خبرگزاری شبستان: امام صادق(ع) به نقل از پدرش امام باقر(ع) از جدش امام سجاد(ع) روایت کرد که فرمود: موسی بن عمران گفت پروردگارا! در روز قیامت که هیچ سایه ای به جز سایه تو نیست چه کسانی را زیر سایه عرشت قرار می دهی؟ امام فرمود: آن گاه خداوند به او چنین وحی فرمود که آنان که پاکدلان خاکسارند و چون پروردگارشان را یاد کنند جلال و عظمت نام مرا بر زبان آرند و بسان کودک که به شیر مادر اکتفا ورزد به اطاعت من بسنده کنند و چونان عقاب ها که به آشیانه هایشان پناه برند به مساجد درآیند و همانند پلنگ خشمگین از حلال شمردن محرمات غضبناک شوند.
از موعظه های مسیح(ع): وای بر شما ای بندگان دنیا، مساجد پروردگارتان را زندان تن هاتان قرار دهید و قلب هاتان را خانه های تقوا و دل هاتان را کانون شهوات مسازید.
به راستی شما را می گویم: خوشا به حال آنان که پاسی از شب را به عبادت می پردازند و به نور جاودان دست می یابند. از آن روی که به تاریکی شب در مساجد بر پای خویش می ایستند و به درگاه پروردگارشان تضرع می کردند به این امید که حضرتش آن ها را از سختی های فردای قیامت نجات دهد. به راستی شما را می گویم: همانا دنیا چونان مزرعه ای است که بندگان در آن شیرینی و تلخی و خوبی و بدی می کارند.
امام صادق(ع) فرمود: بر شما باد به خواندن نماز در مسجد، حسن همسایگی با مردم، به حق شهادت دادن و حضور در تشییع جنازه. همانا شما ناچار به زندگی کردن با مردم هستید و هیچ کس در طول زندگی اش نمی تواند از مردم بی نیاز باشد. ما نیز در تشییع جنازه مردم حضور می یابیم و شما را شایسته است چونان پیشوای خود عمل کنید.
در کتاب مکارم الاخلاق آمده است: در مسجد منشین جز این که دو رکعت نماز تحیت بخوانی، و اگر نماز صبح را نخوانده بودی خواندن آن تو را از نماز تحیت بی نیاز می کند.
در فقه الرضا آمده است: هر گاه نمازت را در مسجد خواندی و بعد نماز جماعت بر پا شد اگر خواستی نماز را به جماعت بگزار و اگر خواستی از مسجد خارج شو. سپس فرمود: پس از این که نماز برپا شد بیرون نرو و با مردم از باب استحباب نماز بخوان و آن را ذکر و تسبیحی به حساب آور.
به روایت امام صادق(ع) مردی نزد پیامبر آمد و گفت: بهترین اهل مسجد کیست؟ پیامبر فرمود: کسی که بیشتر ذکر بگوید.
ابوهریره گفت: رسول خدا(ص) فرمود هر کس که نیکو وضو بگیرد سپس به مسجد عزیمت کند و مردم را ببیند که نماز خوانده اند خداوند همانند اجر کسی که در نماز حاضر شده ای برای او منظور می فرماید بی آن که از پاداش دیگران چیزی کاسته شود.
به روایت امام علی(ع) رسول خدا هر وقت وارد مسجد می شد می فرمود: خداوندا درهای رحمتت را بر من بگشا و هر گاه خارج می شد می فرمود: خداوندا! درهای رزقت را بر من بگشا.
ابوهریره گفت: رسول خدا فرمود هر گاه یکی از شما نیکو وضو گیرد سپس به مسجد آید به طوری که جز نماز چیزی او را به حرکت در نیاورد و هدفی به جز نماز نداشته باشد هر گامی که بر می دارد خداوند بدان او را به درجه ای ترفیع دهد و گناهی را بر او ببخشاید تا وارد مسجد شود. هنگامی که وارد مسجد شد تا زمانی که به خاطر نماز در آن می ماند گویی که پیوسته در حال نماز است.
پایان پیام/
نظر شما