خبرگزاری شبستان: محمد سبزوارى نجفى، صاحب تفسیر ارشاد الاذهان الى تفسیر القرآن که در روستاى فرومد واقع در بین سبزوار و شاهرود به سال 1318 قمری متولد و در سال 1409 قمری وفات یافته است.
آیت الله سید حسین طباطبائى قمى، آیت الله میرزا عبد الهادى شیرازى و آیت الله سید ابو القاسم خویى از استادان محمد سبزوارى نجفى بودند که از محضر انها بهره مند شده است.
معرفی تفسیر
تفسیر« ارشاد الاذهان فى تفسیر القرآن» به زبان عربى و در صدد تفسیر تمامى قرآن به شیوه اختصار و ایجاز در یک مجلد بزرگ( قطع رحلى) مىباشد. این تفسیر به مثابه خلاصه تفسیر« الجدید» مصنف مىباشد که در 7 جلد تدوین شده است تفاوت این تفسیر با الجدید فقط در تلخیص آن است، و از جهت روش و شیوه ورود و خروج به بحثها تفاوت چندانى با آن ندارد.
خلاصه کردن احادیث نقل شده، عدم تعرض به اقوال که در الجدید به وفور به چشم مىخورد، حذف توضیحات، حذف دسته آیات ابتداى هر بحث، حذف برخى وجوه و احتمالات، است.
مصنف سعى نموده عین کلمات و جملهها را بکار برد و در واقع این تفسیر با کنار هم گذاشتن عباراتى از الجدید، پدید آمده است. البته طرح نشر آن بصورت وسط بودن مصحف و تعبیه تفسیر همان آیات در اطراف آن، از طرف ناشر( که فرزند مفسر مىباشد) ارائه شده است.
روش این تفسیر به مانند« الجدید» تحلیلى، اجتهادى مىباشد، منتهى با برگزیدن روش اختصار و ایجاز، مخاطب این تفسیر کسانى هستند که آگاهى کافى به زبان عربى داشته و طالب فهم بیشتر آیات قرآنى هستند، و براى متوسطین از مردم قابل استفاده خواهد بود. قلم مفسر، شیوا و بدون تعقید است و این، فهم آن را براى مخاطب سهل و آسان نموده است. مفسر سعى نموده مباحث خود را در محدوده ظاهر الفاظ و معانى حقیقى و مجازى آن مطرح نماید، بنابراین از تأویلات و مطرح کردن بطون گوناگون، پرهیز نموده است.
روش تفسیر
در هر سوره با ذکر نام آن، مکى، مدنى بودن، عدد آیات به همراه فضل سوره و وجه تسمیه آن، آغاز مىگردد. سپس به تفسیر آیه به آیه به شکل مختصر مىپردازد. با وجود اختصار، توجه خود را به بحثهاى لغوى و ادبى نشان مىدهد، و در بیان معانى برخى لغات از آیات دیگر نیز به عنوان تأیید و استشهاد کمک مىگیرد. مانند معناى هدایت در صفحه 6. نقل روایات را نه به تفصیل و کثرت« الجدید» بلکه به شکل کم و خلاصه در اینجا حفظ نموده تا رنگ روایى بودن منش تفسیرى وى، پابرجا بماند. از شیوه تفسیر قرآن به قرآن نیز بهره گرفته، در تفسیر آیات، گاه به آیات دیگر استناد مىنماید مانند آیه 58 سوره بقره ص 14. البته در دو بخش اخیر، جنبه عمومى نداشته است. داستانها و قصص قرآنى را در حد آیات مطرح نموده و مختصر توضیح اضافى را در آنها دارد، مانند آیه 67 سوره بقره ص 16، داستان بقره. شأن نزول آیات را به میزان کم، مطرح مىنماید و از آن در توضیح آنها کمک مىگیرد. دیدگاه شیعى خود را به طور ملایم و بدون ایجاد حساسیت و یا توهین به مخالفین، در آیات فقهى مانند وضو و خمس و آیات ولائى مانند آیه مباهله، آیه اکمال، آیه برائت و...، نشان مىدهد.
آثار مفسر دو تفسیر به نامهاى 1- الجدید فى تفسیر القرآن در هفت جلد، 2- ارشاد الاذهان الى تفسیر القرآن( تفسیر مورد بحث) مىباشد.
پایان پیام/
منبع: پایگاه اطلاع رسانی سازمان دارالقرآن الکریم
نظر شما