حضرت على(ع) در امر تفسیر و تبیین قرآن پیشگام و صدرالمفسرین است

 به گزارش خبرگزاری شبستان از مشهد، حجت الاسلام سید رضا مودب، رئیس انجمن قرآن پژوهی حوزه علمیه قم واستاد دانشگاه  عصرامروز(26آذر) در کرسی نظریه پردازی با موضوع نوآوری در تفسیر سخن علی(ع) در باره راسخان در علم اظهار داشت: تشابه در آیات راجع به ذات و صفات خداى سبحان، نوعا ناشى از ظرافت و علو معنى است که این امر، بهره‏گیرى از تعبیرات کنایى، مجازى یا تشبیه را ایجاب کرده است.

وی افزود: کلام متشابه در همه کتب علم و ادب و سیر وجود دارد که باید اهل فن و بصیرت آن را شرح و تفسیر و پاسخگوی شبهات باشند.

حجت الاسلام مودب گفت: تاریخ نزول قرآن کریم، حاکى از آن است که نزول بسیارى از آیات، در ارتباط با حوادث گوناگون و گاه در پاسخ پرسش ها و شبهات آن عصر صورت گرفته است از این رو، برخى از آیات که ناظر به حوادث آن عصر یا پاسخ شبهات و پرسش هاى آن هنگام مى‏باشدکه با گذشت زمان و از یاد رفتن سبب نزول آنها، به تشابه گراییده است.

این استاد حوزه علمیه قم گفت: بنابر آنچه آمد، متشابهات، مجملات، مبهمات و بطون قرآن نیازمند تفسیر و تاویل است و آن تنها در صلاحیت معصومان (ع) است.

وی با اشاره به اینکه تأویل از مهم‌ترین موضوعاتی است که در دانش‌های قرآنی از آن بحث می‌شود، افزود: مصحف جامع حضرت علی (ع) ازمنابع مکتوب اهل بیت در تأویل قرآن است چرا که رسول خدا(ص) تاویل و تفسیر آیات را بر على(ع) املا نموده و آن حضرت(ع) آنها را در مصحف خود نگاشته است بنابراین على(ع) پس از پیامبر خدا(ص) آگاه ترین فرد در دانش تاویل است و فضل و دانش او در دارا بودن شرایط لازم براى تأویل قرآن بر کسى پوشیده نیست.

حجت الاسلام مودب گفت: حضرت على(ع) علاوه بر آن که در امر تفسیر و تبیین قرآن پیشتاز و پیشگام و صدرالمفسرین به شمار مى رفت در زمینه علوم قرآن با مفهوم مصطلح آن نیز آغازگر و مبتکر بوده است.

وی افزود: سرچشمه تمام اقسام و شاخه هاى علوم قرآنى در قرون بعدى بیانات و رهنمودهاى ارزشمند امام على(ع) در رساله معروف به محکم و متشابه است که عالمان و پژوهشگران اسلامى به طور مستقیم یا غیرمستقیم از این مجموعه حدیثى استفاده کرده و آثار متعدد و پراکنده اى را در طى زمان گردآورده اند.

حجت الاسلام مودب با اشاره به اینکه نظریه پرداری حجت الاسلام ناصحیان قابل تقدیر است، اظهار داشت: نقد آرا بزرگان با اتکا به اسناد محکم و متشابه و روایات و آیات می تواند زمینه را برای تولید نوآوری در زمینه علم فراهم سازد.

 پایان پیام/