررسی های امنیتی سخت و رفت و آمدهای طاقت فرسا مواجه هستند و حدود ۱۹ هزار فلسطینی در این شرایط زندگی می‌کنند.

یاسمین، سازمان‌دهنده اتحادیه‌های کارگری فلسطینی، می‌گوید این کارگران نامطلوب‌ترین، خطرناک‌ترین و سخت‌ترین مشاغل را انجام می‌دهند.

مجوزها مشروط به کار فلسطینی ها در صنایع خاصی است که در آن نیروی کار اسرائیلی کم است.

این صنایع شامل ساخت و ساز، کشاورزی و تولید است و میزان آسیب‌های جدی در آنها بسیار بالاتر از حد متوسط ​​است، اما ناامیدی برای تأمین نیاز خانواده به این معنی است که هیچ انتخاب دیگری وجود ندارد.

به گفته سازمان‌دهنده اتحادیه‌های کارگری فلسطینی، این یک کار فشرده با سطوح بالای بی‌ثباتی است. مرگ و میرهای زیادی در بخش ساخت و ساز وجود دارد. و یک تقسیم داخلی کار و پویایی قدرت در بازی با کارگران فلسطینی که کمترین دستمزد و بیشترین استثمار را دارند، وجود دارد.

کارگران ناپدید شده

زمانی که آخرین موج خشونت از سه هفته پیش آغاز شد، گذرگاه غزه کاملا بسته شد و هزاران کارگر فلسطینی به دور از خانواده های خود و بدون هیچ منبع درآمدی در سمت اسرائیل سرگردان شدند.مجوز کار آنها لغو شد و زندگی آنها در حال تغییر است. این یک الگوی آشنا برای فلسطینی ها است: آوارگی، سلب مالکیت، و عدم اطمینان.

«شهر ساعد»، دبیر کل اتحادیه عمومی اتحادیه های کارگری فلسطین (PGFTU)در این باره می‌گوید: برخی کارگران ناپدید شده اند، برخی سرگردان هستند، برخی دستگیر شده اند، و برخی دیگر به کرانه باختری تبعید شده اند.

ساعد و همکارانش در رام‌الله تلاش کرده‌اند از فلسطینی‌های غزه که از خانواده‌های خود دور شده‌اند، بی‌خانمان شده‌اند و دوباره آواره شده‌اند، حمایت کنند.

«محمد عروری»، رئیس امور حقوقی اتحادیه عمومی کارگران فلسطینی می گوید که خانواده های فلسطینی به ویژه نگران وضعیت عزیزانشان هستند که مفقود شده اند.

او می‌افزاید:  پنج هزار نفر هستند که ما هیچ اطلاعاتی در مورد آنها نداریم؛  ما نمی دانیم که آنها مرده اند یا زنده اند.

یافتن این کارگران برای رژیم صهیونیستی دشوار نیست. همانطور که یاسمین توضیح می دهد، کل سیستم مجوز یک سیستم نظارتی است که به روش خاصی انجام می شود تا به دولت کمک کند افراد را در این نوع سناریوها قرار دهد.

وی می ‌افزاید: آخرین گزارشی که شنیدم این است که در حال حاضر چهار هزار کارگر بازداشت شده و تحت بازجویی هستند. دولت اجازه نمی دهد این کارگران به خانواده هایشان برگردند.

به گفته یاسمین نمی توان دانست که چه تعداد کارگر فلسطینی در اسرائیل هستند و چه تعداد از آنها بازداشت شده اند، زیرا مقامات اسرائیلی از پاسخگویی به تحقیقات سازمان های غیردولتی طفره می‌روند، اما تخمین زده می‌شود که حداقل چهار هزار کارگر فلسطینی از غزه در حال حاضر توسط مقامات اسرائیلی در مکان‌های نامشخصی نگهداری می‌شوند و اطلاعات کمی در مورد وضعیت آنها وجود دارد.

ساعد می‌گوید: در میانه این وضعیت وحشتناک، ارتش اشغالگر اسرائیل از وارد کردن انواع آسیب‌ها به کارگران، به‌ویژه کارگران غزه که در اسرائیل کار می‌کنند، دریغ نکرد. آنها از بازگشت به خانه هایشان جلوگیری کردند، از محل کارشان اخراج شدند و بدون هیچ سرپناهی به کرانه باختری منتقل شدند. این کار پس از آن انجام شد که آنها مورد حمله فیزیکی قرار گرفتند و وسایل شخصی آنها مانند پول، کارت شناسایی و مجوزهای ورود به اسرائیل مصادره شد.

