هنرمندی که از هیچ هنر می سازد/ خلاقیت با وسایل دورانداختنی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از تبریز، بهرام آشفته، هنرمندی از شهر ادب و مشاهیرپرور مراغه است. وی متولد سال 1356 و 39 سال دارد. حرفه اصلی اش طراحی و مجسمه سازی فلزی است، آن هم مجسمه هایی از جنس قطعات فلزی به درد نخور و دور انداختنی.

بهرام آشفته، این هنرمند مجسمه ساز، در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در تبریز می گوید: از سال 1385 به صورت جدی کار مجسمه سازی را شروع کردم. تا قبل از آن شغلم، فنی، تعمیرکار و مکانیک بود، این علاقه و جدیت با همراه آشنایی با قطعات ماشین ها، بهانه ای شد تا در زمان اوقات فراغت، کارهای حجمی فلزی انجام بدهم. بستر اینترنت هم باعث شد تا من کارهایم را بصورت جدی دنبال کنم.

وی ادامه می دهد: 17 سال بود کار فنی و پردرآمدی داشتم، با حمایت های همسر مهربانم تصمیم گرفتم کار مکانیکی ام را رها کرده و به دنبال این کار بروم. اوایل که کارم را رها کرده بودم، فامیل های درجه یک، دوستان صمیمی ام، همیشه با نیشخند و سخنان طعنه دار، سد راهم می شدند، ولی من با توکل بر خدا و حمایت های همسرم این راه را برای خودم انتخاب کردم. در اوایل کسی این موضوع را درک نکرده بود، ولی با پشتکاری که داشتم، الان به جرات می توان گفت در سراسر کشور از جمله معدود کسانی هستم که این مجسمه سازی را انجام می دهم.

آشفته می گوید: کاری که انجام می دهم، سعی می کنم آن را با عشق و علاقه انجام بدهم، در کار ما هر چقدر قوه تخلیل و خلاقیت قوی باشد، تجسم و تخلیل جسم می تواند برای کسی که ساخت مجسمه را انجام می دهد، راحت تر باشد.

هنرمند مجمسه ساز مراغه ای با اشاره به اینکه  کار ما سخت نیست و در این راه سختی ندیدم، عنوان می کند: بعضی وقت ها به دانشجویان و علاقمندان به این کار می گویم باید کسی استعداد طراحی داشته باشد، این کار نیاز به طراحی دارد، من خودم نزد کسی آموزش طراحی ندیدم، ولی در نوجوانی، عکس پدربزرگم را طراحی کرده بودم و تا مدت ها، این اثر بعنوان اثر مهم خانوادگی مان، در خانه نصب شده بود.

آشفته می گوید: خانواده نقش مهم و تاثیر گذاری در روحیه هنرمندپروری جامعه دارد، یکی از عوامل اصلی موفقیتم، نقش همسرم در زندگی بود، زمانی که من کارم را رها کردم، زیر باران طعنه های مختلف بودم، به سخره گرفتن یکی از عوامل اصلی عدم پیشرفت ماست، ما اعتقادی به کارهای هنری نداریم و این دلیلی شده تا در جامعه نوعی بدبینی نسبت به تأمین معیشت هنرمند وجود داشته باشد.

وی تصریح می کند: همسرم می گفت، تو می توانی و همیشه مرا در ادامه کار تشویق می کرد، من هرچقدر از زحمات وی، تشکر کنم، کم است.

این هنرمند مجسمه ساز می افزاید:: در 2 سالی که شغلم را از دست داده بودم و هنر را به صورت جدی دنبال می کردم، این همسرم بود که با کار در آموزشگاه به عنوان مربی، در تامین معیشت زندگی مان کمکم کرد.

محلی برای عرضه آثار هنری نداریم

آشفته در ادامه می گوید: هنرمندان ما ارتباط با بیرون ندارند، بیشترشان آثار هنری خوبی دارند، ولی خانه و کارگاه هنری شان را تبدیل به یک بایگانی کرده اند، از یک طرف هم محلی برای عرضه آثار هنری وجود ندارد، این مسئله باعث شده تا هنر در سطح جامعه ناشناخته بماند.

