به گزارش خبرگزاری شبستان، یک تحلیلگر امریکایی امور ایران در یادداشتی برخی اطلاعات مفید درباره نوع و تعداد تحریم های امریکا علیه ایران، محتوای آنها، سیر تاریخی آن و همچنین شرایط لغو یا تعدیل آن را ارائه کرد.
علی واعظ که خود تحلیلگر مرکز بین المللی بحران در امریکاست و اخیرا در نگارش یک ارزیابی جامع درباره تحریم های ایران دخیل بوده، طی مقاله ای که روز 16 مرداد در آسیا تایمز منتشر شده، درباره تعداد تحریم های امریکا علیه ایران نوشته است: «کاخ سفید از زمان انقلاب اسلامی 1979، 16 حکم اجرایی شامل تحریم ایران را صادر کرده است. کنگره نیز طی چهار مرحله 9 قانون تصویب کرده است که شامل تحریم های تنبیهی برضد ایران است».
واعظ در مقاله خود درباره سیر تاریخی تحریم های امریکا علیه ایران نوشته است: «نخستین مرحله تحریم های آمریکا از سال 1979 تا 1995 میلادی در واکنش به بحران گروگانگیری در سفارت آمریکا و حمایت دولت ایران از گروههای افراطی منطقه بود. دومین مرحله از تحریم ها از سال 1995 تا 2006 اعمال شد که هدف آن تضعیف ایران از طریق هدف قرار دادن صنایع نفت و گاز و جلوگیری از دسترسی این کشور به فناوریهای موشکی و هسته ای بود. تحریم های آمریکا همچنین شرکت های کشور ثالث را که در بخش انرژی ایران سرمایه گذاری کنند هدف قرار داد، اقدامی که متحدان ایران را وادار کرد موضعی واحد برضد ایران اتخاذ کنند. موج سوم تحریم ها از سال 2006 تا 2010 به طور عمده به علت نگرانی درباره اهداف هسته ای ایران صورت گرفت با این حال شامل اقدامات تنبیهی به علت نقض حقوق بشر نیز بود. این تحریم ها تقریبا همه گلوگاه های اقتصاد ایران را هدف قرار داد. موج اخیر تحریم های ایران از سال 2010 میلادی شامل برخی از شدیدترین محدودیتهایی بود که آمریکا برضد یک کشور اعمال کرده بود. این تحریم ها بانک مرکزی ایران، توان این بانک برای انتقال درآمدهای نفتی به کشور و نیز بخشهای حمل و نقل، بیمه ، تولید و مالی ایران را هدف قرار داد».
وی ادامه می دهد: «دو مرحله نخست تحریم های ایران به طور یکجانبه توسط واشنگتن اعمال شد. با این حال دو مرحله بعدی تحریم ها شامل تدابیری مشابهی بود که متحدان آمریکا و سازمان ملل برضد ایران اعمال کردند و تقریبا یک رژیم جهانی تحریم ها برضد ایران اعمال شد».
واعظ درباره شرایط لغو تحریم ها می نویسد: «معیارهای حذف تحریم ها بسیار بالا است. رییس جمهور باید احکام اجرایی را که طی سالها اعمال شده است لغو کند. با این حال نزدیک به شصت درصد از تحریم ها نیز توسط کنگره به قانون تبدیل شده است و به این ترتیب اصلاح و لغو آنها فرای اختیارات رییس جمهور است. کنگره نیز باید در این باره اقدام کند. برای مثال احکام اجرایی منع تجارت با ایران در سال 2006 در قالب قانون حمایت از آزادی در ایران و قانونهای موسوم به پاسخگویی و عدم سرمایه گذاری در ایران در سال 2010 توسط کنگره به قانون تبدیل شد. همچنین به طور مشابه احکام اجرایی تحریم بخش انرژی و پتروشیمی و نیز حکم اجرایی مربوط به ناقضان حقوق بشر در سال 2012 در قالب قانون کاهش تهدید ایران و نیز قانون حقوق بشر سوریه به شکل مصوبه درآمدند».
با این حال وی تاکید می کند که ریس جمهور امریکا می تواند در مصادیق تحریم و مجازات ها انعطاف به خرج دهد.
واعظ نوشته است: «با این حال رییس جمهور آمریکا هنوز می تواند از اختیارات خود برای مستثنی کردن کشورها، نهادها و افراد از تحریم ها استفاده کند. وی همچنین می تواند در معرفی ناقضان این تحریم ها و نیز اعمال تنبیه برای آنها انعطاف پذیری بیشتری نشان دهد. دولت های کلینتون و بوش این گزینه را انتخاب کردند و هیچگاه هیچ کشوری را به عنوان ناقض تحریم ها معرفی نکردند».
در ادامه این تحلیل آمده است: «شانزده حکم اجرایی و نه قانونی که برضد ایران در کنگره تصویب شده است، تنها مربوط به مسئله هسته ای ایران نیست. بیش از هشتاد درصد از تحریم ها به سیاست خارجی و داخلی ایران مربوط می شود».
واعظ شرایط خروج نام ایران از فهرست کشورهای حامی تروریسم را چنین ترسیم کرده است: «درباره مسئله تروریسم، برقراری مناسبات تجاری میان ایران و آمریکا نخست نیازمند آن است که آمریکا ایران را از فهرست کشورهای حامی تروریسم خارج کند. ایران تقریبا از اوایل دهه هزار و نهصد و هشتاد میلادی در این فهرست قرار دارد. پیش نیازهای این اقدام آمریکا برای ایران بسیار دشوار است. تهران باید مناسبات خود را با گروه حزب الله لبنان که خود به تشکیل آن کمک کرده است و نیز چندین جنبش دیگر در منطقه قطع کند. تهران همچنین باید ضمانت ها و مدارکی درباره کنار گذاشتن تروریسم بین المللی و حمایت از گروههای افراطی ارائه کند. کاخ سفید سپس باید به کنگره اعلام کند ایران دستکم برای شش ماه از تروریسم حمایت نکرده است و این زمان می تواند اجرای هر گونه توافق دیپلماتیک را به تعویق بیندازد. کنگره می تواند با یک قطعنامه مشترک که البته می تواند توسط رییس جمهور وتو شود، از حذف ایران از فهرست حامیان تروریسم جلوگیری کند. کنگره با این حال در صورت تصویب قطعنامه با رای دو سوم کنگره می تواند وتوی رییس جمهور را ملغی کند».
منیع: ایران هسته ای
پایان پیام/
نظر شما