خبرگزاری شبستان: ساختن مسجد و تعمیر آن و همه امور مساجد عملی عبادی است و صرف ساختن ساختمان یا تعمیر آن بدون قصد قربت و تقرب الی الله مقبول درگاه الهی نیست. آیات و روایاتی که مسجد سازی را به عنوان فضیلتی بزرگ یاد کرده اند ناظر به هر مسجدی نیستند، بلکه ساختن آن مساجدی مورد نظر است که به انگیزه الهی باشد.
نبی مکرم اسلام می فرمایند: «هرکس مسجدی را به قصد اینکه یاد خدا در آن بشود، بسازد خانه ای در بهشت برای او ساخته می شود.»
همان گونه که ملاحظه می شود در سخن پیامبر لیذکرالله مطرح شده و ثواب و اجر نیز بر همان مترتب گردیده است از این رو اگر مسجدی با نیات دیگری ساخته شود ارزش نخواهد داشت. قرآن کریم با مقایسه انگیزه بنیانگذران مسجد قبا بر تقوا و رضایت الهی و جانب مقابل یعنی بانیان مسجد ضرار بر تقرقه و کفر می فرماید: گروه نخست مسجد خویش را بر امری مستحکم و استوار بنها نهاده اند. در حالی که گروه دوم بنای مسجد را بر تزلزل و سستی و ناپایداری که گویا آن را بر کناره دیواره رودخانه ای بنا کرده اند که هر لحظه احتمال سقوط بنا و فرو افتادن سازندگان آن را به وادی هلاکت می رود. بنابراین مسجد باید براساس تقوا و رضایت الهی بنا نهاده شود.
شاید به همین دلیل است که می بینیم در روایات از اینکه بنای مسجد و حالت عبادی خارج شود و به عنوان عملی که مایه فخر و مباهات افراد و جمعیت ها نسبت به یکدیگر باشد نهی شده است پیامبر گرامی اسلامی در مقابل سرزنش و بیان انحراف امت و نشانه های برپایی قیامت می فرماید: «از نشانه های قیامت آن است که مردم را وسیله فخرفروشی قرار می دهند».
نهی از مباهات و فخر فروشی در بنا اختصاص به مسجد ندارد و اساسا در روایات، از هر بنایی که برای خود نمایی و فخر فروشی ساخته شود نهی شده است. پیامبر گرامی اسلام می فرمایند:«کسی که بنایی را برای خود نمایی و به گوش دیگران رساندن بسازد، خداوند این ربنا را تا زمین هفتم در حالی که به صورت آتشی در گردن اوست. بر وی تحمیل می کند و او را در آتش می افکند. چیزی این شخص را از سقوط به قعر جهنم حفظ نمی کند مگر اینکه توبه کند.»
طبیعی است که حدیث مزبور شامل بنا و ساختمان هایی شخصی هم می شود. لازم است در ساختمان سازی رعایت حال دیگر همسایه ها بشود و اگر هم به فکر دیگران نیستیم دست کم برای نجات در آخرت از وضعیتی که این سخن پیامبر ترسیم می کند رعایت حال خودمان را بکنیم.
پایان پیام/
نظر شما