این هنرمند طراح با بیان اینکه من یکی از جمله کسانی هستم که اگر به استعداد های هنری ام در کودکی توجه می شد، شاید در مسیر پشرفت زیادی قرار گرفته بود، تاکید می کند: اگر خانواده ها بدانند که فروش آثار هنری، درآمدی برای فرزندانشان خواهد داشت، قطعا آنها را در ادامه مسیر یاری خواهند کرد، ولی قریب به اتفاق خانواده ها با ادامه تحصیل و کار فرزندانشان در رشته های هنری مخالف هستند.

وی می گوید: الان هم وضعیت خوبی از نظر عرضه آثار هنری در شمالغرب کشور نداریم، در تبریز هفت گالری خصوصی و ارومیه و اردبیل و زنجان قزوین محلی برای عرضه آثار هنری نیست. بیشتر کارهای من در گالری های خصوصی تهران عرضه می شود و مشتری زیادی دارند.

وی عنوان می کند: بیشتر مشتریان آثار من، سفارتخانه های خارجی در تهران هستند و بیشترکارهای مرا پیگیری می کنند، آنها سرمایه گذاری خاصی روی آثار هنری دارند، این کارها، انرژی زیادی می برد، من بعضی وقت ها تا سه هفته روی یک اثر کار می کنم، طبیعتا کار، نیاز به حساسیت بیشتری دارد.

شهرهای آذربایجان را به موزه هنری تبدیل کنیم

از بهرام در خصوص عناوین کسب شده اش می پرسم، می گوید: در نهمین و دهمین جشنواره هنرهای تجسمی استان آذربایجان شرقی، حائز رتبه اول شدم، کسب مقام اول در جشنواره های تخم مرغ های شهری نیز از جمله دیگر عناوینی است که کسب کردم، 22 اثرم در موزه عمارت شهرداری تبریز و یک اثرم در موزه هنرمندان  معاصر تهران به نمایش درآمده است.

آشفته ابراز می دارد: زمانی که آثارم در شهر مراغه، زادگاهم مورد بی توجهی واقع شد، مجبور به مهاجرت به تبریز شدم. در تبریز، حداقل اینکه توجه شد تا آثارم در موزه به نمایش درآمد.

وی می گوید: الان هم سه اثرم در سطح شهر تبریز به نمایش دائمی درآمده است، یکی اسب در پارک ائللر باغی و پرواز در محله الهی پرست تبریز. هنرمند با فعالیت هایش، بزرگ و مهم است، وقتی اثر هنری عرضه نشد، چه انتظاری می توان از پرورش و تقویت روحیه هنری در جامعه داشت.

این هنرمند خطاب به مسئولان شهری می گوید: من بارها آمادگی خودم را برای تبدیل شهرهای آذربایجان به موزه هنری اعلام کرده ام، الان هم آماده ام مجسمه های فلزی در نقاط مختلف شهر بسازم و بر زیبایی شهرم کمک کنم.

آشفته با بیان اینکه این مردم از قدیم الایام با کارهای هنری بیگانه نبوده و نخواهند بود، عنوان می کند: باید فرهنگ خرید و فروش آثار هنری در جامعه و مخصوصا در شمالغرب کشور ترویج و تبدیل به راه و رسم بشود، الان هنرمندان، آثار خودشان را به هزینه دستمزد و وقت زیادی که برای ساختن آن صرف می کنند، قیمت گذاری می کنند و از یک طرف قدرت خرید مردم کم است، در نتیجه باعث می شود که آثار عرضه شده هم فروش خوبی نداشته باشد، من از مسئولین تقاضا می کنم، با حمایت های هنری، سعی در پرورش جامعه هنردوست کشورمان داشته باشند.

وی می گوید: اگر من آثارم را به خوبی عرضه کنم، زمان زیادی برای تولید اثر خواهم داشت، متاسفانه ما هنرمندان، هم آثارمان را باید خوب کار کنیم، از یک طرف دیگر هم بازاریابی کنیم و با مشکلات فراوان درگیر باشیم، این کارها انرژی را از ما می گیرد.

آشفته می گوید: پیشرفت و توسعه و گسترش کارهای هنری یکی از دغدغه های بنده است، من مسیر زندگی ام را برای هنر تغییر داده ام و از تمامی جوانان و نوجوانان می خواهم مطمئن باشند اگر به کارشان اعتقاد و اطمینان داشته باشند، قطعا موفق خواهند شد.

پایان پیام/

گفتگو از بهزاد رزاقی