به گزارش خبرگزاری شبستان، عضو ارشد شورای روابط خارجی امریکا در تازه ترین مقاله خود در نیویورک تایمز از امریکا خواست اگر فرصتی برای یک توافق محدود هسته ای با ایران پیش آمد از آن استقبال کند.
سایت ایران هسته ای متن کامل مقاله ری تکیه که روز پنج شنبه 24 مرداد 1392 (15اوت 2013) در نیویورک تایمز منتشر شده را ترجمه کرده است که در ادامه می آید:
***
یکی از ابعاد همیشگی مناظرات واشنگتن درمورد ایران نوسانات شدید میان جنون جنگ و رضایت از آشتی است.
جمهوری اسلامی اکنون یک رئیس جمهور جدید دارد. وی لبخند می زند و قول می دهد اعتدال پیشه کند. نمایندگان خسته ای که در یک دهه گذشته با مسئله ایران دست به گریبان بوده اند به طور ناگهانی خوش بین شده اند.
اما باید این مسئله را به یاد داشته باشیم که دیپلمات های آمریکایی که در تعامل با ایران بوده اند از یک گیجی اساسی درمورد ماهیت این کشور اسلامی رنج می برند.آمریکا به تعامل با حاکمان فرصت طلب عرب عادت دارد اما با روحانیانی که عقاید خود را جدی گرفته اند نه.
حال باید صبر کرد تا مشخص شود آیا روحانی می تواند از موانعی که پیش روی پیشینیان وی هم وجود داشته است، بگذرد.
جهان عرب حاکمان خودکامه زیادی داشته که ولع آنها برای قدرت به زبان ایدئولوژی که خودشان هم درست آن را درک نمی کرده اند، نماد پیدا کرده است. جمال عبدالناصر از سوسیالیسم عربی سخن می گفت درحالی که اصل برنامه وی بر افتخار آفرینی برای مصر و خودش به عنوان مردی قدرتمند در منطقه مبتنی بود. صدام حسین و هر دو اسد ها هم پرچم بعثی گرایی را برافراشتند تا حکومت های خونخوار خود را توجیه کنند.
باتوجه به آن که عمق اعتقادات ایدئولوژیکی این دیکتاتورها کم بود، صف آرایی های آنان نیز معمولا آبکی بود. تمام این حاکمان درصورتی که آمریکا منافع آنها را تامین می کرد خواستار تعامل با آن بودند.
اما به دنبال انقلاب سال 1979 ایران حکومتی در خاور میانه پیشرفته شکل گرفت که نمونه مشابهی نداشت. جمهوری اسلامی ماموریت داشت منطقه را تحت کنترل نیروهای عدالت خواه درآورد. باوجود تمام هزینه ها و مشکلات ایران به مبارزه با آنچه نیروهای شرور می خواند، به ویژه آمریکا و متحدانش پرداخت. ایران خود را کشوری پیشتاز می بیند که تحت رهبری خاص می تواند توده ها را به سمت عدالت و رهایی سوق دهد. سیاست های ضد امپریالیستی و ضد صهیونیستی محک های این نظام ایدئولوژی هستند.
البته هیچ کشوری نمی تواند فقط بر اساس ایدئولوژی به حیات خود ادامه دهد. ایران باید اقتصاد خود را پیش ببرد، با خواسته های منطقه ای کنار آید و حتی به چانه زنی با دشمنانش بپردازد. زمانی که به جوانان و طبقه متوسط ایران فرصت داده شد آنها به فردی رای دادند که قول رهایی داده بود. رئیس جمهور های مختلف ایران از علی اکبر هاشمی رفسنجانی که متهم به فساد مالی است گرفته تا محمد خاتمی اصلاح طلب امیدوار بودند بتوانند تغییری ایجاد کنند و فرمان های انقلاب را با نگرانی های محسوس خود تعدیل کنند. اما همه شکست خوردند.
روحانی جدیدترین سیاستمداری است که قصد دارد چنین توازن دشواری را ایجاد کند. متاسفانه ترفند ها و ابتکارات وی نیز در چارچوب ایدئولوژی های حکومت ایران محدود است.
در ماه های آتی روحانی و دیپلمات های او به ناچار آمادگی خود را برای تعامل اعلام می کنند. احتمال دستیابی به توافقی محدود درمورد برخی جنبه های فوری برنامه هسته ای ایران را نمی تواند رد کرد. اگر چنین توافقی حاصل شود باید از آن استقبال کرد اما حمایت از چنین اندیشه هایی مانع بی اعتمادی آیت الله خامنه ای و متحدانش خواهد شد زیرا آنها برای توجیه ایدئولوژی خود به کینه جویی آمریکا نیاز دارند.
پایان پیام/
نظر شما