کارکرد صندوق های قرض الحسنه مساجد/حاتم‌بخشی حضرت امیر(ع) در حال رکوع

خبرگزاری شبستان: یکی از تفاوت های اساسی مکتب اقتصادی اسلام با سایر مکاتب اقتصادی، توجه خاص به نیازمندان، آسیب دیدگان و اقشار ضعیف جامعه و ارائه راه‌کارهای مناسب با شأن و کرامت انسان است. یکی از این راه‌کارها، قرض حَسَن یا «قرض‌الحسنه» است. فرد نیکوکار با دادن بخشی از اموال خود به فرد نیازمند، احتیاج او را تامین میکند و او را قادر میسازد و خود از اجر اخروی بهره مند می‌شود. این نوشتار ضمن بحث مفهوم قرض الحسنه و برخی مفاهیم مرتبط، برخی از مهمترین کارکردهای مثبت صندوقهای قرض الحسنه و هم‌چنین آسیب های عملکردی این صندوقها را جهت عنایت بیشتر مسئولان این نهاد مردمی مطرح می کند.
 

مفهوم قرض الحسنه
قرض، یعنی وام یا وام دادن یا پاداش دادن. معنای دیگر قرض، بریدن و قطع کردن است؛ زیرا فرد قرض دهنده مقداری از مال خود را جدا و به قرض گیرنده می دهد. الحسنه هم به معنای نیکی یا نیک یا نیکوست. جمع آن حَسنات یا حِسان یا حِسانات است. قرض در حقوق مدنی عقدی است بین دو نفر که شرایط خاصّ خودش را دارد. در این تحقیق منظور از صندوق قرض الحسنه اصطلاحاً نهاد یا مؤسسه ای غیر تجاری و غیر بانکی است که به موجب نیاز یک محلّه یا یک بخش جمعیتی و با صلاحدید گروهی از افراد نیکوکار در کنار مسجد و تحت نظارت متولیان فرهنگی و امام مسجد تأسیس می شود.

اولین صندوق قرض الحسنه در مسجد
دغدغه تشکیل صندوق های قرض الحسنه الزام مذهبی و روحیات معنوی بود. در سال 1348 اولین صندوق قرضالحسنه در یکی از مساجد جنوب تهران به نام «صندوق ذخیره جاوید» تشکیل شد که به محرومان و نیازمندان کمکهای بلاعوض پرداخت می کرد. سپس به پرداخت قرض الحسنه مبادرت ورزید. بعد از آن، صندوقهای متعدّدی در مساجد دیگر و سایر شهرها تأسیس و گسترش یافتند.

قرض الحسنه، کارکرد شاخص مسجد طراز اسلامی
احیای کارکردهای مهجور مساجد با گسترش نیازهای جامعه از مساجد اهمیّت دوچندان یافته است. یکی از کارکردهایی که در گذشته به آن توجّه می شد و تاحدودی از برنامه فعالیّت های برخی مساجد دور مانده، صندوقهای قرض الحسنه است. این در حالی است که در صدر اسلام در خصوص قرض الحسنه به عنوان یکی از شاخص های مهمّ مسجد طراز اسلامی اقداماتی صورت می گرفته است. این عمل ارزشمند برای توجّه همه جانبه به تهیدستان و محرومان در مسجد به عمل می آمد. کمکهای مالی و جایگاهی که دادن صدقه و کمک به مستمندان یا اسکان نیازمندان در گذشته حین حضور در مساجد داشتند بر کسی پوشیده نیست.

حاتم‌بخشی حضرت امیر(ع) در حال رکوع (بخشش انگشتر به مستمند) در مسجد به وقوع پیوست. اسکان و کمک به گروهی از مهاجرین و انصار به نام «اصحاب صفّه»، به دلیل تهیدستی و نداشتن سرپناه، در فضای معنوی مسجد‌النبی انجام می گرفت. در صدر اسلام مسجد، پناه‌گاه غریبان و در راه ماندگان یا «ابن السبیل» بود؛ به گونه ای که فرد غریبه تازه وارد، یکسره به سراغ مسجد آن شهر رفته، در آن‌جا سکونت میگزید. مسجد در صدر اسلام مکانی برای حفظ خزانه مملکت اسلامی بود. جاهای مختلفی در مسجد به نام قبه بیت المال و دارای در های آهنی و محکم بود که ثروت ملّی یا ثروت نقدی عمومی حاصل از زکات و مالیات اسلامی و غنایم جنگی و... را در آن‌جا نگه‌داری و هزینه یا مدیریت می کردند. بنابراین، در صدر اسلام، خدمات رسانی اجتماعی یکی از کارکردهای مهم مسجد بود که امروز باید در قالب تأسیس صندوقهای قرض الحسنه در مساجد تجلّی یابد.

