میراث فاطمه، فقط به ام کلثوم رسید

خبرگزاری شبستان: 21 جمادی الثانی مصادف است با سالروز رحلت جانگداز حضرت ام کلثوم که در برخی روایات از وی به عنوان بهترین دختر امیرالمومنان علی (ع) یاد شده است.

تولد حضرت ام کلثوم (س)
ام کلثوم کبری چهارمین فرزند حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) بود وی پس از امام حسن(ع)، امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) در شهر مدینه، دیده به جهان گشود تاریخ تولد او در برخی کتب و روایات شیعی پس از سال هشتم هجرت و در زمان حیات رسول گرامی اسلام، حضرت محمد (ص) ذکر شده است.

عزاداری حضرت ام کلثوم (س) در سوگ فاطمه زهرا (س)
فتال نیشابوری در روضة الواعظین می نویسد: هنگامی که فاطمه (س) از دنیا رفت، مردم مدینه یکپارچه صدای ناله سر دادند، زنان بنی هاشم در خانه آن حضرت گرد آمدند و صدای شیون آنها در همه جا پیچید؛ آنچنان که مدینه از ناله و فریاد آنان به لرزه درآمد می گفتند: ای سید و سرور ما و ای دختر رسول خدا صلی ا... علیه و آله.

مردم دسته دسته به نزد علی (ع) آمده در حالی که حسن و حسین (ع) در جلوی آن حضرت نشسته و گریه می کردند و مردم نیز از گریه آن دو گریان می شدند.

ام کلثوم (س) در حالی که روبند به چهره داشت و چادر عربی بر سر افکنده بود از خانه بیرون آمد و فریاد می زد: ای جد بزرگوار! و ای رسول خدا! اکنون به حق، تو را از دست دادم و هیچگاه دیگر تو را نخواهم دید.

میراث فاطمه، فقط به ام کلثوم رسید
علامه مجلسی رضوان الله علیه به نقل از مصباح الانوار می نویسد: فاطمه (س) در لحظه وفات به علی (ع) فرمود: وقتی از دنیا رفتم، خودت غسل مرا به عهده بگیر، کفن بر من بپوشان، بر پیکرم نماز بخوان، مرا در قبر قرار ده، سنگ احد را بگذارد، خاک بر من بریز، بالای سرم بنشین و قرآن و دعا زیاد بخوان؛ چون در آن لحظه میت به همنشینی زندگان بسیار محتاج است سپس فاطمه (س) ام کلثوم را به خودش چسباند و فرمود: هنگامی که این دخترم به سن رشد و بلوغ رسید، وسایل منزل مال اوست و او را به خدا می سپارم طبق متن روایت، وسایل خانه حضرت زهرا (س)، فقط به ام کلثوم رسیده است.

حضرت ام کلثوم، بزرگ راوی واقعه عاشورا
حضرت ام کلثوم (س) با حضور در واقعه کربلا در مدت اسارت، همواره با سخنان فصیح و بلیغ خود ستم حاکمان را افشا می کرد پس از واقعه کربلا، وی در جمع انبوه حاضران به سخنرانی پرداخت و آنان را به خاطر سستی و کوتاهی در یاری کردن امام حسین (ع) نکوهش کرد.

در بدو ورود به کوفه مردم به تماشای آنان گرد آمده بودند، ام کلثوم (س) بر سر آنان فریاد کشید و فرمود: یا اهل الکوفه! اما تستعیون من الله و رسوله آن تنظروا الی حرم النبی؟! ... ار مردم کوفه! آیا از خدا و رسولش شرم نمی کنید، از اینکه به حرم و دودمان پیامبر نگاه می کنید؟

و در جای دیگر چنین آمده است هنگام ورود اهل بیت (ع) به شام، ام کلثوم (س) شمر را طلبید و از او خواست که آنان را از دروازه ای وارد کنند که اجتماع کمتری باشند و سرهای مقدس و مطهر شهدا را دورتر نگه دارند تا مردم به تماشای آنها پرداخته و کمتر به چهره اهل بیت پیامبر (ص) نگاه کنند.

شمر به لحاظ بی دینی و خباثت ذاتی، دقیقاً برعکس خواست او عمل کرد و اسیران را از دروازه ساعات وارد دمشق کرد.

همچنین پس از واقعه عاشورا که بانوان به اسارت کوفه و شام رفتند، خطبه آن حضرت در شهر کوفه و مجلس ابن زیاد، اشعار آن حضرت در قادسیه و قنسرین، اثر دعای آن حضرت در سیبور و بعلبک، مرثیه های حضرت در اربعین و مراجعت به مدینه، دلالت بر عظمت و شجاعت و صبر آن مخدره دارد.

ازدواج حضرت
صاحب ریاحین الشریعة به نقل از اعیان الشیعه می فرماید: امیرالمومنین (ع) آن مخدره را به عون بن جعفر طیار ترویج نمودند آنچه در مورد ازدواج ام کلثوم با غیر عون بن جعفر نقل شده از یافته های مخالفان است.

وفات حضرت
حضرت ام کلثوم (س) سرانجام پس از چهارماه از ورود به مدینه، با دلی پر از غم و اندوه در مصائب کربلا، به خصوص شهادت سیدالشهدا (ع) رحلت کرد و درمدینه منوره دفن شد که براساس تقویم شیعه سالروز وفات وی با 21 جمادی الثانی، مصادف است.

منابع:

عبدالحسین نیشابوری، تقویم شیعه، ص142 و 143.
النیشابوری، محمدبن القتال. روضة الواعظین، ص 152.
ابی حنیفه النعمان بن محمد، شرح الاخبار فی فضائل الائمه الاطیار، ج2. ص 452.
جواد محدثی، پیامهای عاشورا ص210.

پایان پیام/