به گزارش خبرگزاری شبستان بر اساس آموزه های قرآن و عترت (ع) یکی از مهم ترین حکمت های ارسال پیامبران معرفی واقعی حقوق بشر است.
بر اساس آیه 213 سوره بقره: "کانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتابَ بِالْحَقِّ لِيَحْکُمَ بَيْنَ النَّاسِ فيمَا اخْتَلَفُوا فيهِ وَ مَا اخْتَلَفَ فيهِ إِلاَّ الَّذينَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَيِّناتُ بَغْياً بَيْنَهُمْ فَهَدَى اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَ اللَّهُ يَهْدي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ؛ همه مردم ( پیش از بعثت پیامبران صاحب شریعت ) یک گروه بودند (که بدون شریعت آسمانی طبق اقتضای عقولشان زندگی می کردند ، اما کم کم در امور دنیوی خود به اختلاف افتادند) پس خداوند پیامبران را (با دین و شرایع آسمانی) مژده رسان و بیم دهنده برانگیخت و همراه آنها کتاب (آسمانی) را به حق ( و هدفی والا و عقلانی ) فرو فرستاد تا میان مردم در آنچه با هم اختلاف داشتند داوری کند. (سپس در خود کتاب اختلاف پیدا شد که گروهی اصل آن یا معارفی از آن را نپذیرفتند) و اختلاف در آن را پدید نیاوردند مگر کسانی که کتاب به آنها داده شد آن هم پس از آنکه دلایل روشنی (در این باره) برای آنها آمد ، از روی حسد و برتری طلبی در میان خودشان. پس خداوند کسانی را که ایمان آوردند ، به توفیق خود ، به حقی که در آن اختلاف داشتند راهنمایی نمود و خداوند هر که را بخواهد به راهی راست هدایت می کند." مهم ترین حکمت فرستادن پیامبران و کتاب های آسمانی، داوری کردن در مواردی است که انسان ها اختلاف نظر دارند. با مراجعه صحیح و دقیق به تعالیم پیامبران، اختلافات مهم اسان ها برطرف می شود. (البته پس از این مرحله نیز ممکن است گروهی مسیر سرکشی را در پیش گیرند و هواهای نفسانی خود را به کرسی بنشانند. اینان برای آنکه بتوانند در مقابل پیامبران، پایگاه اجتماعی به دست آورند معمولا مطالب خود را در ظاهری علمی ارائه می دهند).
یکی از مهم ترین موارد اختلاف میان انسان ها، بحث حقوق بشر است. سامان یافتن زندگی فردی و اجتماعی انسان ها در دنیا، به نوعی به حقوق و تکالیف آنها بستگی دارد. گروهی انسان را مانند حیوانات می نگرند و بر این اساس حقوق بشر را معرفی می کنند.
امروزه در جهان، حقوق بشر در قالب اصولی به انسان ها معرفی می شود. مسائلی مانند لجام گسیختگی و بی بند و باری، برهنگی و آلودگی زنان، مسابقه در تجمل پرستی، غرق شدن در انواع فساد، جنایت، ویرانگری، خرابکاری و غصب سرمایه های دیگران برای اغراض و منافع سیاسی، زیر پا گذاشتن حقوق انسان های محروم و ضعیف و ... به عنوان حقوق بشر معرفی می شوند.
هر انسان عاقل و به دور از هوس های نفسانی اعتراف می کند که این حقوق بشر در حقیقت بیشتر به حقوق حیوانات شباهت دارد و انسانیت انسان را زیر پا می گذارد. حقوق انسان باید فراتر از حقوق حیوان باشد و قانون جامعه انسانی والاتر از قانون جنگل. در دنیای کنونی علیرغم پیشرفت های چشمگیر علم و فناوری، انسان و حقوق او همچنان ناشناخته باقی مانده و تا هنگامی که به کتاب خدا مراجعه نکنیم، انسان به مثابه یک حیوان نگریسته می شود و حقوق بشر مانند حقوق حیوان.
در مقابل پیامبران آدمی زاده را موجودی ملکوتی و فراتر از حیوانات (و حتی برتر از فرشتگان) معرفی می کنند و بر این اساس حقوق بشر ارائه می کنند. آن گاه حقوقی مانند حق رشد معنوی در برنامه آدمی قرار می گیرد و پایبندی به حقوق بشر تکلیفی الهی است.
امیرمومنان علی علیه السلام می فرمایند: «خداوند حقوق مردم را مقدمه حقوق خود قرار داده است؛ پس هر کس حقوق بندگان خدا را بر پا بدارد، این کار به برپا داشتن حقوق خدا می انجامد.» (غررالحکم، حکمت 4780)
برگرفته از شرح موضوعی برخی آیات با رویکرد روایی "القرآن الکریم"
پایان پیام/
نظر شما