به گزارش خبرنگار حوزه دولت خبرگزاری شبستان، شهید رجایی نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران اولین شخصی بود که از سوی جمهوری اسلامی در مجمع عمومی سازمان ملل حضور یافت. اولین حضور جدی مقامات رسمی ایران در سازمان ملل متحد سفر شهید رجایی، نخست‌وزیر ایران به تاریخ 26/7/1359 در شورای امنیت بود که وی جهت ارائه گزارش جنگ به شورا و نشان دادن حقانیت و مظلومیت ایران در قبال تجاوز رژیم بعث عراق به آن جلسه رفته بود.
نکات جالب حضور شهید رجایی در این سفر حاشیه های آن است. یکی از همراهان رجایی در سفر به نیویورک در خاطراتش از این سفر گفته که رجایی معتقد بوده سازمان ملل هم مثل مجلس است و چون در مجلس او صحبتهایش را با سلام به رئیس شروع نمیکند در سازمان ملل هم این کار را نخواهد کرد.
رجایی در دومین کنفرانس مطبوعاتی اش در حاشیه این اجلاس بود که پای برهنه خود را روی میز گذاشت و موجب حیرت خبرنگاران شد. رجایی با این کار، که برای هیأت ایرانی هم غیرمنتظره بوده، میخواسته با نشان دادن آثار شکنجه دوران شاه به خبرنگارانی که از وضعیت گروگانهای آمریکایی سوال میکردند، علت دشمنی ایران را با آمریکا که حامی شاه بود بفهماند.
از دیگر نکات جالب این سفر اخباری است که در خصوص همراهان شهید رجایی منتشر شده است. در این زمینه علی شمساردکانی نماینده ایران در سازمان ملل که مقدمات حضور شهید رجایی در این سازمان در سال 59 را فراهم کرده بود، در گفتوگویی اظهار داشت: در آن سال قبل از ورود هیات ایرانی من از خانم نوری شاهرودی که مسئول هماهنگیهای نمایندگی بود پرسیدم برای هتل چه کاری کردهاند؟ او هم گفت با اینکه هتلی را برای هیات ایرانی رزرو کرده بودند اما از تهران دستور آمده که آقای رجائی گفتهاند که هتل نگیرید و در زمان جنگ برای کشور خرج نتراشید. مرحوم رجایی خواسته بود که ایشان و هیات همراه در همان منزل سفیرایران در سازمان ملل مستقر شوند. من دیدم که در ان منزل تنها 10 تخت و کاناپه هست به انضمام یک تخت دو نفره در اتاق خواب مخصوص سفیر. درحالیکه هیات همراه و باضافه هیات ما حدود 27-28 نفر بودیم.
به گفته وی، اعضای ثابت دفتر ایران در سازمان ملل عبارت بودند از خودش و آقایان مهدی نواب، که یک دوره سفیر ایران در آلمان بود، و احمد جلالی (نماینده ایران در یونسکو در زمان خاتمی). به این ترتیب تیم همراه شهید رجایی 23 نفر بودهاند که اسامی کامل آنها را شمس اردکانی به یاد نداشت. بهزاد نبوی، مصطفی تاجزاده و افتخار جهرمی سه نفری بودند که او به یاد می آورد.
وی افزود: برای کمبود تخت هم برای هیات همراه نخست وزیر به تعداد بقیه افراد کیسه خواب گرفتیم. مشی آقای رجایی این بود که «درویش هر کجا که شب آید، سرای او است». وقتی آنها وارد نیویورک شدند، قرار شد آقایان رجایی و بهزاد نبوی و یک نگهبان در اتاق خواب سفیر بخوابند.
شمس اردکانی در بخشی از گفتوگویش اضافه کرد: هنگامی که با هیات از اقامتگاه عازم مقر سازمان ملل بودیم به آقای بهزاد نبوی گفتم چرا کاپشن پوشیدهاید؟ شما اینجا یک سردار جنگی نیستی و باید لباس متناسب بپوشی. او هم به استهزا به من گفت من مثل تو کراوات نمیزنم! ایشان افتخار معاونت اجرایی رئیسجمهور داشتنند در حالیکه هم نمیدانست شورای امنیت برای چه منظوری در حال تشکیل است!
پایان پیام/
نظر شما