چکش اصلاح طلبان هیچ اسبی را نعل نمی کند!

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از کیهان عباس عبدی در عین حال تاکید کرد این طیف یکی به نعل و یکی به میخ می زنند. وی در هفته نامه آسمان خواستار شفافیت و صراحت اصلاح طلبان شد و نوشت: این روزها بیش از گذشته مباحث مربوط به سیاست انتخاباتی اصلاح طلبان مطرح می شود، ولی هرچه جلوتر می رویم، به جای آنکه چشم انداز موضع آنان درباره انتخابات روشن تر و یکدست تر شود، گوناگون تر می شود. ریشه این تشتت در چیست؟ چرا هرازگاهی یکی به میخ زده می شود و یکی به نعل؟ و البته در نهایت هم این چکش سرگردان بر دستان نعل بند فرود خواهد آمد و هیچ اسبی را نعل نخواهد کرد. واقعیت این است که مسئله و مشکل اصلاح طلبان، انتخابات و شرکت یا عدم شرکت در آن نیست. همچنان که سال گذشته هم که نتوانستند در این مورد تصمیم موثری بگیرند، نه تنها هیچ مشکلی حل نشد، که بر اختلافات افزوده گشت. تا وقتی که تناقضات موجود در ذهنیت و رفتار کلیت اصلاح طلبان حل نشود، قابل تصور نخواهد بود که شاهد شکل گیری راهبردی عملی و معقول از سوی آنان باشیم.
وی سخنان چندی پیش عبدالله نوری را نمونه این تناقض و تشتت ها توصیف کرده و می نویسد: اولین نکته ای که در سخنان ایشان به چشم می آید تاکید بر این موضوع است که تعریف روشنی از اصلاح طلبان و جنبش سبز ارائه نشده است. آیا واقعا چنین است؟ اگر این گزاره درست باشد، آیا دیگران حق ندارند از اصلاح طلبان بپرسند که شما تاکنون براساس چه چارچوب تعریف شده ای رفتار کرده اید و یا در ادامه رفتار خواهید کرد؟
عباس عبدی اضافه کرد: اگر این گمان ایجاد شده که تعریف روشنی از اصلاحات وجود ندارد، از آنجا ناشی می شود که در چهار سال گذشته نوعی تغییر خط مشی (آگاهانه یا ناآگاهانه) در این مجموعه بوجود آمده، که آنان را در حالت برزخ سیاسی و تعلیق نگه داشته، و به قول معروف یک دل آنان در گرو یک رفتار و راهبرد قهرمان بازی و قهرمان سازی است و یک دل در گرو نشان دادن یک کنش خردورزانه و عقلایی و مبتنی بر اصول اصلاحات است.
عبدی تصریح کرد: واقعیت این است که با ادامه سیاست سال 1388، امکان بازگشت به عرصه انتخابات وجود ندارد. یا حداقل در شرایط حاضر چنین امکانی قابل تصور نیست، و نه تنها نشان ندادن اقدامی از سوی حکومت برای حضور اصلاح طلبان، غیرمنتظره نیست، بلکه حالت عکس آن غیر قابل انتظار است. شاید اصلاح طلبان رای دادن آقای خاتمی [در انتخابات مجلس] را نشانه ای مثبت از جانب اصلاح طلبان بدانند، در حالی که این کار هیچ اهمیتی نداشت، اگر آقای خاتمی خود را در مقام رهبر اصلاحات می شناسد، می بایست این کار را با اعلام قبلی و درخواست از طرفدارانش برای حضور در پای صندوق ها، آن هم جلوی خبرنگاران و در تهران انجام می داد، و در ادامه هم به هیچ وجه از آن کوتاه نمی آمد، نه آنکه در دماوند و یک صندوق دور افتاده و به دور از چشم دیگران و در بعدازظهر روز رای گیری و بدون اعلام قبلی رای دهد. و جالب اینکه انتظار داشته اند، حکومت در برابر این اقدام احتمالا انتحاری! واکنشی درخور نشان دهد، در حالی که بجز مشکلاتی که گفته شد، این اقدام نشان داد که طرف اصلاحات، فاقد رهبری و اراده و حتی تحلیل درست از شرایط سیاسی است و هیچ کس حاضر نیست روی چنین نیرویی حساب کند. نیرویی که قادر به رهبری و هدایت طرفدارانش نیست، بیش از آنکه، آنان را رهبری کنند، تابع نظرات احساسی و شعاری آنان است. رای دادن آقای خاتمی نشانه بارزی از عمل بدون پشتوانه تحلیلی بود.
عضو مستعفی مشارکت درباره سرخوردگی اصلاح طلبان نوشت: نکته دیگری که به درستی در سخنان آقای نوری مطرح شده، فراگیر شدن حالت یأس و ناامیدی و انفعال در میان اصلاح طلبان است.
وی در ادامه با تعریض به عبدالله نوری نوشت: آقای نوری به درستی اشاره می کند که میان اصلاح طلبان نظرات گوناگونی درباره انتخابات وجود دارد، ولی چرا این نظرات گوناگون در سال 1376 نبود؟ و چرا اکنون پس از گذشت 4 سال، باز هم از گوناگونی ها کاسته نشده است؟
عبدی با بیان اینکه «نحوه رفتار اصلاح طلبان در سال های اخیر، نه از منطق استوار سیاسی برخوردار است و نه اینکه می تواند با مردم و مسائل جامعه تعامل کند، حداکثر کارایی آن در برخی شبکه های اینترنتی و برای لقلقه زبانی غیرمسئولانه، کارآیی دارد» خاطرنشان کرد: اگر اصلاح طلبان گمان می کنند که با وجود فضای بی اعتمادی متقابل کنونی گام موثری نمی توان برداشت، در این صورت چاره ای ندارند جز اینکه وارد یک بازی برد - برد شوند، و با برداشتن گام های معنادار و ضمن نقد گذشته، خود را برای انتخاباتی آماده کنند که موضوعیت دارد. برای انجام این کار زمان از دست رفته است. اینکه آقای نوری گفته اند «این بحث ها فعلا در مرحله مقدماتی است»، این سوال را پیش می آورد که مگر امروز معلوم شده که انتخابات در راه است که بحث های آن در مرحله مقدماتی است؟ قضیه چندان پیچیده نیست، برخی از جناح های اصلاحات علاقه ای به ورود به این بحث ندارند، و آن را کش می دهند که نظر خودشان را به عنوان تنها گزینه مطرح کنند. و به احتمال فراوان می توان گفت که این بحث ها همواره در مرحله مقدماتی باقی خواهد ماند.