به گزارش خبرنگار شبستان، دکتر داوری اردکانی، امروز در مراسم اهدای جایزه علمی استاد علی‌محمد کاردان و بزرگداشت خود گفت: من و استاد کاردان سال‌ها در یک اتاق همکار بودیم و بیشتر حرف علمی می‌زدیم، ایشان شیرین‌سخن بودند، مجلس‌آرا و نمک مجلس بودند.
دکتر داوری اردکانی با بیان اینکه مردمان هیچ‌کس را بی‌خود و بی‌جهت بزرگ نمی‌دارند، اظهار داشت: اگر بزرگداشتی هست ممکن است در آن غلو و اغراق شود و یک وجهی مد شود اما یک وجهی دارد و اگر برای کاردان بزرگداشت می‌گیرند و یک خیابان را به اسم ایشان نام‌گذاری می‌کنند بی‌دلیل نیست.
وی خاطرنشان کرد: استاد کاردان در یزد درس خواند، بورس گرفت، به دانش‌سرای ادبیات رفت، در دوره لیسانس شاگرد اول شد و بورس گرفت و به سوییس سفر کرد و تمام اینها نشان از استعداد ایشان داشت، سه نفر برای دانشیاری داوطلب بودند، آن دو نفر دانشمند بودند و دکتر کاردان به عنوان دانشیار انتخاب شد.
این فیلسوف و دانشمند با بیان اینکه انسان زبان است و زبان است که می‌ماند، بیان کرد: دکتر کاردان سال‌ها در ایران نبود و تحصیل‌اش در سوییس بیش از اندازه طول کشید اما مطالب را چنان با فارسی روان و منسجم بیان می‌کرد که حس می‌کردیم با زبان فارسی محشور بوده، اگر از سعدی حرف می‌زد فکر می‌کردی استاد ادبیات است.
وی با اشاره به اینکه دانش از وحدت شروع شد و به تکثر و تخصص رسید، ادامه داد: دانش دوباره در حال بازگشتن به همبستگی است و بین رشته‌ها نشان از اتصال علوم دارد.
دکتر داوری اردکانی با اشاره به سخنرانی دکتر عارف در این مراسم تصریح کرد: دکتر عارف استاد ممتاز الکترونیک است اما وقتی سخن می‌گوید سخن کسی است که با فرهنگ و ادبیات و امکانات کشور آشناست، ایشان در اینجا برای ما از الکترونیک سخن نگفتند.
وی با بیان اینکه دکتر کاردان ادیب، استاد در حقوق و آشنا با فرهنگ و علوم جهانی است، گفت: علمای بزرگ همه جامع هستند. در جوانی من دکتر اپنهارگرد شهرت یافت و متهم شد که اسرار هسته‌ای آمریکا را به خارج داده است، من که دانشجوی فضولی بودم نوشته‌های ایشان را جستجو کردم تا چیزی بفهمم، اگر نمی‌دانستم ایشان چه تخصصی دارند فکر می‌کردم منتقد ادبی است.
این استاد با بیان اینکه مرحوم کاردان استاد تعلیم و تربیت بود، افزود: تعلیم و تربیت با علم، جامعه، تاریخ، فرهنگ و روان‌شناسی مرتبط است. تعلیم و تربیت یک علم عظیم بین رشته‌ای است که همه کسانی که در این رشته تعمق کردند، جامع بودند. پیراژه که استاد دکتر کاردان بود در زمینه روان‌شناسی کودک تخصص داشت اما وقتی کتاب‌هایش را می‌خوانی می‌بینی نه‌تنها با فرهنگ، فلسفه و علوم اجتماعی و انسانی اروپایی آشنایی دارد بلکه با آنها انس دارد.
وی با بیان اینکه دکتر کاردان از جمله کسانی بود که جامعیت داشت، عنوان کرد: ایشان آثار وسیعی در رشته‌های مختلف از فلسفه گرفته تا روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، فرهنگ و روان‌شناسی اجتماعی دارد و می‌توان گفت اقتضای عالم و دانشمند بودن جامعیت است.
دکتر داوری اردکانی با بیان اینکه مسایل علم در یک دایره محدود نیستند، گفت: به همین دلیل است که دانشمند نیز محدود نیست و به افق دورتر از علم نگاه می‌کند. یکی از بزرگان علم که با ایشان بودند دکتر کاردان بود.
وی با اشاره به اینکه دکتر کاردان یکی از بهترین زندگی‌ها را داشت، اظهار کرد: کاردان طمع نداشت، زندگی بسیار خوبی داشت، زندگی ایشان دانشگاهی بود و از بریز و بپاش و عیش و عشرت در آن خبری نبود. خانه خوبی داشت، همسر و فرزندان خوبی داشت، شهادت می‌دهم که هیچ‌وقت در راه علم و دانش در خانه ایشان سدی وجود نداشت.
این فیلسوف با بیان اینکه جز شرم‌سازی چیزی ندارم، بیان کرد: من خدمتگزار کوچک علم هستم، من آداب، فرهنگ، علم و دانشگاه این کشور را دوست دارم.
پایان پیام/
نظر شما