به گزارش خبرگزاری شبستان، در ابتدای نشست، هادی مرزبان به خاطرات 44 سال پیش خود در سنگلج اشاره کرد که برای حضور در نمایشی از علی نصیریان چه احساس شعفی داشته و پس از این همه سال، دوباره افتخارهمکاری نصیب وی شده است.
مرزبان در بخش دیگری از سخنانش ضمن اشاره به این نکته که وی چهاردهمین اثر از اکبر رادی را روی صحنه می‌برد؛ گفت: به قول محمود دولت‌آبادی هر جا اسمی از اکبر رادی به میان می‌آید، در کنارش اسم هادی مرزبان تداعی می‌شود و برعکس. خود رادی هم در زمان حیاتش می‌گفت من و مرزبان ربع قرن در کنار هم کار می‌کنیم . به همین دلیل من دیالوگ ، خط و نگاه رادی در نمایشنامه‌هایش را می‌شناسم و با آن زندگی‌کرده‌ام.
کارگردان نمایش "تانگوی تخم مرغ داغ" در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت: گاهی برخی از نمایش‌های اکبر رادی را هم دوست داشته‌ام دوباره روی صحنه ببرم مثل نمایش "پایین، گذر سقاخانه که به تشویق امین زندگانی قصد اجرای دوباره آن را به حرمت اکبر رادی دارم.
مرزبان درباره روند اجرای نمایش "تانگوی تخم مرغ داغ" گفت: من سه سال قبل قصد اجرای این نمایش را داشتم، که شرایط مهیا نشد و من ترجیح دادم در آن شرایط، متن را نمایشنامه‌‌خوانی کنم. با عوض شدن معاون هنری و سیاست مدیران جدید، دوباره سراغ این نمایشنامه رفتم؛ که نمایشنامه‌ای به شدت سخت در مرحله اجراست. چرا که پیدا کردن بازیگرانی مطابق با شخصیتهای رادی مشکل است.
وی در ادامه سخنانش درخصوص انتخاب بازیگران اظهار داشت: بزرگترین افتخار گروه ، حضور علی نصیریان در این نمایش است. من ابتدا فکر میکردم با حضور نصیریان، فرزانه کابلی، برای ایفای نقش خود، که مقابل وی است،کم می‌آورد اما خوشبختانه اینطور نشد. امین زندگانی نیز جزو اولین کسانی بود که با وجود گرفتاری شغلی، به دعوت گروه پاسخ مثبت داد. یکی از نقشهای سخت نمایشنامه مربوط به خانمی است که من برای این نقش از 20 دانشجو، تست گرفتم اما هیچکدام مناسب نبودند تا اینکه خانم اکرم حاج‌حسینی را در دفتر اتابک نادری دیدم و بازی خوبی از ایشان چند سال پیش در جشنواره استانی دیده بودم، که باعث شد نقش به ایشان برسد. نقش سخت دیگر نمایش، خانمی به اسم قیصر است که از ابتدا پریسا مقتدی را برای این نقش انتخاب کرده بودم و این نقش 180 درجه با شخصیت خود مقتدی متفاوت است اما انصافا ایشان هم از عهده نقش به خوبی برآمدند. قاسم زارع هم نقش یک شخصیت را بازی می‌کند که تاثیرگذار است، شخصیتی که از نظر روحی شرایط خاصی دارد. فردوس کاویانی هم گرچه نقشی کوتاه دارد اما به شدت در پیشبرد درام موثر است.
علی نصیریان ، بازیگر نقش پدر در نمایش "تانگوی تخم مرغ داغ" گفت: من فقط میخواهم خواهش کنم مطبوعات توجه جدی‌تری به مقوله تئاتر داشته باشند. چون گاهی نمایش‌های خوبی روی صحنه می‌روند اما کسی از اجرای آنها باخبر نمیشود . دومین مساله نیاز به تشکیل گروه در تئاتر است؛ من سالهای سال کار کرده‌ام اما به جوانان توصیه میکنم دنبال تشکیل گروه‌های پایداری باشند . این موضوع باعث می‌شود چند نفر به فرهنگ آشنا شوند ؛ کنار هم باشند و بتواند بده بستان داشته باشند.
نصیریان در بخش دیگری از سخنان خود درباره نمایشنامه‌های اکبر رادی اظهار داشت: من نمایشنامه‌رادی را به دلیل پرداخت مناسب شخصیت و زبان ویژه دوست دارم . البته نه همه را ، آنهایی که به داستانهای صادق هدایت از لحاظ زبان نزدیک می‌شود. زبانی مه متعلق به دهه 20 و 30 ایران است.
بازیگر نمایش "تانگوی تخم مرغ داغ" درباره گروه همبازی خود اظهار داشت: این گروه اکیپ بسیار خوبی هستند. اصولا تئاتر یک کا ردسته جمعی است ،همه باید نسبت به کار نظر دهند و دلسوز باشند برای پیشرفت کار. یک گروه تئاتری اگر مستمرا با باشند و نمایش روی صحنه ببرند،می‌توانند موفق باشند.
