حجت الاسلام دکتر «الله اکبری»، رییس پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی در گفت وگو با خبرنگار سرویس مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان با اشاره به جایگاه مساجد در شاکله دین مبین اسلام اشاره و افزود: مساجد در آغاز اسلام تنها یک مکان عبادی نبودند، بلکه کاربردی پنج گانه داشتند مخصوصا مساجد بزرگ شهرها (مساجد جامع) که هم محلی است برای عبادت، هم موسسه آموزشی برای تعلیم و تربیت بودند و از این مهم تر نقش مجلس شورا را بازی می کردند و تصمیم های مهم در آنها گرفته می شد. سلطان و خلیفه در آنجا یاران اش را جمع می کند و در مسجد مشورت می کنند و تصمیمات مهمی که نیاز به مشورت دارد به اجرا گذاشته می شود، از سوی دیگر در وهله پنجم مسجد یک رسانه بود و اخبار و دستورات مهم از مسیر مسجد در جامعه اطلاع رسانی می شد.
وی به جریان شهادت جانگداز امام حسن مجتبی(ع) و جایگاه مساجد آن زمان در وقایع مرتبط با صلح اجباری حضرت، اظهار کرد: در قضیه امام حسن(ع) و حداقل بیعت با امام حسن(ع) مسجد به عنوان مکانی انتخاب شد که بیعت در آن صورت پذیرد، یعنی بیعت در مسجد کوفه انجام شد و بزرگان قوم در مسجد جمع شدند و با حضرت به عنوان خلیفه بعدی بیعت کردند.
این پژوهشگر تاریخ اسلام ادامه داد: در زمان امام حسن(ع) شرایط جامعه اسلامی متعادل نبود، در واقع جنگ مسلمان با مسلمان در جامعه شکل گرفته بود چراکه در اواخر حکومت امام علی(ع) یاران امیرالمومنین(ع) که از بعدها یاران امام حسن(ع) شدند از جنگ های داخلی خسته شده بودند به ویژه که این جنگ ها غنیمتی هم نداشت.
وی گفت: از سوی دیگر بعد از شهادت امام علی(ع) بود که معاویه با سران قبایل کوفه مکاتبه کرد و به آنها وعده پست و مقام داد و همین وعده ها باعث شد که زندگی در کوفه آن روز و در فضای آن روزگار جهان عرب که همه متکی به قبیله و رییس قبیله خود بودند به گونه ای شود که عموم مردم بر اساس تصمیم رییس قبیله به سوی معاویه تمایل یابند و وعده های معاویه به سران قبایل کوفه باعث شده بود که چنین اتفاقی بیفتد. به گونه ای که سران بسیاری از قبایل هرچند که در لشگر امام حسن(ع) بودند اما دل در گرو وعده های معاویه داشتند و از این جهت به معاویه نامه نوشته بودند که فرمان، فرمان توست و هرچه بخواهی برایت انجام می دهیم و اگر بخواهی سر حسن بن علی را برایت می فرستیم.
رییس پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت(ع) پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، گفت: از سوی دیگر جاسوسان معاویه در کوفه مکرر شایعه می کردند که حسن بن علی تمایل به پست دارد و به عبارت دیگر لشگر قبل از اینکه به جنگ برسد از هم پاشیده بود چراکه سران قبایل با وعده های معاویه فریفته شده بودند؛ از سوی دیگر در حکومت امام علی(ع) و امام حسن(ع) قرار بر این است که شایستگان به منصب و فرمانداری برسند و سران قبایل که همه شایستگی حکومت و خلافت را ندارند اما رییس قبیله هستند و با وجود اینکه صلاحیت ندارند عده زیادی جنگ جو تحت فرمان آنهاست. به همین جهت معاویه هم رگ خواب آنها را می داند یعنی آنچه که این سران قبایل می خواهند پیش معاویه پیدا می شود، لذا اینان هرچند که در کوفه زندگی می کنند و در لشگر امام حسن(ع) هستند اما دل در گرو وعده های معاویه دارند و در واقع لشگریان معاویه هستند و به او نامه نوشتند و در نامه هایشان اظهار وفاداری و اطاعت نسبت به معاویه کردند، بنابراین با وجود بیعتی که در مسجد شد اما آنان که دل در گرو ثروت و مال داشتند این چنین با امام حسن(ع) مواجهه داشتند.
پایان پیام/
نظر شما