یحیی علوی فرد، مدیر انتشارات عمو علوی در مورد علل کپی کاری به خبرنگار شبستان گفت: سوژه های هنری از دو راه بدست می آید. کشف در طبیعت و تحت تاثیر طبیعت واقع شدن و یا تحت تاثیر آثار دیگران قرار گرفتن. بخش اول کشف هنری است که نوآوری در آن است. در بخش دوم بحث زیاد است زیرا شکل های مختلف دارد که برخی از آنها مجاز است و بعضی غیرمجازند.
علوی فرد با اشاره به اینکه کپی کاری از قدیم وجود داشته است، بیان کرد: اگر هنرمند بخشی از اثر هنری دیگری را در ضمن کار خود بیاورد به این کار تضمین می گویند. این در ادبیات قدیم ما وجود داشته است و در حال حاضر نیز در ادبیات معاصر و کودک ما هم هست و کسی آن را نکوهش نکرده است.
وی خاطرنشان کرد: گاهی هنرمندان کلیت اثر هنری هنرمند دیگر را در اثر خود می آورند، این کار دو حالت دارد. برخی شاعرها وزن و قافیه شعر شاعر دیگر را با موضوع دیگر ادامه می دهند. به این کار به استقبال رفتن اثر می گویند. در حالت دوم شاعر همان وزن و قافیه را حفظ می کند و محتوا را رد می کند در حقیقت محتوا را برعکس می کند که به آن نقیضه می گویند. این موارد هم در ادبیات قدیم و هم در ادبیات معاصر وجود دارد. در مورد اول مثلا شعر" من به خال لبت گرفتار شدم" را برمی دارد و در قالب و موضوع دیگری می برد. در حالت دوم محتوا را عکس می کند و می گوید "تو که خال لبی وز چه گرفتاری شدی".
مدیر انتشارات عمو علوی با بیان اینکه سرقت ادبی در ادبیات قدیم که بوده است و الان بیشتر است، تصریح کرد: در ادبیات معاصر متاسفانه سرقت ادبی در چند فضای مختلف از جمله اینترنت، نشریات و کتاب اتفاق می افتد. متاسفانه در ادبیات کودک هم شاهد سرقت ادبی هستیم.
این شاعر و نویسنده یادآور شد: سرقت ادبی قابل پیگیری است. در سرقت ادبی طرف نه استقبال و نه نقیضه می کند بلکه اثر را به اسم خود بازنویسی می کند. این عمل را در کتاب، نشریات و فضای اینترنتی داریم.
علوی فرد با اشاره به اینکه کمتر هنرمندی آثارش دو سه باری سرقت نشده است، عنوان کرد: برای من هم در زمینه داستان و هم در مورد شعر این اتفاق افتاده است. کتاب شعر کردی با ترجمه فارسی دارم که یکی از نویسندگان کودک و نوجوان دقیقا دو تا از ترجمه های من را به عنوان داستان در نشریه خود چاپ کرد. یک ناشر کودک و نوجوان هم کتاب عرفان نظرآهاری را به اسم خود منتشر کرد که صدای زیادی هم کرد.
علوی فرد چند عامل را در کپی کاری آثار هنری دخیل دانست و افزود: متاسفانه فضای رقابتی کاذب ایجاد شده در جامعه در این قضیه کم تاثیر نیست. هر نویسنده سبک و توان خاص خود را داراست. برخی به خاطر حضور در انجمن ها تحت تاثیر افراد قرار می گیرند و چون کسب شخصی ندارند و از آثار و سبک دیگران خوششان می آید و در استفاده از آثار و سبک آنها احساس مالکیت می کنند. این دسته از افراد کسانی هستند که به سبک شخصی دست نیافتند.
مدیر انتشارات عمو علوی تصریح کرد: دسته دوم کپی کاران، هنرمندان حرفه ای هستند که با کمبود سوژه مواجه هستند. خیلی از مواقع افراد زبردست و شاعر و نویسندگان حرفه ای، سوژه ای ندارند و از نظر و حرف و سوژه دیگران استفاده می کنند.
وی با اعتقاد بر اینکه ذهن و یا جیب خالی هنرمند را به سمت و سوی کپی کاری سوق می دهد، اظهار داشت: بحث سودجویی اقتصادی از طرف ناشران و هم از طرف نویسندگان اتفاق می افتد اما برای ناشران بیشتر اتفاق می افتد. ناشر می بیند که یک اثر پر فرورش شده است. خودش اثر را برمی دارد، متن ها را جابجا می کند و یا بخشی از سوژه را برمی دارد و کتابی به اسم خود چاپ می کند و فکر می کند تا کسی متوجه قضیه شود کلی کتاب فروخته است، به این کار کتاب سازی می گویند که کم هم نیست، حتی برخی از انیمیشن های مختلف مثل تام و جری استفاده می کنند و کتاب می نویسند.
پایان پیام/
نظر شما