به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان، دکتر علی اصغر پور عزت، استاد مدیریت دانشگاه تهران با ارائه مقاله ای تحت عنوان "پایبندی به عدالت حق مدار لازمه پیشرفت و توسعه آینده پژوهانه" که در دومین همایش ملی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت ارائه داده بود، در مرکز همایش های صدا و سیما، در همین حوزه، به ایراد سخنرانی پرداخت.
وی با اشاره به اینکه معمولا دو دیگاه در پیشرفت مطرح می شود، اظهار داشت: التزام به برابری نافع توسعه است و برابر لازمه هر نوع توسعه تلقی می شود.
دکتر پورعزت با طرح این سوال که "چه رابطه ای بین برابری عدالت در توسعه وجود دارد؟" گفت: عدالت و فقر زدایی در جامعه لازمه هر گونه اقدام اصلاحی در جامعه است. البته اگر جامعه فاقد عزت نفس و دچار فقر باشد، عدالت و توسعه شکل نمی گیرد و سهمی در توسعه ندارد.
وی بر این باور است که توسعه باید همراه با تامین عزت نفس و عدالت گرایی که لازمه هر نوع توسعه پایدار است، باشد. وی در همین باره افزود: توسعه با عدالت آغاز و ادامه می یابد و نمی توان این دو مفهوم را از همدیگر جدا کرد.
استاد مدیریت دانشگاه تهران به مدل اقتضایی عدالت و کارآیی که در مقاله خود ارائه کرده است، اشاره کرد و گفت: عدالت بر اساس برابری و حق تعریف می شود و کارایی نیز مفهومی فنی و مدیریتی است.
وی در این راستا اضافه کرد: مردمی که در امر توسعه مشارکت داده نمی شوند، اگر سهم درستی از توسعه اقتصادی نداشته باشند، امکان ندارد تا آخر از جریانات توسعه حمایت کنند. نیل به توسعه و پیشرفت در گرو عدالت پیشگی است.
دکتر پورعزت انطباق با شرایط بومی را نیز بخشی از این جریان دانست و گفت: هنگامی که از عدالت سخن گفته می شود، گویی منع های اجتماعی یکی از بزرگ ترین مانع ها است. اولین مانع تاکید جمع زیادی از مردم و نخبگان در نیل به عدالت است.
وی به دیدگاه اهل تشیع بر تحقق عدالت در حکومت علوی اشاره کرد و گفت: در مکتب تشیع، حکومت حضرت امیرالمومنین (ع) را نمونه ای از این عدالت می دانند، بنابراین در پرتو همین دیدگاه، در بدترین شرایط مفروض تاریخی، تعریف عدالت، برای نیل به آن، در تحلیل توسعه نقش مهمی دارد.
این استاد دانشگاه بر این باور است که عدالت در دیدگاه بومی ما، آمیخته با مفهوم عدالت با نام امام علی (ع) است و هر گاه نامی از عدالت برده می شود، نام امیرالمومنین (ع) به ذهن خطور می کند.
وی با تاکید بر دیدگاه پدیدارشناسانه نسبت به تعریف عدالت در جامعه ایران که در تطبیق با معنای عدالت علوی است، اظهار داشت: دیدگاه بومی ما با نام امیرالمومنین (ع) گره خورده است، و برای تعریف مبنایی باید به سیره ایشان عمل کرد.
دکتر پورعزت توحید، برابری و آزادی را سه مفهوم اساسی در تعریف این مفهوم دانست و گفت: از توحید، دو اصل مبنایی برابری مبتنی بر توحید و آزادی مبتنی بر توحید مطرح می شود.
وی 19 قضیه فرعی را در نتیجه این اصول معرفی کرد و به برخی از آنها از جمله رفاه نسبی و عدالت کافی، نفی تبعیض و برتری جویی، ادراک آزادی و استمرار آزادگی، ضرورت وجود حکومت، بهینه سازی مصرف منابع ملی، کارگزاران و حساب کشی از آنها، اعتماد شهروندان و بازستانی حقوق آنان از سایرین اشاره کرد.
استاد دانشگاه تهران با طرح این ادعا که عدالت باید در رویکردی بین نسلی تعریف شود، اظهار داشت: نمی توان بر اساس یک نسل، عدالت را برای همیشه تعریف کنیم. نمونه این تعریف های اشتباه، استفاده بی رویه از منابع توسط یک نسل خاص است.
وی برای دستیابی به این تعریف فرانسلی، نیاز به اطلاعات از آینده را خواستار شد که بشر به این اطلاعات دسترسی ندارد. وی در همین باره افزود: پس باید در این مسیر برنامه ریزی انجام بگیرد که مستمرا قابل تغییر و تبدیل باشد و نباید این برنامه ریزی ها ساده و خطی فرض شود.
دکتر پورعزت در پایان سخنانش مقاله خود را با تاکید بر سابقه شکست طرح های توسعه معرفی کرد و افزود: یکی از دلالیل این شکست ها به خصوص در کشورهای جهان سوم و کشور ما، بسته های غیرعملیاتی و بسته و ساده برنامه ریزی ها است.
پایان پیام/
نظر شما