به گزارش خبرگزاری شبستان ،جهانگیر نصر اشرفی ضمن بیان این مطلب، درباره معیار انتخاب سخنرانان جشنواره گفت: پژوهشگرانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند بسیار کم‌شمار هستند. چون ماهیت موضوع از اساس کم‌رنگ شده و در حال منسوخ‌شدن است. به عبارت دیگر به همان اندازه که این نوع موسیقی در حال از بین‌رفتن است، طبیعتاً تعداد هنرمندان و پژوهشگرهای آن نیز رفته‌رفته کم می‌شود.
دبیر هفتمین جشنواره موسیقی نواحی افزود: باید تأکید کنم پژوهشگرانی که به هفتمین جشنواره موسیقی نواحی دعوت شده‌اند، همگی افراد شناخته‌شده‌ای در سطوح قومی، ملی و بین‌المللی هستند. از آنها خواستیم با ما در این جشنواره همکاری کنند تا جشنواره از دانش و اطلاعات پژوهشی آنها استفاده کند.
وی درباره تفاوت سخنرانی‌های این دوره با دوره‌های پیشین نیز توضیح داد: سخنران‌های این دوره از جشنواره با دیگر جشنواره‌ها تفاوتی عمده دارند. در این جشنواره ما برای نخستین بار از پژوهشگران بومی دعوت کرده‌ایم و سعی کردیم آنان در جایگاه و موقعیت مناسب شأن خود قرار بگیرند.
دبیر هفتمین جشنواره موسیقی نواحی در پاسخ به این سوال که آیا تمامی این هنرمندان به جشنواره دعوت شده‌اند یا نه گفت: با توجه به محدودیت زمانی این جشنواره تلاش کردیم تعدادی از این زحمتکشان حوزه موسیقی نواحی را که پشتوانه‌های اصلی همگان برای تحقیق در موسیقی مناطق هستند، دعوت کنیم و هدایت برنامه‌های خنیایی را به آنان بسپاریم. اما به دلیل کمبود وقت نتوانستیم از تمامی گردآورندگان و آگاهان دعوت کنیم. البته امیدواریم در جشنواره‌های بعدی بتوانیم از همه قدرشناسی کنیم.
وی همچنین تاکید کرد :سعی کردیم ساختار علمی جشنواره را در مسیری مشخص پی‌ریزی کنیم. این مسیر حول انواع داستان‌های حماسی، تغزلی، دینی، مذهبی و حِکمی است. بنابراین موضوع سخنرانی سخنران‌های داخلی و خارجی نیز عمدتاً درباره محتوای تاریخی، اجتماعی و ادبی آنها یا بررسی و تحلیل ساختاری یا فنیِ این داستان‌ها چه از نظر محتوا و مضمون چه از نظر موسیقایی است.
وی با انتقاد از رویکردهای غلط در برخی جشنواره‌ها گفت: سنت غلط دیگری هم در برگزاری جشنواره ها وجود داشته است. بر پایه همین سنت گاه مشاهده می‌شد برخی افراد در بیست جشنواره متوالی و مختلف به عنوان فرد یا گروه موسیقی حضور داشتند. اگر چه این مسأله به خودی خود اشکالی ندارد اما باعث می‌شود دیگر استادان پیشکسوت امکان شرکت در جشنواره را از دست بدهند. متأسفانه برخی از این استادان حتی تا زمان فوتشان نیز امکان حضور در هیچ جشنواره‌ای را پیدا نمی‌کنند.
اشرفی ادامه داد: از طرف دیگر این جشنواره‌ها فرصتی است بسیار اندک برای تعداد پرشمار هنرمندانی که هر یک از دانش و سبک‌های مخصوصی برخوردارند. این هنرمندان گاهی اوقات معرف مکاتب خاصی در موسیقی هستند و اندوخته‌های منحصر به فردی دارند که دیگران ندارند. خب اگر ما این جشنواره‌ها را همیشه از افراد تکراری پر کنیم پس چه موقعی فرصت به استادان گمنام می‌رسد؟ چه زمانی فرصت معرفی و حضور این استادان است؟ مسوولیت شرکت‌نکردن آنها در جشنواره‌ها با چه کسی است؟ و بدتر از همه این است که جامعه هرگز نمی‌تواند این هنرمندان را بشناسد.
وی در ادامه با بیان اینکه "یکی از وظایف اساسی جشنواره‌های موسیقی این است که دست‌کم 50 درصد از امکانات اجرایی و صحنه‌ای را در اختیار استادانی بگذارند که نتوانسته‌اند در هیچ جشنواره شرکت کنند" توضیح داد: به نظرم این موضوع یعنی معرفی هنرمندان ناشناخته می‌تواند یکی از اهداف اصلی هر جشنواره‌ای باشد به شرطی که واقعاً افرادی باقابلیت را کشف و انتخاب کنیم.
به گزارش ستاد خبری هفتمین جشنواره موسیقی نواحی ،این پژوهشگر موسیقی افزود: منظور از قابلیت این است که افرادی که دعوت می‌شوند حتماً باید ویژگی خاصی داشته باشد. مثلاً معرف یک بخش از ادبیات فراموش‌شده موسیقی خنیایی باشند یا معرف سبکی باشند که تا کنون به آن توجه نشده است. این افراد از سوی دیگر باید معرف شیوه‌هایی از نوازندگی و خوانندگی باشند که در نوع خود منحصر‌به‌فرد باشد. ما کوشیدیم در این جشنواره این معیارها را به عنوان اهداف اساسی در نظر بگیریم.
پایان پیام/
نظر شما