وی می‌افزاید: فدراسیون عمومی اتحادیه های کارگری فلسطین هزاران تماس از اعضای خانواده نگران دریافت کرده است و این در حالی است که به ما اطلاع دادند که بسیاری از کارگران در اردوگاه نظامی عناتوت در شمال بیت المقدس اشغالی تحت شرایط تحقیرآمیز و غیرانسانی در بازداشت هستند

به گفته ساعد، خانواده های نگران خواستار آزادی کارگران و اتخاذ اقداماتی برای تضمین بازگشت امن آنها شده اند.

وی افزود: ما از همکاران و شرکای خود در اتحادیه های کارگری بین المللی برای حمایت و همبستگی با کارگران برای رفع ظلم علیه آنها درخواست کمک داریم. ما از صلیب سرخ بین المللی می خواهیم که فورا از بازداشتگاه عناتوت بازدید کند تا وضعیت کارگران ما مورد بررسی قرار بگیرد.

بازداشت کارگران فلسطینی می‌تواند غیرقانونی باشد و بسیاری از سازمان‌های حقوق بشر برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مکان و وضعیت آنها درخواست داده‌اند.

وابستگی اقتصادی

در سال ۲۰۱۷، رژیم صهیوینستی  هزاران صفحه از متن جلسات مربوط به سال ۱۹۶۷ را از حالت طبقه بندی خارج کرد.

این اقدام پس از جنگ شش روزه بود که اسرائیل نوار غزه، بلندی های جولان، شبه جزیره سینا و کرانه باختری رود اردن را تصرف کرد. بحث در مورد اینکه با این مناطق جدید چه باید کرد ادامه یافت.

دکتر «عمری شفر راویو» با استفاده از این اسناد توجه خود را به این موضوع جلب کرد که چگونه رهبران اسرائیل به دنبال گسترش کنترل خود بر جمعیت های تازه اشغال شده با آوردن کارگران فلسطینی به اسرائیل بودند.

در حالی که سیستم مجوز کار ممکن است تسهیلات اقتصادی موقتی را برای فلسطینی‌هافراهم کند، چرخه‌ای از وابستگی ایجاد کرده است که با آن اسرائیل می‌تواند به نیروی کار ارزان دسترسی داشته باشد و کنترل بیشتری بر فلسطینی‌ها اعمال کند.

همراه با محاصره ای که از توسعه اقتصادی پایدار، دسترسی به منابع و تجارت جلوگیری می کند، فلسطینیان در غزه از نظر اقتصادی تحت فشار شدید هستند.

کارگران فلسطینی اغلب در ایست‌های بازرسی با محدودیت مواجه می‌شوند، جایی که آنها با بازجویی‌های مکرر و اغلب با تاخیر مواجه می‌شوند یا به طور کلی از شیفت‌های خود جا می‌مانند و متحمل ضرر مالی قابل توجهی می‌شوند.

اینکه تمام امور تجاری فلسطین از مرزها و پست های بازرسی اسرائیل می گذرد، به معنای هزینه‌های لجستیکی بسیار بالاتر است که کسب‌وکارهای فلسطینی را فلج می‌کند و بسیاری را مجبور به تعطیلی می‌کند.

بخش کوچکی از کارگرانی که مجوز کار دریافت می‌کنند، هیچ حمایت قانونی یا پوشش پزشکی ندارند و در صنایعی با خطر حوادث کار می‌کنند. کارفرمایان که به خوبی می‌دانند کارگران فلسطینی از ابتدایی‌ترین حقوق و حمایت‌ها برخوردار نیستند، اغلب آنها را مورد بدرفتاری قرار می‌دهند.

وضعیت اسفبار این کارگران نمادی از چالش های گسترده تری است که فلسطینی‌ها با آن روبرو هستند. مشکلات اقتصادی، ناامنی و استثماری که آنها متحمل می شوند، یادآور نیاز فوری به پایان دادن به محاصره غزه و اشغال به طور گسترده تر است.