به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از المیادین، «من معتقدم که این فکر خوبی است که همه ما همه چیز را رها کنیم و زندگی‌مان را وقف توقف این جنگ کنیم. فکر نمی کنم دیگر انجام آن زیاده روی باشد.» این سخنان ریچل کوری در سال ۲۰۰۳ پیش از مرگش است.
«در مقایسه با آنچه مردم در فلسطین به دست استعمارگران خود تجربه می‌کنند، آنچه من انجام خواهم داد، اصلاً افراط‌گرایی نیست.» این اظهرات «آرون بوشنل»(۲۵ ساله) قبل از مرگش (در سال۲۰۲۴) عنوان کرد.
دو دهه فاصله بین این دو جمله وجود دارد که دو شاهد آمریکایی جنایات اسرائیل در فلسطین اشغالی آنها را گفته اند.
ریچل کوری و آرون بوشنل شجاعانه جان خود را در حمایت از آرمان فلسطین فدا کردند و نقش کشورشان را در اشغالگری ۷۵ ساله اسرائیل محکوم کردند.
اما مهم‌ترین سوال این است که چند فعال دیگر باید به طرز غم انگیزی بمیرند تا اینکه ایالات متحده واقعاً به حرف شهروندانش گوش دهد؟
ریچل کوری ۲۱ سال پیش
در ۱۶ مارس ۲۰۰۳، ریچل کوری، فعال آمریکایی، هنگام شرکت در تظاهرات مسالمت آمیز علیه تخریب خانه های فلسطینی ها در غزه، به طرز غم انگیزی در نتیجه زیر گرفتن بولدوزر زرهی اسرائیلی جان باخت.
قتل کوری جهان را لرزاند و رسانه های بین المللی را که به ندرت به شهادت فلسطینی‌ها و قتل عام اسرائیل پرداخته بودند، غافلگیر کرد. قتل او به خصوص غافلگیرکننده بود، زیرا مربوط به یک زن جوان آمریکایی بود که توسط اسرائیل، متحد سرسخت ایالات متحده آمریکا کشته شد.
در همان ماه، «برایان برد» نماینده ایالات متحده، قطعنامه ای را به کنگره ارائه کرد که در آن از دولت می خواهد تا تحقیقات جامع و سریعی در مورد قتل کوری انجام دهد، اما مجلس نمایندگان به این قطعنامه اهمیت نداد.
در آن زمان، ایالات متحده به ابراز تسلیت به خانواده کوری بسنده کرد ، اما به دلیل اتخاذ نکردن موضع محکم تر و قاطع یا اعمال فشار بر اسرائیل مورد انتقاد قرار گرفت. برخی از منتقدان بر این باورند که ایالات متحده می توانست برای دفاع از عدالت به نمایندگی از کوری و رسیدگی به نقض حقوق بشر در فلسطین اشغالی اقدامات بیشتری انجام دهد.
ایالات متحده که مدعی است «قهرمان حقوق بشر و دموکراسی» است، در بازخواست اشغالگران اسرائیل در قبال جنایاتش شکست خورد. باوجود مدارک و شواهد بی شمار از جنایات جنگی و نقض حقوق بشر توسط نیروهای اسرائیلی، ایالات متحده آمریکاهمچنان به حمایت بی دریغ سیاسی و نظامی از نسل کشی اسرائیل ادامه می دهد.
این مسئله امروز به خصوص با توجه به حملات مداوم اسرائیل به نوار غزه متجلی شده است، به طوری که اشغالگران اسرائیلی بیش از ۳۰ هزار فلسطینی را کشتند.
اسرائیل طبق معمول به دستکاری وقایع بر اساس برنامه‌ها و منافع خود ادامه داد و تا امروز نیز این کار را ادامه می دهد.
نزدیک به ۲۰ سال بعد.. "فلسطین آزاد"
نزدیک به ۲۰ سال پس از حادثه کوری، سرباز آمریکایی آرون بوشنل (۲۵ ساله) در اعتراض به ادامه حمایت مالی کشورش از نسل کشی اسرائیل در غزه، خود را در مقابل سفارت اسرائیل در واشنگتن به آتش کشید.
پس از این اقدام سرباز آمریکایی، اعتراض‌ها گسترش یافت و بیانیه های ادای احترام منتشر شد و این رویداد همچنان در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود.
با این حال، جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا نسبت به این حادثه سکوت اختیار کرد. او درباره اینکه چگونه سربازان و غیرنظامیان شجاع اوکراینی در حال مرگ هستند، اظهارات صریحی می کرد، اما حتی کلمه ای در مورد بوشنل تاکنون بیان نکرد.
این سکوت منجرانتقاد نسبت به دوگانگی سیاست دولت بایدن شد، به ویژه پس از آن که جنبش حماس که ایالات متحده آن را «سازمان تروریستی» معرفی کرد، سیاست های بایدن را در مرگ بوشنل به دلیل حمایت و کمک به جنایات اسرائیل در غزه متهم کرد.
آیا رئیس جمهوری نباید نسبت به اینگونه حوادثی که یکی از شهروندانش به سیاست های او اعتراض می کند، واکنش نشان دهد؟ ما اینجا انتظار تغییر در موضع را نداریم، اما چگونه ایالات متحده در نهایت می تواند نمای «دموکراسی »خود را حفظ کند؟
سناریوی «انقلاب یک نفره» در ایالات متحده جدید نیست. نزدیک به شصت سال پیش، «نورمن موریسون» فعال ضد جنگ آمریکایی، طوفانی را به پا کرد،هنگامی که روی خود نفت سفید پاشید و خود را در خارج از دفتر »رابرت مک نامارا» وزیر دفاع در پنتاگون، در مخالفت با دخالت ایالات متحده در جنگ ویتنام به آتش کشید.
با این حال، ایالات متحده آمریکا در طول تاریخ خود نسبت به مشکلات شهروندان با سیاست های دولت بی اعتنا بوده است. چشمان خود را بر مخالفت‌های داخلی بسته است.
چه کسی برای قهرمانان سوگوار خواهد شد
در حالی جامعه بین المللی در سکوت نظاره گر غزه است که غزه از نسل کشی رنج می برد. اعتراضات و ناآرامی های جهانی همچنان بر حقانیت آرمان فلسطین تاکید می کند و مخالفت با سیاست های دولت های غربی در میان شعارهای « فلسطین آزاد» افزایش می یابد.
کسانی که به هر شکلی مقاومت می کنند، همان کسانی هستند که برای قهرمانان ما سوگوارند. در همان زمان نیز کسانی هستند که چشم بر جنایات جنگی بستند.
امروز از تمام کسانی که برای فلسطین به شهادت رسیدند و با آنها همدری می کنند و شاهد واقعی نسل کشی، اشغالگری و آپارتاید هستند، تکریم می شوند. کسانی که برای آرمان فلسطین فداکاری کرده‌اند و هنوز هم جان فشانی می‌کنند، میراث شان همچنان زنده می‌ماند و در نسل‌ها طنین‌انداز می‌شود تا شاهدی بر موضع عادلانه، تاریخی و اخلاقی شان باشد.
نظر شما