به گزارش خبرگزاری شبستان از گیلان: فصل گرما و گرمازدگی، فصل سرما و سرماخوردگی، دل پیچه‌های گاه و بیگاه، تب و لرز و ویروس‌های وقت و بی‌وقت و... همه بهانه‌ای می شود تا به یک پزشک حاذق مراجعه کرد تا با یک ویزیت، یک معاینه چند دقیقه ای به قول معروف رو به شفا بروی.
اما کسی که وقتی چشم باز کردم و برای دردهایم به پیشش رفتم یک پزشک چند دقیقه‌ای نبود. ویزیتی هم که می گرفت فقط پول نقد نبود. تخم مرغ و مرغ و دوغ و ماست و.... از محصولات رنگارنگ روستایی بود که بیشتر بیمارانش بجای ویزیت، پیشکش می کردند.
آقای دکتر هم می‌گرفت و لبخند می‌زد و با مهربانی مریض را ویزیت می‌کرد.
پزشک شدن توی همه جوامع از یک درجه و رتبه بالایی برخوردار است. همه یک جور ویژه به پزشکان احترام می‌گذارند. توی کشور ما هم همینطور. شاید کمی بیشتر. اما اینکه مثل خیلی از پزشکان معروف قدیمی فقط طبابت نکنی و در کنارش به کارهای دیگر بپردازی، اینروزها کمتر به چشم می‌خورد.
اما امروز اول شهریور ماه، همزمان با زادروز بوعلی سینا، به پاس تألیفات و خدمات وی به علوم پزشکی و فعالیتش در این رشته، و تجلیل از پزشکان، در ایران روز پزشک نام گذاری شده‌است.
من هم به همین بهانه سراغ پزشک خانوادگیم رفتم که تمام دوران کودکی‌ام را با او و به شوق تشویق و ترغیبش برای خوب زیستن همیشه ایام مریض بودم.
چون نه تنها به دنبال درد جسم بیمارانش بود بلکه در کنار همین ویزیت، کلی مشاوره‌های زندگی می‌داد. میگفت اگر ریشه یک بیماری را به درستی پیدا کنی می توانی ویزیت بهتری را برای بیمارت داشته باشی. او معتقد بود ریشه همه بیماری‌ها در مصاحبت با بیمار آشکار می‌شود و بسیاری از این بیماری‌ها منشاء روحی دارند. یعنی نسبت به بیمارانش بی‌تفاوت نبود. برای همین منظور خیلی‌ها دعا گویش هستند.
کاری که اینروزها کمتر پزشکی انجام می دهد و برای گرفتن ویزیت بیشتر حاضر است سرپایی بیماران را معاینه کرده و در راه نسخه را برایش بپیچد.
دکتر من، دکتر محمدعلی فائق، پزشک عمومی است که سال‌ها در شهر رشت طبابت کرده است. او صاحب امتیاز و مدیر مسئول فصلنامه سیاسی- ادبی- فرهنگی "گیلان ما" و همچنین صاحب امتیاز فصلنامه پژوهشی– علوم انسانی "ره آورد گیل" نیز است.
دکتر محمدعلی فائق، در سال 1303 شمسی در شهر رشت دیده به جهان گشود و پس از طی دوره متوسطه، در سال 1334 از دانشگاه تبریز در رشته پزشکی فارغ التحصیل و به عنوان پزشک عمومی به استخدام آموزش و پرورش درآمد.
از همان دوران دانشجویی به فعالیت‌های اجتماعی و مطبوعاتی علاقه و عشق وافری داشت از این رو در سال 1328 که از موسسین (حزب ایران) در تبریز بود از پدرش زنده یاد، حاج علی فائق که عمری در تنویر افکار عمومی مشغول بود و از علاقمندان دلسوز و دل آگاه این مرز و بوم به شمار می‌رفت درخواست کرد امتیاز روزنامه‌ای به نام (گیلان ما) را که خود نام آن را انتخاب کرده بود، از وزارت کشور اخذ کند.
