خبرگزاری شبستان: خداوند متعال در آیه یک صد و بیست و هفت سوره بقره فرموده است: «هنگامى که ابراهیم و اسماعیل (ع) دیوارهاى کعبه را برافراشتند و عرضه داشتند پروردگارا از ما بپذیر که تو شنوا و دانایى.»
و در آیه هیجدهم سوره توبه فرموده است: «همانا فقط کسانى که به خدا و روز قیامت ایمان آورده، نماز را بر پا مى دارند و زکات را مى پردازند و از کسى جز خدا نمى ترسند و مساجد را آباد مى کنند و شاید که ایشان از هدایت یافتگان باشند.»
بدان که این آیه را شأن نزول و داستانى است: یکى از سران قریش اسیر مسلمانان شد. گروهى از مسلمانان او را سرزنش کردند که کافر است و قطع پیوند خویشاوندى کرده است و مشرکان را در جنگ با پیامبر (ص) و مسلمانان یارى داده است.آن مرد گفت: چرا فقط معایب ما را برمى شمرید و کارهاى پسندیده ما را نمى گویید؟
گفتند: کارهاى پسنده شما چیست؟ گفت: ما مسجد الحرام را آباد مى داریم، پرده دار کعبه ایم، اسیران را آزاد مى کنیم، اشخاص خائف و ترسان را امان مى دهیم و عهده دار سقایت حاجیانیم و خداوند متعال، آیه هفدهم سوره توبه را نازل فرمود :که در آن مى فرماید «مشرکان را که خود گواهى بر کفر خویش مى دهند نرسد که مساجد را آباد دارند. اعمال آنان تباه است.» و سپس فرموده است: «همانا فقط آباد کردن مساجد بر عهده کسانى است که به خدا و روز قیامت ایمان دارند.
مشرکان مى پنداشته اند که آبادى مسجد یعنى ساختمان آن و رفت و روب و و آراستن و گچکارى و امثال آن است و خداوند بیان فرموده است: که آبادى مساجد نخست به ایمان آوردن به خداوند و سپس به فراوانى رکوع و سجود و اطاعت و عبادت است.
و خداوند در سوره نور فرموده است: «در خانه هایى که خداوند اجازه فرموده برافراشته شود و نام خداوند در آن برده شود.» و منظور مساجد است که بدین گونه آباد و مرمت مى شود و آیه یک صد و بیست و هفتم سوره بقره هم ناظر به همین معنى است.
و خداوند متعال در سوره جن فرموده است: «همانا مساجد مخصوص خداست پس نباید با خداوند هیچ کس غیر از او را پرستش کنید.» و بدین گونه مساجد را به خود اضافه تخصیصى فرموده، همچنان که کعبه را بر خود اضافه فرموده و گفته است «پس پروردگار این خانه را عبادت کنند.»امام صادق(ع) فرموده است: خداوند به چیزى برتر از سکوت و رفتن به مسجد پرستش نشده است.
و فرموده است: سه چیز به پیشگاه خداوند عزوجل شکایت مى برند:
مسجدى که خراب شده و مردم در آن نماز نمى گزارند. دانایى که میان نادانان گرفتار باشد. قرآن بسته اى که بر آن گرد و خاک نشسته و کسى آن را نمى خواند.
امام باقر(ع) فرموده است: در کوفه مساجدى فرخنده و مساجدى لعنت شده است.
اما مساجد فرخنده و مبارک، از جمله آنها مسجد غنى است و به خدا سوگند که قبله آن مستقیم و سرشت آن پاکیزه است و همانا آن را مرد مؤمنى ساخته است و دنیا از میان نخواهد رفت مگر اینکه کنار آن مسجد دو چشمه خواهد جوشید و کنار آن دو بوستان به وجود خواهد آمد. ولى اهل آن مسجد نفرین شده اند و سعادت حضور در آن از ایشان سلب شده است. دیگر مسجد بنى ظفر و مسجد سهله و مسجد حمراء و مسجد جعفى است که امروز دیگر مسجد ایشان نیست و به آن درس هم مى گویند.
اما مساجد نفرین شده عبارت است از: مسجد ثقیف، مسجد اشعث، مسجد جریر بجلى و مسجد سماک و مسجدى در ناحیه حمراء که بر روى گور فرعونى از فرعونهاى روزگار ساخته شده است.
مساجدی که نماز خواندن در آن نهی شده است
امام صادق (ع) فرموده است:
امیر المؤمنین على (ع) از نماز گزاردن در پنج مسجد کوفه نهى فرموده است، مسجد اشعث بن قیس، مسجد جریر بن عبد الله بجلى، مسجد سماک بن مخرمة، مسجد شبث بن ربعى و مسجد تیم.
گوید: امیر المؤمنین على (ع) هر گاه به مسجد آنان مى نگریست مى فرمود: این همچون بیعت تیم است و معناى آن این بود که آنان از روى بغض و کینه، همراه على (ع) نماز نمى گزاردند. نفرین خدا بر آنان باد.
امیر المؤمنین على (ع) فرموده است:حریم مسجد از هر سو چهل ذراع است و همسایگى مسجد از هر سو تا چهل خانه است.
پیامبر (ص) فرموده اند: هر کس مسجدى را رفت و روب کند، خداوند برایش پاداش آزاد کردن برده یى مى نویسد و هر کس هر چیزى را از آن که چشمى را ناخوش آید بیرون برد (غبارروبى کند) خدایش دو بهره از رحمت خویش برایش مى نویسد و همان حضرت فرموده اند: هر کس روز پنجشنبه و شب جمعه مسجد را جاروب کند و همان اندازه خاکى که در چشم مى نشیند، بیرون ببرد خدایش او را مى آمرزد.
منبع:روضة الواعظین / ترجمه مهدوى دامغانى، ص536
پایان پیام/
نظر شما