خبرگزاری شبستان: فیلم سینمایی "زمانی برای دوست داشتن"، ساخته ابراهیم فروزش در حالی در تازه ترین نشست نمایش و نقد فیلم فرهنگسرای ارسباران به نمایش درآمد که این فیلم، سومین فیلم متوالی در گروه فیلم های کودک و نوجوان است که در سه هفته گذشته در این فرهنگسرا به روی پرده رفته است.
این فیلم، درباره "بابک" کودک معلول جسمی است که در خانواده متوسط شهری به همراه برادر کوچک ترش "افشین" روزگار می گذراند. بابک در برقراری ارتباط با اطرافیان دچار مشکل است و تلاش های او در این زمینه به طور معمول به بن بست می رسد. از سوی دیگر، ناآگاهی خانواده درباره نحوه برخورد با او، آن ها را در شرایط استیصال گرفتار کرده است.
"زمانی برای دوست داشتن"، "خواب های دنباله دار" و فیلم هایی از این دست که در سال های گذشته در گروه کودک و نوجوان ساخته شده اند، همگی ازدر چند ویژگی مشترکند. همه این فیلم ها، به پیشنهاد و همکاری بنیاد فارابی و در آستانه جشنواره سالانه کودک و نوجوان ساخته می شوند و این در حالی است که هیچ یک امیدی به اکران عمومی به طور وسیع و در سطح کشور ندارند و نهایتاً در گروه فیلم های فرهنگی به اکران در می آیند.
اما نکات جالب توجه دیگری نیز درباره این نوع فیلم ها وجود دارد. مثلاً همه آن ها، فیلم هایی برای گروه سنی بزرگسال و "درباره کودکان" اند به طوری که هیچ گاه نمی توان با کودکی را برای تماشای آن ها با خود به سینما برد. انگار دوران ساخت فیلم های موفقی چون کلاه قرمزی که در دوره ای برای کودکان ساخته شدند دیگر به پایان رسیده است. هم چنین حضور موفق در جشنواره های بین المللی کودک و نوجوان و کسب جایزه از آن ها، بر "کانونی" بودن این فیلم ها صحه می گذارد.
کارگردانان و تهیه کنندگان فیلم های کودک و نوجوان حتی اگر صراحتاً نپذیرند، افراد معدودی اند که سال هاست در این عرصه باقی مانده اند و با وجود عدم اکران و مشکلات متعدد هم چنان بر ساخت این فیلم ها اصرار دارند.
حال با این وجود این پرسش مطرح است که سینمای کودک و نوجوان چه تغییری خواهد کرد اگر جشنواره فیلم کودک و نوجوان تنها ملاک ارزشیابی آن نباشد؟ ساختار و محتوای این فیلم ها دچار چه تحولاتی خواهد شد اگر عموم مردم اجازه یابند که در اکران عمومی به تماشای آن بنشینند؟ و اما و اگرهای بسیار دیگر...
پایان پیام/
نظر شما