به گزارش خبرنگار شبستان، روزهای سال فرقی با هم ندارد، هر روز خورشید از شرق طلوع و از مغرب غروب می‌کند، اما چیزی که بعضی روزها را با دیگر روزها متمایز می‌کند وقایع بزرگی است که باید هر سال در خاطرات روزگار و تاریخ مرور شود.
در میان تمام وقایع حساس، شیرین و تلخ تاریخ، ما ایرانیان یا بهتر بگوییم ما مسلمانان روزهایی داریم که برای مرور آن دنیا را به توجه و بیداری وا می‌داریم.
انجام آیین خاص، به جای آوردن اعمال و برپایی مراسمی که درخور آن روز بزرگ است، مخصوصا در چند دهه اخیر که مقابله با نفوذ فرقه‌های انحرافی، خرافی، تندرو و کندرو از اهمیت ویژه‌ای برخوردار شده است در دنیایی که امروز از هر کاری برای خدشه به اسلام اهمال نمی‌کند و در این راه هزینه‌های هنگفتی می‌پردازد تا بر اسلام ضربه وارد کند.
حال در ایام عید تا عید از بندگی تا بالندگی، شهرمان خواب‌آلوده است و فرقی با روزهای دیگر ندارد، گویی این روزها برایش روزهای دیگر سال است و خود را برای این جشن بزرگ آماده نکرده است!
در میدان‌های شهر نشانی از عید نیست، حتی خیابان‌ها هم نمی‌دانند که ایام، ایام عید است و سرور، خبری از چراغانی و نورافکنِ‌ها و پارچه‌های رنگی هم نیست، تهران همان تهران روزهای عادی است، در حالی که دنیا کمر بر نابودی اسلام بسته چرا ما نباید برنامه منسجم و شهری متفاوت برای چنین روزهایی داشته باشیم. چرا شهرمان در روزهای اینچنینی همان شهر همیشگی است، آیا درد ما فقط نبود پیاده‌رویی برای برگزاری مراسمی آیینی است و تا آماده‌شدن آن باید به چنین مراسمی بی‌تفاوت بود.
پایان پیام/
نظر شما