خبرگزاری شبستان// اهواز
در محله صحرابدر مشرقی دزفول پشت میدان امام بقعه شاه رکن الدین واقع شده است، سید علی معروف به شاه رکن الدین از اولیای الهی و عرفای مجهول القدر بوده و با 14 واسطه نسبش به امام موسی کاظم(ع) می رسد و ظاهراً ایشان از اولاد حضرت حمزه بن موسی(ع) می‌باشد؛ از او با لقب «بابا» هم یاد می‌شود.
گروه بزرگ و مهمی از سادات دزفول منتسب به سید علی هستند که به آنان سادات شاه رکنی می‌گویند کما اینکه بسیاری از آنان نام وی را برای نام خانوادگی خویش برگزیده‌اند؛ شاه رکن الدین به این دیار هجرت کرده و در همان جا درگذشته است.
محوطه فعلی بقعه شاهرکن الدین سه هزار و 845 متر مربع مساحت دارد و خود بقعه از دو قسمت بنای اصلی و ایوان ها، ساختمان دو طبقه بقعه و گنبد تشکیل شده و دارای گنبد زیبای نیلگون به شکل مخروطی و با 14 ضلع است و در بالای درب جنوبی آن پلکان، خواجه نشین و طاق نمایی وجود دارد و بر بالای آن دو گلدسته بنا شده و این مجموعه شامل آرامگاه، مسجد، مدرسه و حمام می باشد.
گنبد بقعه در وسط یک چهار ضلعی قرار دارد و دارای 12 ترک است که با کاشی‌کاری از کاشی‌های فیروزه‌ای و سیاه رنگ زینت داده شده و زنجیره قاعده کاشی کاری گنبد که قاعده‌های مثلث 12 گانه بر آن قرار دارند تشکیل شده از 12مربع مستطیل یا نقش اسلیمی و چهار گوش ساده بوده و بر فراز گنبد سروک فلزی، مرکب گلابی شکل نصب شده است.
کاشی کاری قاعده قدیمی تر و کاشی کاری های فراز هرم گنبد جدیدترند و نوع کاشی کاری و ترک بندی و سبک کلاه درویشی این گنبد، شبیه بقعه محمد بن جعفر طیار است؛ دو مناره تازه ساز آجری با کاشی مخلوط در در ورودی به حیاط جنوبی قرار دارد و سر در ورودی به حیاط جنوبی با 5 پله از سطح کوچه به حیاط می‌پیوندد.
در کناره بقعه مسجدی واقع است که به دفعات تعمیر شده و جدید به نظر می‌رسد؛ ایوان نمازخانه مسجد، دارای دو ایوان و یک اتاق و یک اتاق کوچک تر می باشد و آجرکاری نسبتاً ظریفی دارد، محراب مسجد نیز ساده و گچ اندود است.
در کنار بقعه، مدرسه‌ای قدیمی قرار دارد که بر سر در آن، تاریخ تجدید بنای مدرسه شاه رکن الدینی از طرف حاج سید معصوم شاه رکنی جهت طلاب علوم دینی بر متنی سورمه ای با خط سفید، کاشی‌کاری شده است، سر در مسجد، نسبتاً کهنه و راهروی بین مسجد و بقعه نیز دارای قدمت می باشد، مدرسه، حیاط کوچکی است با حجرات و تزیینی ندارد.
حمام کوچک قدیمی به بقعه و مدرسه شاه رکن الدین متصل می باشد و معلوم است که بنای آن تقریباً همزمان با بنای سایر ابنیه بقعه بوده است.
تاریخ ساخت بقعه این سید بزرگوار به دوره تیموریان در حدود سال های 800 هجری قمری می رسد که در قرون متوالی چندین بار تعمیر و ترمیم شده، ساختمان گلدسته‌ها مربوط به دوره قاجاریه و بنای بقعه و گنبد مربوط به دوره تیموریان در زمان سلطنت شاهرخ میرزا فرزند امیر تیمور بوده است.
سید علی شاه رکن الدین عارف و زاهد قرن هشتم هجری قمری است و آنچنان که در تاریخ آمده اهل شیراز بوده و در 18 سالگی به خوزستان و لرستان عزیمت می کند و سپس به سامرا رفته و پس از مدتی جهت تبلیغ و ارشاد به دزفول می آید، وی به شغل زرگری مشغول بوده و از این راه امرار معاش می‌کرده و کرامات زیادی هم از او نقل شده است.
در باب کرامات این سید بزرگوار در کتاب «سلسله النسب صفویه» موارد بسیاری ذکر شده؛ سید رکن الدین به بابا رکن الدین، یا شاهرکن الدین جد اعلای حضرت آیت الله سید مجتبی موسوی لاری یکی از بقاع متبرکه و مشهور دزفول است که قدمتی حدود 7 قرن دارد، این سیدجلیل القدر، جد سلسله ای از سادات در دزفول می باشد که به نام سادات شاهرکن الدین شناخته می شوند.
چنین نقل شده که سید علی بواسطه مقام معنوی خود همواره مورد ستایش قبایل عرب خوزستان بوده و این قبایل همواره برای حل و فصل دعاوی خود به وی رجوع می کردند و زیارت نامه جامع داشته که در تعمیر و مرمت به هنگام موشک باران عراق در دوران 8 سال جنگ مفقود شده که دوباره بازنویسی شد.
پایان پیام/
نظر شما