این تقاضا از سوی پدرش اجابت شد و نشریه گیلان ما در 27 آبانماه 1328 با نشر(نخستین شماره) تا کنون که بیش از 65 سال از آن می گذرد، اعلام حضور کرده است.
روزنامه و فصلنامه گیلان ما در طول حیات خود فراز و نشیب‌های زیادی داشته و در مجموع توانسته است با حضور فعال خود در عالم مطبوعات رسالت سیاسی– ادبی و فرهنگی خود را به خوبی ایفا کند.
دکتر فائق در نخستین پنج شنبه هر ماه استادان دانشگاه، پژوهشگران، مورخین، ادیبان و زنده دلان گیلان را از سراسر استان و گروهی را نیز از خارج استان با نامه و یا تلفن به سالن بزرگ اجتماعات فصلنامه گیلان ما که مزین به تصاویر بزرگان علم و دانش ایران زمین است به تضارب آراء فرا می‌خواند و اسم آن را (انجمن مهرورزان گیل) گذاشته است.
پس از شکل پذیری عاشقانه انجمن مهرورزان گیل، تاسیس (موسسه فرهنگی مهرورزان گیلان پژوه) است که با هدف مطالعات گیلان شناسی و جمع آوری و ثبت واژگان و کنایات زبان گیلکی و گردآوری آیین‌ها و باور داشت‌های مردم گیلان و فعالیت‌های فرهنگی دیگر با کسب مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ثبت در اداره ثبت شرکت‌های رشت، فعالیت خود را عملا از اواخر سال 1387 آغاز کرد.
موسسان این موسسه فرهنگی 15 نفر از پژوهشگران، ادیبان و استادان دانشگاه هستند، که هر ماه سخنرانی علمی، فرهنگی و ادبی با شرکت عام برگزار می کنند که امید است گام‌های بلندی را در اعتلای فرهنگ بومی و تهیه دانشنامه گیلان، بر دارد.
"گیلان ما" اکنون با قدمت 65 سال، سابقه حضور در دنیای مطبوعات ایران و انتشار چند ویژه نامه از جمله: ویژه‌نامه زنده یاد استاد ابراهیم پورداوود، ویژه نامه دانشمند نامی ایرانی پروفسور فضل‌الله رضا، ویژه نامه نوروز 1388، ویژه‌نامه(60 سالگی گیلان ما) و همچنین نشریه "ره آورد گیل" را با فعالیت درخشان در امر پژوهش‌های علمی در علوم انسانی که هر دو فصلنامه در رشت منتشر می‌شوند را در کارنامه خود دارد که نه تنها در سطح استان گیلان بلکه ایران، اروپا، استرالیا، آمریکا و کانادا مشتاقان و مشترکان زیادی دارد.
از این رو فقط استاد هوشنگ عباسی بود که در تاریخ 23 اسفند 1392 کتاب شناختنامه دکتر محمدعلی فایق را به پاس تلاش در عرصه فرهنگی، توسط انجمن مهرورزان گیل، رونمایی کرد.
هر چه گویم عشق را شرح و بیان چون به عشق آیم خجل گردم از آن
دکتر فائق مرد بزرگ، پزشک حاذق و یک فرهنگی ارزشمند است که در اعتلای فرهنگ بومی استان نقش برجسته ای دارد. او را قیم شادی‌هایم نام گذاشتم. به قدری دوستش دارم که جای خالی پدر بزرگ‌ها و حتی بهتر است بگویم جای خالی کودکی‌ام را برایم پر می کند.
او را نه بخاطر اینکه یک پزشک است او را نه بخاطر اینکه مویی سپید کرده در این گرد روزگار، او را به خاطر اینکه به احساس من شکل و رنگ زندگی داد،کسی که مشوقم برای رسالت خبرنگاری بود و اینکه یک زن می‌تواند بنویسد و در جامعه حضور ارزشمندی داشته باشد، ارج می‌نهم.
به نام روز پزشک از او و همه کسانی که درد جسمم را نه، درد روح آدمی را تسکین می دهند؛ ادای احترام می کنم.
پایان پیام/
نظر شما