تعزیه خوانانی که غم فراق امام(ره)رابا یادآوری واقعه عاشورا تسکین دادند

خبرگزاری شبستان-کرمان:

وقتی دلداده امامی باشی، که در اوج ظلم و ستم روزگار، اسلام را احیا و ارزش های اسلامی را زنده کرد، غم فراقش تنها به یاد واقعه عاشورا تسکین می یابد که این روزها تعزیه خوانان کرمانی در سوگش مجلس تعزیه برپا کردند.

این شب ها اگر از کنار مسجد امام خمینی (ره) شهر کرمان می گذشتی در ابتدا خیل عظیم مردم و مراسم تعزیه خوانی این تصور در ذهن ایجاد می شد که مگر محرم شده است اما هر چه به محل مراسم نزدیک می شوی از فضا سازی مراسم معلوم می شود که این مراسم در هجر دوست است.

به راستی که غم از دست دادن امامی که از جنس اولیاء الهی بود و منش و رفتارش به ائمه اطهار (علیهم السلام) شبیه، تنها با یادآوری مظلومیت های اباعبدالله الحسین (علیه السلام) تسلی می یابد.

این چه محبتی است که امام راحل در دل این تعزیه خوانان انداخته که از 40 کیلومتری مرکز استان از شهر چترود و روستاهای هوتک و ده زیار به کرمان آمدند تا برای سالروز ارتحال خمینی کبیر (ره) شبیه خوانی و عزاداری کنند؟

با این مردم چه شده است که در ایام تعطیل، آن هم تعطیلاتی که با اعیاد شعبانیه همراه است، گردش و تفریح را رها کرده و اینگونه با شکوه در مجلسی که اینبار نه تنها برای امام حسین (علیه السلام) بلکه به یاد فرزندش این سید جلیل القدر، سید روح الله برپا شده است، شرکت می کنند؟

نخستین بار بود که برای تهیه گزارش به پشت صحنه تعزیه رفتم و از نزدیک هیاهو و هیجان آن طرف صحنه را که هیچکس نمی بیند، لمس کردم که چگونه برای برپایی یک مجلس تعزیه زحمت کشیده می شود و ما از آن بی خبریم.

این خود دلیلی محکم است بر دلدادگی این شبیه خوانان به امام راحل که به جز تحمل سختی و مسافت طولانی راه، زحمت اجرای سنگین تعزیه عاشورا را نیز متحمل شدند تا یاد امام زنده بماند.

وقتی دلیل برگزاری این مراسم را از شبیه خوان امام حسین (علیه السلام) پرسیدم،‌ گفت: عشق ما حسین است اما اگر امام خمینی (ره) نبود معلوم نبود که ما الآن حسینی بودیم یا نه!

محمد مهدی میراحمدی که شبیه خوانی را از 6 سالگی شروع کرده، می گوید: امام(ره) برای اسلام خیلی زحمت کشیده است و اگر او نبود ما به این راحتی نمی توانستیم برای امام حسین (علیه السلام) عزاداری کنیم.

امیرعباس 12ساله هم که حتی امام خمینی (ره) را ندیده و تصویر ایشان را تنها از تلویزیون مشاهده کرده است، می گوید: پدرم به من گفته است که امام خیلی مهربان و شجاع بود، همین دیروز که لحظه ارتحال امام را تلویزیون پخش می کرد، دیدم گریه می کرد و به مادرم گفت: هنوز باورش نمی شود امام از دنیا رفته است.

اجرای تعزیه تقریبا به نیمه ها رسیده بود که دیدم هیجان خاصی در میدان ایجاد شد و از پشت صحنه تعزیه، مخالف خوانان با اسب به میدان رفتند، صحنه مبارز طلبی اشقیاء بود که امام را به میدان می خواندند، ترس و هیجان، دلت را می لرزاند، امام تنها بود و هیچ یاری نداشت اما با اقتدار و شجاعت آنها را به امر به معروف و نهی از منکر دعوت می کرد و از کثرت لشکر دشمن ترسی نداشت.

مردی عصا به دست را دیدم که در میدان تعزیه عبایی را به دوش انداخته و در مظلومیت اباعبدالله اشک می ریخت، خلوتش را بهم ریختم و بعد از سلام و احوالپرسی از او سوال کردم، برای امام خمینی گریه می کنید؟ در جوابم به قیام 15 خرداد اشاره کرد و گفت: " کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا "

هوشنگ انکوتی که حالا دیگر یکی از پیشکسوتان تعزیه استان است، ادامه داد: یادم می آید در دوران ابتدایی که در زمان طاغوت بود معلممان به ما گفت: فردا هر کس در مجلس شبیه خوانی شرکت کند، با فلک تنبیهش می کنم اما هیچ یک از بچه ها گوش به حرفش نکردند و همه در تعزیه شرکت کردند و تازه فردای آن روز هم در مدرسه زنگ تفریح روی حیات مدرسه تعزیه می خواندیم.

وی ادامه داد: امام خمینی آمد و اسلام را زنده کرد و گرنه ما به این راحتی و در این امنیت نمی توانستیم در مجالس عزاداری اهل بیت (علیهم السلام) شرکت کنیم و هر چه داریم از برکت همین انقلاب خمینی است.

تعزیه رو به پایان بود و امام حسین (علیه السلام) ندای " هل من ناصر ینصرنی " را فریاد می زد، صحنه بسیار زیبایی بود در این قسمت اوج سختی تدارکات تعزیه معلوم می شود؛ افراد زیادی در نقش جنیان و فرشتگان بر روی صحنه تعزیه حاضر می شوند تا امام حسین (علیه السلام) را یاری کنند اما امام قبول نمی کند.

به نظرم آمد در مورد سختی های اجرای این قسمت از تعزیه بیشتر بدانم برای همین سراغ مسئول تدارکات گروه را گرفتم که فردی به نام علی افضلی را معرفی کردند.

وقتی از او در مورد این قسمت تعزیه پرسیدم، گفت: اجرای این قسمت تعزیه خیلی سخت است اما ما در روستای ده زیار- محل خودمان- در روز عاشورا نزدیک 200 نفر این قسمت تعزیه را اجرا می کنند اما با توجه به کمی امکانات در شهر، این قسمت محدودتر شده است.

پیش خودم گفتم بگذار میزان علاقه اش به امام خمینی (ره) را بسنجم، از او پرسیدم سختی کار اذیتت نمی کند؟‌ آنجا روز عاشوراست ولی اینجا که با عاشورا مرتبط نیست.

در جوابم گفت: طوری نیست، برای امام است، خودمان داربست می بندیم، خودمان نگهبانی می دهیم، خودمان هم تعزیه می خوانیم.

گزارش از: ثارالله انکوتی

پایان پیام/