به گزارش خبرگزاری شبستان، این آیه که در واپسین روزهای حیات رسول خدا (صلی الله علیه و اله) نازل شد، به جهت داشتن واژه «بَلّغْ» به آیه تبلیغ معروف شده است. بر پایه این آیه، ایشان مأمور شد پیامی بسیار مهم را از سوی خداوند به مسلمانان ابلاغ کند و اگر در ابلاغ آن کوتاهی ورزد، رسالت خویش را به انجام نرسانده است. خداوند به وی اطمینان می‌دهد که او را از گزند و آسیب مردم حفظ کند: {یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغ مَا أُنزِلَ إِلَیکَ مِن رَبِّکَ وَإِن لَم تَفعَل فَمَا بَلَّغتَ رِسَالَتَهُ وَاللهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللهَ لا یَهدِی القَومَ الکَافِرِینَ}. با نزول آیة وجوب حج (حجّ/22، 27) در سال دهم ق. ، منادیانی از سوی رسول خدا (صلی الله علیه و اله) اعلان کردند که ایشان عازم حج است.
همین مطلب با پیک به مسلمانان دور از مدینه نیز اعلان شد. همچنین پیامبر (صلی الله علیه و اله) در نامه‌ای به حضرت علی (علیه السلام) که از طرف ایشان به یمن فرستاده شده بود، از او خواست که همراه مسلمانان آن دیار به مکه بشتابد. شماری بسیار از مسلمانان، همسران پیامبر و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در این سفر با پیامبر (صلی الله علیه و اله) همراه شدند. منابع تاریخی شمار جمعیت همراه با ایشان را در این سفر به اختلاف تا بیش از 124000 نفر ذکر کرده‌اند. در متون اسلامی، از این حج پیامبر (صلی الله علیه و اله) به حَجَّة الوداع، حجة الاسلام، حجة الکمال و حجة التمام یاد شده است.
رسول خدا پس از گزاردن مناسک حج، روز چهاردهم ذی‌حجه، همراه دیگر مسلمانان مکه را ترک کرد و پنجشنبه هجدهم ذی‌حجه به منطقه غدیر خم، مکانی در جحفه، رسید. پنج ساعت از روز گذشته بود که آیه تبلیغ بر ایشان فرود آمد. رسول خدا (صلی الله علیه و اله) در آن هوای بسیار گرم نیمروز پس از اقامه نماز ظهر در اجتماع عظیم مسلمانان بر فراز منبری که از جهاز شتران فراهم آمده بود خطبه‌ای خواند و از ادای وظیفه رسالت و نزدیکی رحلتش خبر داد. سپس به پاسداشت دو امانت ارزشمند، قرآن و عترت، سفارش کرد. آن‌گاه سه مرتبه فرمود: «أیّها الناس! مَن أولی بِالمؤمنین مِنْ أنفُسِهم…؟».
بنابرگزارش پایگاه اطلاع رسانی حج وابسته به بعثه مقام معظم رهبری، حاضران در آن‌جا گفتند: خدا و رسولش آگاه‌ترند. پیامبر (صلی الله علیه و اله) فرمود: «إنّ الله مولاىَ، و أنَا مَولَی المُؤمنین و انی اولی بهم من أنفسهم فَمَن کُنتُ مولاه فَهذا مولاه، ألا فَلیُبَلِّغ الشاهد الغایب». در این هنگام، صحابه از جمله ابوبکر و عمر بن خطاب، به علی (علیه السلام) تهنیت گفتند. هنوز جمعیت پراکنده نشده بود که جبرئیل فرود آمد و پیامبر را به نزول آیه اکمال و اتمام نعمت مژده داد: {الیَومَ أَکمَلتُ لَکُم دِینَکُم وَأَتمَمتُ عَلَیکُم نِعمَتِی}. (مائده/5، 3) بر پایه روایتی، پیامبر (صلی الله علیه و اله) به حضرت علی (علیه السلام) فرمود: پس از نزول آیه تبلیغ، اگر آنچه را که درباره ابلاغ ولایت تو امر شده بود، انجام نمی‌دادم، عملم تباه و نابود می‌شد. همه مفسران شیعه با تکیه بر روایت‌هایی از امامان معصوم: شأن نزول آیه تبلیغ را امامت و ولایت علی بن ابیطالب (علیه السلام) در واقعه غدیر دانسته‌اند؛ چنان‌که بسیاری از صحابه رسول خدا، مورخان و مفسران اهل سنت نیز چنین گفته‌اند.
پایان پیام/
نظر شما