به گزارش سرویس دیگر رسانه های خبرگزاری شبستان، مهدی آیتی، کارشناس ارشد شهرسازی در روزنامه آرمان درباره طرح انتقال پایتخت نوشت: سال‌ها قبل در کشورهایی نظیر ترکیه، پاکستان، هندوستان، آمریکا، ژاپن و غیره طرح انتقال پایتخت طراحی و اجرا شده ولی می‌بینیم که از بار سنگین پایتخت اولی کاسته نشده است،چرا؟ امروز در ترکیه، استانبول همچنان شهری شلوغ و سنگین است ولی در آنکارا پرنده پر نمی‌زند و همین طور اسلام‌آباد در مقایسه با کراچی و پیشاور و کلکته و بمبئی در مقابل دهلی. ایجاد شهرک دیپلماتیک در کنار پایتخت اگرچه برای پایتخت دوم یعنی شهر دیپلماتیک خوب است ولی از شلوغی و سنگینی پایتخت اول نمی‌کاهد! کسانی که سال‌ها پیش به فکر انتقال پایتخت بوده‌اند چنین گمان کرده‌اند که اگر مرکز اقتصادی را از مرکز سیاسی جدا کنند، خواهند توانست دو پایتخت متوازن و متعادل داشته باشند در حالی که اگر همین امروز مکان‌های سیاسی را از تهران خارج کنیم شاید حدود 10درصد از سنگینی بار تهران کاسته شود و تهران کماکان شهری باقی خواهد ماند با بار سنگین جمعیتی، کالبدی، ترافیکی، انواع آلودگی‌ها و استرس‌ها! از نگاه شهرسازان و با توجه به تجربه کشورهای پیشرفته تنها دو راه‌حل اصلی و اساسی برای نجات تهران وجود دارد: 1- تمرکز زدایی،
2- برقراری نظام آیتی. هر شهر بر دو پایه اساسی کاربری و تراکم، به صورت افقی و عمودی رشد می‌کند و اگر بخواهیم هر شهری را کوچک نگه داریم یا ناگهان آن را بزرگ کنیم با تغییر کاربری‌ها و تراکم می‌توان کالبد و جمعیت آن شهر را ظرف چند سال افزایش یا کاهش داد. تهران پس از دفاع مقدس و در دوره سازندگی با همین تغییر ناگهانی کاربری و تراکم، ظرف کمتر از 20 سال بزرگ و بزرگ‌تر و معضلاتش بیشتر شد. بنابراین راه نجات تهران عبارت است از: 1- تغییر کاربری‌ها و تراکم‌های موجود شهر در قالب تمرکز زدایی و انتقال این کاربری‌ها به استان‌های دیگر و
3- تشکیل و تاسیس دولت الکترونیک در یک برنامه پنج ساله و برقراری نظام آیتی در کشور که می‌تواند حداقل 50درصد از حجم ترافیک و آلودگی تهران را کاهش دهد.
پایان پیام/
نظر شما