کارکرد مذهبی و الزام دینی صندوق های قرض‌الحسنه
الزام مذهبی و دینی، شاخص ترین کارکرد صندوق های قرض الحسنه مساجد و تکایاست. اصلی ترین علّت تأسیس صندوق های قرض الحسنه، انگیزه مذهبی و دینی آنها است. این سنّت با ارزش بین مسلمانان به عنوان نوعی عبادت تلقّی و به قصد اجر اخروی انجام میشود. جلوه های زیبای قرض‌الحسنه در قرآن و در منابع روایی اسلام زیاد است که به برخی از آنها به عنوان نمونه اشاره خواهد شد:

در قرآن کریم در کنار اصطلاح قرض الحسنه مفاهیم ارزشمندی مانند دو یا چند برابر بودن پاداش آن، برگشت چند برابر به قرض دهنده، فراخی روزی، قرض دادن یا وام دادن به خدا و... آمده است؛ مثلاً: «مَنْ ذَا الَّذی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاًحَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً کَثیرَةً وَ اللَّهُ یَقْبِضُ وَ یَبْصُطُ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُون». یعنی، کیست که به خدا قرض نیکو دهد که خدا آن را برای وی چندین برابر کند و خدا روزی بندگان را محدود و گسترده می سازد و به سوی او باز می گردید.

پیامبر(ص) فرمودند: «وَ مَـنْ اَقْرَضَ اَخاهُ الْمُـؤْمِنَ بِـکُلِّ دِرْهَمٍ اَقْرَضَهُ وَزْنَ جَبَلِ اُحُدٍ وَ جَـبَلَ رِضْـوانٍ وَ طُورِ سَیْـناءَ حَسَنـاتٍ. فَاِنْ رَفَقَ بِهِ فِـی طَلَبِهِ یَعْبَـرُبِهِ عَلَی الصِّراطِ کَالْبَرْقِ الْخـاطِفِ الّـلامِعِ بِغِیْـرِ حِسابٍ وَ لاعَذابٍ». یعنی، هر کس به برادر مؤمنش قرض دهد، به ازای هر درهم، به وزن کوههای احد، رضوی و طور سینا، حسنات در ترازوی اعمالش نهاده میشود و اگر پس از فرا رسیدن مهلت با او مدارا کند، از پل صراط بدون رسیدگی به حساب، چون برق سریع و درخشنده میگذرد و هیچ عذابی نمی بیند.

جذب خانواده ها به مساجد و حضور فعّال آنها
در فرهنگ اسلامی، قرض دادن و برطرف کردن نیازهای مؤمنان، کار پسندیده ای است. متولّیان مسجد می توانند با تشکیل صندوق قرض‌الحسنه، کارآیی اقتصادی مساجد را حفظ نمایند. در واقع دستگیری از نمازگزاران نیازمند در بحران های اقتصادی خانوادگی، مانند تهیه جهیزیه و هزینه ازدواج فرزندان، هزینه های تحصیلی فرزندان، تهیه مسکن برای زوجهای جوان، دستگیری از کارافتادگان، کمک هزینه های ایجاد یا توسعه اشتغال، هزینه های سنگین درمانی و پزشکی و برخی بیماریهای خاص و... مهمترین تأثیر این صندوق هاست.

به عبارت دیگر، مساجد با تأسیس صندوق های قرض الحسنه مى‏توانند جهت ارائه فرصت‏هاى شغلى به جوانان و بیکاران محل، اعطاى وام به افراد نیازمند، رسیدگى به وضعیت افراد ورشکسته در محل، سرمایه گذارى در زمینه‏هاى گوناگون جهت حل معضل اقتصادى مردم و... زمینه‏هاى جذب خانواده‏ها را به مسجدها فراهم نمایند. با پند و اندرز امام مساجد و متولیان فرهنگی در مورد این سنت با ارزش، خیزش ملّی و جریانهای فقرزدایی در جامعه افزایش می یابد و بسیاری از خانواده ها به حضور فعّال در مساجد ترغیب میشوند. بدین ترتیب یک صندوق «مهر خانواده» ایجاد خواهد شد که ضمن رفع مشکلات اقتصاد خانواده، مهر و محبت را در آنها شکوفاتر می سازد.

افزایش تعاون و همکاری اجتماعی بین نمازگزاران
بر اساس سیره معصومین(ع) وقتی یکی از نمازگزاران یک یا دو جلسه از نماز غیبت میکرد، بلافاصله آن بزرگواران احوال او را جویا می شدند. اگر شخص، گرفتاری داشت یا در بستر بیماری بود، به عیادت وی میرفتند. در صورتی که دچار گرفتاری بود، سعی میکردند با مشارکت و همکاری سایر مؤمنان، گرفتاری او را رفع نمایند. صندوقهای قرض الحسنه میتواند در کنار پرداخت وام، با گردآوری کمک های بلاعوض اهل مسجد و زکات آنها، افراد تهیدست محله های اطراف را تحت پوشش خود قرار دهد.

