به گزارش خبرنگار شبستان ، جهانگیر نصری اشرفی در گزارش خود از جشنواره موسیقی نواحی رکه در تالار وحدت برای حاضران در اختتامیه بیان می شد گفت: پیش از هرچیز از همه ی اساتید ، خنیاگران ، سخنرانان و سخنورانی که دعوتم را جهت حضور و همکاری در این جشنواره پذیرفته اند فروتنانه سپاسگزاری می کنم.
اشرفی افزود :بدیهی است ساز و کار طراحی شده در جشنواره ی هفتم بی استفاده از تجارب گرانسنگ جشنواره های پیشین خاصه جشنواره های خاطره انگیزی که به میزبانی مسئولان و مردم مهربان کرمان ودرایت هنرمند ارجمند جناب آقای درویشی برگزار شد ممکن نبود.
وی تصریح کرد :اگرچه بستر این تعامل و همدلی در اثر توجه و اهتمام ویژه ی معاون محترم امور هنری جناب آقای دکتر شاه آبادی و همکاران عالیقدر ایشان در راه اندازی مجدد جشنواره ی موسیقی نواحی ایران مقدور شد و اینجانب از طرف خود و خنیاگران و هنرمندان شرکت کننده در این جشنواره به خاطر افروختن این چراغ روشنی بخش، از ایشان سپاسگزاری می کنم .
وی بیان داشت : متأسفم که این فرصت اندک ، مجالی برای نام بردن از ده ها تن از دوستان فرهیخته ام باقی نمی گذارد که بی وجود آنان هفتمین جشنواره موسیقی نواحی ، دست کم در این سطح و کیفیت قابل عرضه نبود. همه ی این کوشش ها در جهت برگزاری جشنواره ای صورت پذیرفت که ماهیتا" به موسیقی فرهنگ ها و پاره فرهنگ های ایرانی و داستان های خنیایی اختصاص دارد.
دبیر هفتمین جشنواره موسیقی نواحی خاطرنشان کرد : صاحبنظران کم و بیش به اهمیت جشنواره‌های موسیقی (قومی-عشایری) به عنوان مقوله ای راهبردی در حوزه فرهنگ و هنر تاریخی و شفاهی کشور واقف هستند. مسئله این است که در جامعه عمدتاً شفاهی ایران انواع موسیقی قومی-عشایری همچون خط و الفبایی نامرئی و در قالب مکاتب فاخر و ارجمند هنری، حامل و ناقل بخش مهمی از دستاوردها و دانش معنوی تاریخ اجتماعی ایران بوده و بنابراین اعتبار آن تنها به چند کارگان و شماری از ملودی‌های ظاهراً ساده محدود نیست. به همین دلیل نحوه ی برگزاری و نگاه به اینگونه جشنواره‌ها در قیاس با دیگر جشنواره‌های موسیقی می‌بایست با اعتنا به همه ی جنبه های فرهنگ تاریخی صورت پذیرد.
اشرفی گفت : اینگونه جشنواره‌ها از یک سو می‌توانند مبین ظرفیت‌های بی‌بدیل موسیقی اقوام ایرانی بوده و از دیگر سو عاملی تعیین کننده در شناسایی و تثبیت عناصر بنیادی و ماهوی این رپرتوار به شمار آیند.
این پژوهشگر موسیقی قومی عشایری در ادادمه افزود : بدیهی است انکشاف وجوه بسیار گستردۀ موسیقی قومی – عشایری که محصول قرن‌ها و شاید چند هزاره تعامل و تلفیق دستاوردهای ذوقی و اجتماعی مردم ایران است، تنها به اتکای تحقیقات پراکندۀ معدودی از محققان میسر نیست. بنابراین کشف همۀ جنبه‌ها و ویژگی‌های منحصر به فرد آن با استفاده از دانش همۀ آگاهان و عالمان فرهنگ و قوم موسیقی‌شناسان و با بهره‌برداری از پژوهش‌های نظام‌مند و مستمر محققان به ویژه جلب همکاری پژوهشگران محلی امکانپذیر است.
وی گفت : در عین حال اهداف و برنامه‌های چنین جشنواره¬هایی می بایست به صورت تقویمی و لااقل برای یک دورۀ چند ساله تبیین و تعریف شود تا جشنواره‌های آتی از نظر محتوایی و شکلی دچار تکرار نشوند.
این مدرس موسیقی عنوان کرد : بر اساس چنین برداشتی لازم بود تا طی ساز و کاری تعریف شده جشنواره های موسیقی اقوام و عشایر ایرانی هر کدام از کارکرد ، شخصیت و ساختار متمایزی برخوردارشوند.
وی گفت : بر این اساس قبل از هر چیز لازم دیده شد تا با توجه به گستردگی رپرتوارهای موسیقی مناطق مختلف و نیز حضور و وجود فرهنگ‌ها و پاره فرهنگ‌ها جهت انسجام بخشیدن و تعریفی مشخص از هر جشنواره، کلیت کارگان‌های بومی براساس حوزه‌های مهم فرهنگی تفکیک و نوعی از دسته بندی متریک ایجاد شود.
اشرفی اظهار داشت :این طبقه‌بندی با ایجاد تمهیدات کارگاهی و سخنرانی‌های پژوهشیِ پیش‌بینی شده، بستر لازم را جهت بررسی بسیاری از موضوعات فنی و ساختاری و پدیده‌های مادی و معنوی مرتبط با آن فراهم ساخت.
وی افزود:از همین رو طی شش روز از افتتاح جشنواره در کرمان و اختتام آن در تهران علاوه بر اجراهای صحنه ایِ گروه های موسیقی که در تالارهای مختلف تهران و کرمان در جریان بود، جمعی از شاخص ترین خنیاگران اقوام و عشایر ایرانی و نیز خنیاگرانی برگزیده از کشورهای گرجستان ، جمهوری آذربایجان ، تاجیکستان، افغانستان و ازبکستان در مباحث کارگاهی و سخنرانی های دانشگاه تهران ، خانه ی موسیقی و نیز تالار رودکی اصیل ترین و قدیم ترین منظومه ها و داستان های موسیقایی و خنیایی را برای پژوهشگران ، موسیقی شناسان ، دانشجویان و علاقمندان به موسیقی خنیایی به اجرا در آوردند تا این رویداد دست کم بازتاب بخشی از ماهیت ارجمند خنیاگری ایرانی باشد.
اشرفی در پایان گفت : فروتنانه از احساس مسئولیت و همه ی همراهی ها، راهنمایی ها خاصه حوصله و بردباری مثال زدنی ریاست محترم جشنواره و سرپرست فرهیخته ی دفتر موسیقی جناب آقای علی ترابی قدردانی کرده و امیدوارم شایسته الطاف و اعتمادی که همواره به من داشته اند، بوده باشم.
پایان پیام/
نظر شما