به گزارش خبرگزاری شبستان، عصر دیروز (یکشنبه 7 اردیبهشت) جلسه نقد و بررسی فیلم مستند بلند «راننده و روباه» با حضور آرش لاهوتی (کارگردان)، رامتین شهبازی (منتقد) و ناصر صفاریان (مجری) در سالن «سینماحقیقت» مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار شد.
«راننده و روباه» مستندی است درباره محمود کیانی‌فلاورجانی؛ مستندسازی که هزینه زندگی و ساخت فیلم‌های خود را از طریق رانندگی کامیون تامین می‌کند و جوایز متعددی را نیز کسب کرده است. آرش لاهوتی در این مستند، شخصیت کیانی‌فلاورجانی را با همه دغدغه‌ها و تاملات هنرمندانه‌اش به تصویر کشیده و تماشاگر را با شخصیتی آشنا می‌کند که با وجود تمامی مشکلات، در پی ماندن در عرصه مستندسازی است.
این جلسه با استقبال بسیار زیاد مخاطبان سینمای مستند برگزار شد؛ طوری که از همان ابتدای نمایش صندلی خالی وجود نداشت و برخی تماشاگران به شکل سرپایی فیلم را دیدند و بیشتر آنها در جلسه نقد و بررسی فیلم هم شرکت کردند.
در این جلسه پس از خوش‌آمد گویی ناصر صفاریان و اشاره ای به فضای جلسات در دوره جدید، آرش لاهوتی با معرفی خود به روند ساخت فیلمش پرداخت و از آشنایی با محمود کیانی فلاورجانی فیلمساز تجربی سینمای مستند ایران و جلب اعتماد وی برای ساخت این فیلم مستند گفت.
سپس رامتین شهبازی منتقد جلسه با مقدمه ای تحلیلی از فیلم لاهوتی به عنوان یک «فرامستند» یاد کرد و جذابیت سوژه و پرداختن لاهوتی به این سوژه از زاویه زندگی شخصی فلاورجانی را به عنوان نقطه قوت کار برشمرد.
پس از مقدمه فیلمساز و منتقد جلسه، حاضرین با طرح سوال هایی از آرش لاهوتی، به تحلیل راننده و روباه پرداختند. لاهوتی درباره این که چگونه با کیانی فلاورجانی آشنا شده و او چگونه راضی به ساخته شدن فیلمی درباره خودش شده گفت: «من مدت‌ها پیش از طریق فیلم‌های محمود کیانی‌فلاورجانی ایشان را می‌شناختم، اما تا قبل از مرحله پیش تولید فیلم آشنایی مستقیمی با او نداشتم. این مساله مدت‌ها ذهن مرا مشغول کرده بود و احساسی به من می‌گفت که بالاخره درباره این شخصیت فیلم می‌سازم. روزی با خود فکر کردم که دیگر وقت ساخت فیلم فرا رسیده است. این بود که دست به کار شدم و شماره تلفن او را از کامیون‌داران فلاورجان گرفتم؛ چون هیچ کس شماره ای از او نداشت، او حتی موبایل هم ندارد. فلاورجانی در ابتدا موافقت نکرد؛ قبل از من هم چندین نفر به او مراجعه کرده بودند و جواب رد شنیده بودند. در مورد ایشان باید فرآیند اعتمادسازی طی می‌شد تا این شخصیت به من هم عادت و هم اعتماد می‌کرد. این پروسه حدود یک ماه طول کشید و من سفرهای متعددی به فلاورجان داشتم تا اطمینان او را جلب کنم. در نهایت اعتماد کرد و وقتی از او پرسیدم چرا اعتماد کردی به من گفت که چون تو نگاه از بالا به من نداشتی، به تو اعتماد کردم.»
در کنار نظرات مثبت تماشاگران که بخش عمده سوالات را دربر می گرفت، نقد و تحلیل منفی دو، سه بیننده هم وجود داشت که معتقد بودند نگاه فیلمساز نسبت به سوژه‌اش همراه و همدلانه نبوده است. لاهوتی در پاسخ به این انتقاد گفت که این برای اولین بار است که یک تماشاگر از زاویه دید منفی فیلمش را می بیند و نقد می کند و اعلام کرد که نگاهش همدلانه بوده و به سوژه اش به دید یک سوژه نگاه نکرده و روابط دوستانه ای با هم داشته اند.
پایان پیام/
نظر شما