اصولاً یکی از علل تأکیدهای معصومین(ع) بر حضور در نماز جماعت به صورت صفوف فشرده و منسجم، ایجاد روحیه تعاون در میان نمازگزاران و توجه به بُعد اجتماعی زندگی مسلمانان در کنار انجام اعمال عبادی آنان است. تشکیل این اجتماعات در مکان مقدس مسجد، باعث می شود تا مؤمنین نمازگزار تحت توجه و ارشاد عالمان و امام جماعت قرار گیرند. این امر، با نمایش هم‌بستگی و پیوستگی مسلمانان و انفاق و خیرات در راه خدا و برطرف کردن نیاز نیازمندان در مسجد، روح همدلی و تعاون اجتماعی بین آنان را تقویت می کند.

صندوق قرض‌الحسنه مسجد و توسعه اقتصادی محله
صندوق قرض‌الحسنه مسجد، به عنوان نهاد دینی نقش مبارزه با پیامدهای منفی اخلاقی در امور اقتصادی نظیر ربا و ... را با دریافت خمس و زکات و برگزاری جلسه های وعظ و خطابه در خصوص رعایت اخلاق اسلامی در معاملات اقتصادی به عهده می گیرد. این صندوق ها درجهت توسعه اقتصادی و تامین نیازهای مالی و اقتصادی مردم شهرها و محله ها و انگیزه سازی برای رشد و روحیه خودیاری در مردم در انجام امور داوطلبانه اقتصادی در سطح محله ی نقش بسیار ارزشمندی ایفا می کند.

کارکرد روانشناختی صندوق های قرض الحسنه مساجد
مشکلات اقتصادی بر رفتار مطلوب فرد اثرگذار است. در متون اسلامی نیز زندگی در حد متوسط مطلوب شمرده شده و پیامبر(ص) از خداوند زندگی همراه با عفاف و کفاف برای خود و دیگران طلب می‌کند. مسجد باید باعث برطرف کردن اندوه‌های دنیوی، افسردگی، و پناه گاه مسلمانان باشد. در روایت آمده که پیامبر(ص) در مسجد با تهیدستان هم غذا می شد و با آنان افطار می کرد. اگر مشکلات اقتصادی با روش های مناسب حل گردد، دین‌داری فرد نیز بهتر حفظ می‌شود. بنابراین، احتیاجات گوناگون مانند: خوراک، پوشاک، مسکن، ازدواج، تفریحات و... موجب کسالت روحی و تضعیف اثرات اعمال معنوی میشود و نشاط را کاهش میدهد. صندوقهای قرض‌الحسنه مساجد با رفع نیازهای افراد به کمک وامهای اعطایی نشاط و سرزندگی را بیشتر می کند.

تحکیم بنیان خانواده های جوان و جذب آنها به مساجد
جوانان در ابتدای تشکیل خانواده و آغاز زندگی مشترک، با مشکلات و مسایل اقتصادی مواجه هستند. مواردی مانند ایجاد یک شغل مناسب و تثبیت یک درآمد مستمر، تهیه مسکن و هزینه های دیگر از مواردی است که هر زوج جوانی با آنها درگیرست. این دغدغه ها گاهی اوقات به نگرانی و فشارهای روحی تبدیل می شود و بنیان خانواده های جوان و نوپا را تهدید می کند. چه بسیارند خانوادههایی که کانون گرم زندگی آنها به خاطر مسایل اقتصادی و تنگدستی به سردی گرایید. با تشکیل صندوق های قرض الحسنه در مساجد بخشی از نیازهای مالی جوانان تأمین میگردد و خانواده ها از آسیب حفظ می‌شوند. به علاوه، جوانان با امید به آینده و با حس این‌که مأمنی برای حل مشکلات خود دارند به مسجد خوشبین شده، به آن روی می آورند.

سخن آخر و یک هشدار!
تأسیس و مدیریت صندوق های قرض الحسنه شایسته مساجد هستند و با مدیریت مسئولان و مدیران مساجد اهداف عالی و ارزشی آنها محقق می شود. این صندوقها دارای کارکردهای بسیارند که متولیان فرهنگی و امام مساجد باید بدین وسیله سبک زندگی بر اساس آموزههای اسلامی و قرآنی را در خانواده و اجتماع نهادینه کنند. صندوق¬های قرض الحسنه صبغه دینی و مذهبی و مسجدی دارند و برای نیازهای اقتصادی کوچک نمازگزاران و ساکنین محله و اجتماعات محدود به وجود می آیند. متأسفانه برخی از صندوق ها امروز وظایف دینی خود را فراموش کردند.

