«سیاست هسته‌ای دولت احمدی نژاد و مواضع شخصیت‌ها»

به گزارش خبرگزاری شبستان، مطرح‌شدن پرونده‌ی هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران در آژانس بین‌المللی انرژی و سپس شورای امنیت سازمان ملل، یکی از موضوعات بسیار مهم در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران به‌خصوص از دوره‌ی هشتم ریاست‌جمهوری تا دوره‌ی دهم بوده است.
بی‌تردید پرونده‌ی هسته‌ای ایران بهانه‌ای برای سردمداران نظام سلطه‌ی جهانی برای تحت فشار قرار دادن بیشترِ جمهوری اسلامی ایران بوده است. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اکثریت ملت ایران، انرژی هسته‌ای را حق مسلم خود دانسته و از آن دفاع می‌کنند.
در میان نخبگان سیاسی هم موضع‌گیری‌های متفاوتی وجود دارد: گروهی پافشاری بر حقِ هسته‌ای را خلاف منافع ملی و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران دانسته و در دوره‌ی ششم مجلس آشکارا از رهبری معظم انقلاب خواستند تسلیم شود و تا دیر نشده جام زهر را بنوشد. اصلاح‌طلبان تلاش می‌کردند با تنش‌زدایی و اعتمادسازی مانع ارسال پرونده‌ی ایران به شورای امنیت سازمان ملل شوند، حتی اگر به تعطیلی تمام مراکز هسته‌ای ایران بینجامد.
نخبگان سیاسی اصلاح‌طلب براساس مبانی معرفتی خود درگیری با نظام سلطه را به نفع جمهوری اسلامی ایران ندانسته و همراهی و گفت‌و‌گو با نظام ظالمانه و ناعادلانه‌ی جهانی را طلب می‌کردند، درحالی‌که نخبگان اصول‌گرا عقب‌نشینی در پرونده‌ی هسته‌ای را معادل عقب‌نشینی نظام اسلامی و انقلاب اسلامی در برابر نظام سلطه می‌دانند. آنها معتقدند پافشاری بر این حق خواهد توانست به استقلال واقعی در سیاست خارجی بینجامد و عقب‌نشینی در برابر این حق را معادل تسلیم می‌دانند که به دنبال آن باید جمهوری اسلامی ایران آماده‌ی عقب‌نشینی در حوزه‌های دیگر باشد.
مرکز اسناد انقلاب اسلامی «سیاست هسته‌ای دولت احمدی نژاد و مواضع شخصیت‌ها»را در 316 صفحه و با شمارگان یک هزار و 500 نسخه راهی بازار نشر کرده است.
پایان پیام/