به گزارش خبرگزاری شبستان، علامه ی طباطبایی(ره) در تفسیر آیه ی شریفه ی :«الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلاَّ زانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُها إِلاَّ زانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذلِکَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ»؛[1] می فرمایند: ظاهر آیه و مخصوصا با در نظر گرفتن سیاق ذیل آن، که مرتبط با صدر آن است، چنین مىرساند که: آیه ی شریفه در مقام بیان حکمى تشریعى و تحریمى است، هر چند که از ظاهر صدر آن بر مىآید که از مسالهاى خبر مىدهد، چون مراد از این خبر تاکید در نهى است، چون امر و نهى وقتى به صورت خبر بیان شود. امر و نهى مؤکد مىشود، و این گونه تعبیرها زیاد است، (مثلا مىگوییم فلانى این کار را مىکند، و یا دیگر از این کارها نمىکند، یعنى به هیچ وجه نباید کند).
و حاصل معناى آیه با کمک روایات وارده از طرق اهل بیت علیهم السلام این است که: زناکار وقتى زناى او شهرت پیدا کرد، و حد بر او جارى شد، ولى خبرى از توبه کردنش نشد، دیگر حرام است که با زن پاک و مسلمان ازدواج کند، باید یا با زن زناکار ازدواج کند و یا با زن مشرک، و همچنین زن زناکار اگر زنایش شهرت یافت، و حد هم بر او جارى شد ولى توبهاش آشکار نگشت، دیگر حرام مىشود بر او ازدواج با مرد مسلمان و پاک، باید با مردى مشرک، یا زناکار ازدواج کند.
پس این آیه، آیهاى است محکم و باقى بر احکام خود که نسخ نشده و احتیاج به تاویل هم ندارد، و اگر در روایات حکم را مقید کردهاند به صورت اقامه حد و ظهور توبه، ممکن است این قید را از سیاق آیه نیز استفاده کرد، براى اینکه حکم به تحریم نکاح، در آیه شریفه بعد از امر به اقامه حد است، و همین بعد واقع شدن ظهور در این دارد که مراد از زانى و زانیه، زانى و زانیه حد خورده است و همچنین اطلاق زانى و زانیه ظهور در کسانى دارد که هنوز به این عمل شنیع خود ادامه مىدهند، و شمول این اطلاق به کسانى که توبه نصوح کردهاند، از دأب و ادب قرآن کریم بعید است.[2]
در تفسیر نمونه نیز در رابطه با تفسیر این آیه ی شریفه می خوانیم:
ظاهر آیات فوق تحریم ازدواج با زانى و زانیه است، البته این حکم در روایات اسلامى مقید به مردان و زنانى شده است که مشهور به این عمل بوده و توبه نکردهاند، بنا بر این اگر مشهور به این عمل نباشند، یا از اعمال گذشته خود کنارهگیرى کرده و تصمیم بر پاکى و عفت گرفته، و اثر توبه خود را نیز عملا نشان دادهاند، ازدواج با آنها شرعا بى مانع است.
علت جواز در این صورت آن است که عنوان "زانى" و"زانیه" بر آنها صدق نمىکند، حالتى بوده است که زائل شده، ولى در صورت اول، این قید از روایات اسلامى استفاده شده و شان نزول آیه نیز آن را تایید مىکند.
در حدیث معتبرى از امام صادق علیه السلام مىخوانیم که فقیه معروف "زراره" از آن حضرت پرسید تفسیر آیه الزَّانِی لا یَنْکِحُ إِلَّا زانِیَةً ... چیست؟
امام فرمود:«هن نساء مشهورات بالزنا و رجال مشهورون بالزنا، قد شهروا بالزنا و عرفوا به، و الناس الیوم بذلک المنزل، فمن اقیم علیه حد الزنا، او شهر بالزنا، لم ینبغ لا حد ان یناکحه حتى یعرف منه توبته»؛این آیه اشاره به زنان و مردانى است که مشهور به زنا بوده و به این عمل زشت شناخته شده بودند، و امروز نیز چنین است، کسى که حد زنا بر او اجرا شود یا مشهور به این عمل شنیع گردد سزاوار نیست احدى با او ازدواج کند، تا توبه او ظاهر و شناخته شود.[3] [4]
--------------------------------------------------------------------------------
[1] .النور/3.« مرد زناکار جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج نمىکند و زن زناکار را، جز مرد زناکار یا مشرک، به ازدواج خود درنمىآورد و این کار بر مؤمنان حرام شده است».
[2] .ترجمه ی تفسیر المیزان، ج15،ص115.
[3] . « وسائل الشیعه»، جلد 14، صفحه 335( جلد 20، صفحه 439، چاپ آل البیت).
[4] . تفسیر نمونه، ج14،ص394.
پایان پیام/
نظر شما