عدم مدیریت مالی برخی از صندوق ها موجب شده است که هر از چند گاهی در رسانه ها شاهد خبر ورشکست شدن برخی از آنها باشیم. برخی نیز کارشان به محاکم قضایی و دادگاهها کشیده شده است. تجارت پول و سفته بازی با وجوه امانی مردم، رسالت دینی این صندوقها نیست. ورود به فعالیتهای بانکداری و سایر عقود اسلامی، عدم رعایت عدالت در اعطای وام، افتتاح حساب جاری، ناتوانی در مدیریت مالی و... نمونه هایی از کارکرد نامناسب این نهادهاست که دقت نظر بیشتر مسئولان را می طلبد.
 

منابع و مآخذ
1. احمدالعلی صالح، حجاز در صدر اسلام، ترجمه آیتی عبدالمحمد، مشعر، تهران، 1375.
2. احمدی علی محمد، نقش مسجد در اقتصاد محله، مرکز مطالعات و تحقیقات امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران، چکیده مقالات همایش توسعه محله¬ای، تهران، 1383.
3. اسلامپور کریمی حسین، صندوق¬های قرض الحسنه، آسیب شناسی ساختار و راهکارها، بانک و اقتصاد، ش 48 و 49، 1383.
4. الحرّ عاملی محمدبن الحسن (متوفی1104ق)، وسایل الشیعه، انتشارات اسلامیه، تهران، ج12 و 13، 1367
5. الولی محمد طه، المساجد فی الاسلام، بیروت، دارالعلم للملایین،1409 ق.
6. پاینده ابوالقاسم، نهج الفصاحه، چ4، تهران، دنیای دانش، 1383ش.
7. تقی الدین احمد المقریزی، الخطط، مکتبه الاحیاء العلوم، لبنان، بی تا، ج2.
8. جابری عربلو محسن، فرهنگ و اصطلاحات فقهی، امیر کبیر، تهران 1362.
9. دهخدا علی اکبر، لغتنامه دهخدا، با همکاری گروهی از نویسندگان، دانشگاه تهران، چ2، ج3 و 2 و 11، 1377.
10. رضایی علی، جایگاه مساجد در فرهنگ اسلامی، مؤسسه فرهنگی ثقلین قم، چ 1، خرداد 1382.
11. سازمان اقتصاد اسلامی ایران، صندوق¬های قرض الحسنه در ایران، تهران، 1364.
12. علّینی محمد، آسیب‏شناسی ارتباط خانواده با مسجدها، فرهنگ جهاد، ش46، زمستان 1385.
13. فخرالدین رازی، التفسیر الکبیر، بیروت، دارالکتب العلمیه، ج16، 1411ق.
14. قرآن کریم، ترجمه فولادوند محمد مهدی، دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی، چ1، 1379.
15. کمیجانی علی اکبر، هادوی نیا علی اصغر، درآمدی بر جایگاه قرض الحسنه در اسلام و اثرات اقتصادی آن، نامه مفید، ش 14، 1377.
16. کلینی ابوجعفر محمّدبن یعقوب، اصول کافی، انتشارات ولی عصر، تهران، ج2، 4، 5، 1375.
17. مجلسی (ره) علاّمه محمّدباقر، بحارالانوار، انتشارات اسلامیه، مجلدات 72 و103 و 75، سال 1362.
18. مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، دائره المعارف بزرگ اسلامی، چ 1، تهران، ج10، 1380.
19. مرکز رسیدگی به امور مساجد، سیمای مسجد طراز اسلامی، ماهنامه مسجد، ش 162، شهریور 91.
20. منصور جهانگیر، قانون اساسی و مدنی، نشر دوران، چ 5، 1378، ص م 222، م 648
21. موسوی‌اصل سیدمهدی، فقر و بهداشت روانی از دیدگاه دین و روان شناسی، فصلنامه روان شناسی و دین، ش4، زمستان 1387.
22. موسویان سید عباس، ساختار مناسب صندوق¬های قرض الحسنه در شرایط کنونی، تازه¬های اقتصاد، شهریور 1382.
23. نحوی سیّدمحمّد، فرهنگ واژه¬های عربی، اسلامی، تهران، چ1، 1386.
24. نوری حاج میرزا حسین (محدث نوری متوفی1320 ق)، مستدرک الوسائل و مستنبط المسایل، مؤسسه آل البیت لاحیاءالتراث، قم، چ1، ج13، 1408ق.
25. هادوی نیا علی اصغر، قرض الحسنه و آثار اقتصادی آن، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، 1378.

نویسنده: حسین اسلامپور 
پایان پیام/