به گزارش خبرنگار شبستان، در این نشست پناه بر خدا رضایی، کارگردان و تهیه کننده؛ محمد احمدی، تهیه کننده و فیلمبردار؛ حسین مهکام، نویسنده؛ پیمان یزدانیان، آهنگساز؛ مستانه مهاجر، تدوینگر و الهام حمیدی و امیر آقایی بازیگران فیلم حضور داشتند.
آشتی بین نسل‌ها و روحانیت را برای اولین بار نشان دادم
پناه برخدا رضایی در ابتدای نشست درباره چگونگی ساخت این فیلم گفت: از ساخت فیلم چراغی در مه، 5 سال می گذرد و در این مدت خیلی شرافتمندانه مشغول ساخت مستند بودم و طرح گهواره ای برای مادر را دوسال پیش درگیرم کرد و حس می کردم و نیاز شخصی ام بود که این فیلم ساخته شود.
وی در مورد استفاده از کرین در فیلم و حجم زیاد حرکت در فیلمبرداری بیان کرد: به هر حال در بحث دکوپاژ، خود من حرکتی توأم با ارامش در فیلم می دیدم و سعی کردیم خیلی سیال گون بیننده را با حرکت ها همراه کنیم. بر این باورم که خانم مهاجر بسیار به کمکم آمدند و خیلی خوشحالم که تدوین به خوبی پیش رفت و من را راضی کرد.
رضایی در پاسخ به این سوال که چرا شخصیت زن، طلبه انتخاب شد، گفت: به نظر من هر شخصیتی را برای زن اصلی تعریف می کردیم جای این سوال وجود داشت. من با دوستان روحانی بسیاری ارتباط دارم و با دیدن خانم های طلبه، این جرقه در ذهنم زد که از این شخصیت استفاده کنم و حس کردم نقش اصلی، در بستر چنین شخصیتی نمود یابد.
این کارگردان در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا پیچیدگی های زندگی روحانیت را به خوردن پیتزا و پیامک دادن خلاصه کرده، توضیح داد: فکر می کنم قرار نیست کسی به من بگوید که من چه فیلمی بسازم و از انتقاد ها نیز استقبال می کنم، اما هر کارگردانی با توجه به سبک خودش فیلم می سازد و من به عنوان یک فیلمساز، آشتی بین نسل های جوان و روحانیت را برای اولین بار در فیلمم نشان دادم.
رضایی درباره ریتم کند فیلم و نسبت ریتم با سلیقه انسان امروز گفت: در کلیت اثر، با توجه به فیلم هایی ک هساخته می شود، هر نوع فیلمی، ریتمی با توجه به مضمونش، تعیین می کند. این نوع ریتم مخاطبان خاص خودش را دارد و در سینمای ایران نیز کم نیست. به دلیل استفاده از صحنه های مادر و لطافت مادرانه، ریتم کندی را می طلبید.
وی در پایان سخنانش تاکید کرد: ادبیاتی که خانم نرگس در فیلم بیان می کند، سطح شخصیت پردازی را نشان می دهد و کاملاً مشخص است و به عمد به نور الانوار اشاره کردیم، اما حس کردم اگر به فیلمبا استفاده از موسیقی و تنوع، رنگ دهیم، فضای بصری فیلم به لحاظ ادبیاتی معنویت بیشتری به خود می گیرد.
بر این اساس، حسین مهکام، نویسنده «گهواره ای برای مادر» نیز طی سخنانی گفت: ایده و طرح اصلی این فیلم متعلق به آقای رضایی است و شکل حرفه ای کار در این است که فیلمنامه در راستای نظر کارگردان باشد.
وی در پاسخ به سوالی، با اشاره به پیچیدگی های زندگی روحانیت، بیان کرد: در حین نگارش فیلم دچار معضلاتی بودیم که الان در این نشست نیز دچار این معضل شدیم. تمام مباحثس که مطرح می شد، اعم از حرکت جوهری صدرالمتاهلین و مبانی سنگین فقهی و فلسفی بود. ما روحانیونی به عنوان مشاور داشتیم که همه معتقد بودند باید برای ارتباط بیشتر با مردم، این نوع دیالوگ های سنگین حذف شود. اما لازم است بگویم که ما می توانیم چنین ارتباط های پیچیده را بیان کنیم، ولی ابتدا باید با شورای اخذ پروانه ساخت و نمایش ارشاد در این باره صحبت کنید.
الهام حمیدی که د این نشست حضور پیدا کرده بود، گفت: نقش نرگس، نقشی است که خانمی تا به حال آن را در سینمای ایران بازی نکرده است و من دوست داشتم آن را تجربه کنم. البته استرس هم داشتم چراکه بتوانم کاری را ارائه دهم که بر اساس شخصیتش، کاری باشد که بر دل ها بنشیند.
وی در مورد ریتم کند بازی اش در فیلم بیان کرد: این نقش، با توجه به نوع آن، ریتم آرامی را می طلبید و با توجه به تیپ و ظاهر کاراکتر، چیزی جز این را نمی طلبید. فکر می کنم که ریتم کند، حس اصلی فیلم را به مردم القا می کند.
به گزارش شبستان، حضور مستانه مهاجر و همسرش، پژمان بازغی، سبب شد تا در دقایقی از نشست، پژمان بازغی سوژه عکاسان شود. مهاجر درباره تدوین این فیلم گفت: حرکت های زیاد فیلم و مونتاژ کات گونه آن، در تکمیل حرکت بازیگران صورت گرفت و با پرسوناژها بی ربط نبود. حرکت های زیاد در معنای فیلمنامه قابل درک است و زیبایی خاصی ایجاد می کند.
پایان پیام/
نظر شما