به گزارش خبرنگار شبستان، موزه هنرهای ملی ایران که پس از انتقال اشیاء عتیقه هنری آن به سازمان میراث فرهنگی عملا تعطیل شده بود با تلاش های وزارت فرهنگ و ارشاد سلامی سرانجام صبح امروز 18 مهر با حضور سید محمد حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حمید شاه آبادی، معاون امور هنری، موسوی و جمعی از هنرمندان و اصحاب رسانه در محل این موزه واقع در محوطه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بازگشایی شد.
در این مراسم ابتدا وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با بازدید از این موزه نقطه نظرات خود را اعلام و بر حفظ جایگاه این موزه به عنوان مادر موزه های کشور تاکید کرد.
در این مراسم همچنین وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دفتر یادبودی از خاندان تجویدی را رونمایی و سپس در آن مطالبی را به یادگار نوشت.
در این مراسم همچنین خاندان استاد کریمی با اهداء کتابی از سید محمد حسینی تقدیر کردند.
گفتنی است، موزه هنرهای ملی ایران در سال 1309 شمسی با تلاش و کوشش مرحوم حسین طاهرزاده بهزاد که خود از هنرمندان و نقاش و طراح نقشه قالی و مینیاتور بود، شکل گرفت.
ساختمان موزه به نام حوضخانه باغ نگارستان از بناهای متعلق به دوره قاجار است که در عهد فتحعلی‌شاه در جنوبی‌ترین قسمت قصر و باغ نگارستان ساخته شد.
بین سال‌های 1222 تا 1232 هجری قمری مجموعه قصر و کاخ باغ نگارستان به دست دو تن از معماران زبده آن زمان استاد عبدالله خان و استاد آقا جانی اصفهانی بنا شد.ساختمان حوضخانه نیز بخشی از آن مجموعه محسوب می‌شود. حوضخانه با طرح + ساخته شده و چهار شاه‌نشین اطراف آن بی هیچ در و پنجره‌ای به درون باغ راه داشته و سقف گنبدی آن ایستاده بر شانه چهار ستون سنگی همواره شکوه و ایستادگی بنا را تداعی می کند.
تا نیم قرن پیش حوض دایره شکل بزرگی از سنگ مرمر میان ستون‌ها قرار داشته و از سوراخ‌های روی بدنه ستون‌ها آب به داخل حوض فواره می‌زده و چشم‌انداز بسیار زیبایی را به وجود می‌آورده است.
بیش از 50 سال قبل برای اینکه ساختمان حوضخانه به منظور شکل‌گیری یک موزه متناسب شود، قسمت‌هایی در بخش جنوبی و شمالی حوضخانه با همان طرح قبلی به آن اضافه (الحاق) شد که مجموعا شکل کنونی را پدید آورده است.
دیوارهای این دو بخش الحاقی در ابتدا و انتهای موزه شاید به دلیل هزینه آن گچ‌بری نشده است، برخلاف قسمت‌های اصلی بنا که دارای گچ‌بری است.
در سال 1309 شمسی حسین طاهرزاده بهزاد موزه هنرهای ملی و اداره هنرهای ملی را تحت عنوان مدرسه صنایع قدیمه به انگیزه احیاء و تجدید حیات هنرهای ملی و سنتی ایرانی بنیاد نهاد.
چنانچه می‌دانیم از اواسط عهد صفوی به برقراری ارتباط سیاسی و نظامی و به تبع آن رابطه تهاجم فرهنگی میان دولت ایران و دولت‌های قدرتمند اروپا (فرانسه و انگلیس) آمد و شدهایی که صورت گرفت طی یک تهاجم فرهنگی برخی از عناصر هنری مغرب زمین مبانی پراعتبار و ارزشمند هنرهای اصیل ایرانی را تحت سیطره خود گرفتند آرام‌آرام هویت هنری ما را خدشه‌دار کردند، این تغییر در آثار به جا مانده از آن دوران تا عهد قاجار بسیار چشم‌گیر و قابل ملاحظه است. بدین‌تربیت مدرسه صنایع قدیمه (موزه هنرهای ملی ایران) کانون حفظ و احیای ارزش‌های اصیل هنرهای ملی و سنتی ایران شد.
شادروان استاد هادی تجویدی که خود معلم آبرنگ در مدرسه کمال‌الملک بود طی آزمونی که میان چند تن از هنرمندان از جمله استاد حسین بهزاد، استاد نائب (برادر هادی تجویدی) در رشته مینیاتور ایران به عمل آمد به عنوان نخستین معلم مینیاتور مدرسه انتخاب شد و شاگردانی همچون محمدعلی زاویه، علی کریمی، مقیمی تبریزی، علی مطیع، علی اسفرجانی و ... .در محضر استاد تجویدی به فراگیر رمز و راز مینیاتور نشستند و پس از طی دوره چهارساله مدرسه، با تلاش و پشتکار توأم با عشق و علاقه به مرتبه استادی در مینیاتور رسیدند. شاهکارهای این اساتید هم‌اکنون بخشی از میراث فرهنگی ما را تشکیل می‌دهند و در موزه هنرهای ملی نگهداری می‌شود.
در رشته تذهیب و تشعیر استاد علی درودی کار تعلیم را بر عهده گرفتند. استادانی چون عبدالله باقری، نصرالله یوسفی شاگردان به حق شایسته مکتب استاد علی درودی هستند که در سایر رشته‌های هنری مانند نقشه قالی، قالیبافی، خاتم‌سازی، سفالگری، پارچه زری‌بافی، مخمل‌بافی و منبت و معرق، قلم‌زنی و میناکاری نیز چیزه‌دست‌ترین اساتید در مدرسه حضور یافتند و کارگاه‌های هنری را ایجاد کردند.
استاد احمد امامی آباده‌ای در هنر منبت و مشبک، استاد محمدحسین صنیع خاتم در خاتم‌سازی، استاد حسین کاشی‌تراش و معمارزاده در سفالگری و استاد حبیب‌الله طریقی در رشته زری‌بافی برخی از هنرمندان ارزنده این مدرسه بوده‌اند که دستاوردهای هنری آن در موزه هنرهای ملی نگهداری می‌شود.
پایان پیام/
نظر شما