فرزانه کابلی دیگر بازیگر نمایش نیز ضمن اشاره به این مطلب که در سیزدهمین اثر مشترک رادی و مرزبان ایفای نقش خواهد کرد، افزود: اولین نمایشی که با آقای مرزبان همکاری کردم، نمایش پلکان بود در این نمایش از نظرات و تجربیات استاد نصیریان خیلی استفاده میکنم. من به دیاللوگ گفتن و بازی ایشان خیل یدقت میکنم تا بتوانم نقش مقابل ایشان را به خوبی بازی کنم.
فردوس کاویانی – دیگر بازیگر نمایش - نیز در ادامه گفت: کار تئاتر بسیار کار سختی است و من به همه کسانی که نمایشی را با تمام مشقات،روی صحنه می‌برند، آفرین می‌گویم. وقتی تئاتر جلو می‌آید ،همه چیز عقب می‌رود. من در سه نمایش با آقای مرزبان همکاری داشته‌ام. این متن از این لحاظ که هم ایرانی بود و هم نمایشنامه از اکبر رادی و هم مرزبان آن را کارگردانی کرده ، مرا راضی کرد که به گروه بپیوندم.
پریسا مقتدی نیز در بخشی از سخنان خود ضمن اظهار خوشحالی از بازی در این نمایش و حضور بازیگران کاربلد و اخلاقگرا اظهار داشت: خوشحالم در کنار کسی کار میکنم که رعایت اصول اخلاقی و انسانی را به مسایل دیگر ترجیح می‌دهد. من از بازی در کار ایشان به خودم می‌بالم.
قاسم زارع بازیگر نمایش ضمن اشاره به اولین آشنایی با هادی مرزبان گفت: من سال 52 که ایشان کارشناس ادره تئاتر بودند در جشنواره همدان آشنا شدم. اولین تجربه همکاری مشترک با ایشان را در نمایش "تنبورنواز" نوشته محمد رحمانیان داشتم. این نمایش نمایشی است که باید دید و نمیشود در مورد آن صحبت کرد.
امین زندگانی که با شوخی‌های خود، فضای صمیمانه‌ای ایجاد کرده بود درخصوص زندگی و تئاتر اظهار داشت: مدتهاست که در زندگی همه ما دچار رخوت شده‌ایم، ما فکر می‌کنیم معجزه باید اتفاق بسیار عجیبی در زندگی باشد، اما معجزه گاه یک اتفاق کوچ می‌تواند باشد. به نظرم خود تئاتر بزرگترین معجزه زندگی است. من 33 سال پیش وقتی سر تمرین نمایش هادی مرزبان برادرم امید – امید زندگانی – را می‌خنداندم از سالن بیرون شدم . آن زمان وقتی به در و دیوار تئاترشهر نگاه میکردم فکر نمی‌کردم بتوانم روزی در آنجا اجرا بروم. معجزه اول زندگی من این بود که بتوانم روزی قاضی سریال سربداران را از نزدیک ببینم یا بازیگران "محله برو و بیا" که آن زمان جزو برنامه‌های مورد علاقه‌ام بود.
زندگانی در بخش دیگری از سخنان خود خطاب به خبرنگاران و منتقدان حاضر گفت: سرنوشت تئاتر را به دست منتقدان سلیقه‌ای ندهیم. و از استفاده فست‌فودی فرهنگی رها بشویم. مسایل فرهنگی در دست ما امانت است.
مهدی عبادتی – بازیگر نمایش – نیز در توضیح نقش خود گفت: من هنوز هم در نمایشنامه‌هایی که هادی مرزبان قصد اجرا دارد،دنبال نقشهای مناسب خودم می‌گردم. آرزوی بسیاری از همنسلان من، بازی در کنار بزرگانی است که در این نمایش حضور دارند. کاش مدیرها هم مثل هنرمندان، قلبشان برای تئاتر بتپد.
هادی مرزبان درخصوص همکاری جهانسوز فولادی به عنوان آهنگساز در این نمایش اظهار داشت:من سال 58 در نمایش "طالب" در خدمت جهانسوز فولادی بودم. و خود به خود جذب یکدیگر و گروه شدیم. خصلت این گروه ، خودش اعضا را جذب و جلب کرد.
مرزبان در پایان سخنانش گفت: من معتقد به آزادی بیان هستم. امیدوارم مدیران هم همینطور فکر کنند. برخی از خبرنگاران از من درباره اینکه با هر مدیری کار میکنم سوال می‌کنند. من می‌گویم: مدیران هیچکدام پسرخاله من نیستند اما باید برای قضاوت درباره دیگران عملکردشان را دید. من به علی مرادخانی و مدیریت وی خوشبینم و دورنمای تئاتر را با وجود او مثبت می‌بینم.
پایان پیام/
نظر شما