شناخت درست شاهنامه در گرو درک تفاوت های اساطیر، قصص و افسانه است

علی معلم دامغانی، در مراسم رونمایی و بررسی کتاب «فرهنگ شاهنامه» نوشته دکتر علی رواقی، شاهنامه‌ فردوسی را کتابی سراسر حکمت دانست که تنها گام کوچکی در شناخت آن برداشته شده است.

به گزارش خبرنگار شبستان، مراسم رونمایی از کتاب "فرهنگ شاهنامه" امروز سه‌شنبه 20 اردیبهشت با حضور علی معلم دامغانی، رییس فرهنگستان هنر ایران، دکتر علی رواقی نویسنده کتاب، هادی سعیدی کیاسری، دکتر ژاله آموزگار، دکتر فتح‌الله مجتبایی در سرای اهل قلم بیست و چهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران برگزار شد.

 

 

در این مراسم علی معلم دامغانی ضمن خیرمقدم به میهمانان گفت: این برای من بزرگ‌ترین سعادت است که در محضر استادانی چون دکتر آموزگار، دکتر رواقی و مجتبایی هستم.

 

 

 

وی افزود: یکی از ابیاتی که در شاهنامه فردوسی دستاویز دشمنان است بیتی است که در آن از آمیزش نژاد‌ها یاد می‌شود و می‌گوید که از ایران و توران و از تازیان نژادی پدید می‌آید. اکنون سؤال من این است که آیا پیش از اسلام در سرزمین ایران این آمیزش نژاد‌ها و نسل‌ها وجود نداشته است؟!

 

 

وی ادامه داد: قبل از اسلام مادها، پارس‌ها در جنوب و اقوام کوچک‌تر در جاهای مختلف این سرزمین گسترده بودند و این آمیزش نژادی متعلق به پس از اسلام نیست.

 

 

وی تصریح کرد: آرزومندی حکیم ابوالقاسم فردوسی از پیوند اقوام کوچک این بود که روزگاری ایران بزرگ را بسازد، ایران بزرگی که هم‌اکنون نیز ما آرزوی تحقق آن را داریم. اگرچه اغراق در این معنی نیز درست نیست، اما شایسته است در اندیشه روح چنین مطلبی جست‌وجو چیزی تلاش کنیم.

 

 

وی عنوان کرد: کتاب حکیم ابوالقاسم فردوسی کتابی سراسر حکمت است که گام نخستین شناخت آثار آن، کتاب "فرهنگ شاهنامه" است چرا که در حوزه شاهنامه‌شناسی نکته‌های متعددی وجود دارد. البته جای خطا در خوانش این متن گرانبها وجود دارد تا آنجا که برخی اساتید نیز با افراط‌ها و اشتباهاتی در خوانش این متن مواجه شده‌اند مثلا خروار را با گوشوار که زیور زنانه است در یک بیت به کار برده‌اند که تحمل چنین امری برای اهل فن و اهل ادب دشوار است.

 

 

معلم گفت: نکته پایانی که به آن اشاره می‌کنم، ندانستن نفرین از آفرین است چرا که دیری است ایرانیان به این امر گرفتار آمده‌اند، امروز وقتی که ما اساطیر را به جای قصص و قصص را به جای افسانه به کار می‌بریم، همین‌جاست که نفرین را از آفرین باز نمی‌شناسیم، از همین روست که جا دارد تحقیقات بیشتری در حوزه شاهنامه‌شناسی صورت گیرد.

 

 

پایان پیام/

کد خبر 37432

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha